Μία δεύτερη ανάγνωση του αποτελέσματος στην Περιφέρεια Θεσσαλίας

Γράφει ο Βασίλης Πολυμέρου

Είναι γενικά παραδεκτό ότι οι κυβερνήσεις τα κόμματα αλλά και οι περιφερειάρχες και δήμαρχοι κάνουν συνεχείς μετρήσεις της κοινής γνώμης. Έχουν μετρήσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ειδικούς συνεργάτες και ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτών, έτσι ώστε να μπορούν να προβλέπουν με μία σχετική σιγουριά τα αποτελέσματα των εκλογών που θα ακολουθήσουν.

Είναι λοιπόν παραπάνω από σίγουρο ότι η κυβέρνηση γνώριζε ότι την δεύτερη Κυριακή οι περισσότεροι υποψήφιοι περιφερειάρχες και δήμαρχοι πού υποστήριζε θα έχαναν. Γιατί λοιπόν ο πρωθυπουργός εκτέθηκε με δηλώσεις αλλά και με ενέργειες που φάνηκαν εκ των υστέρων επιπόλαιες και αλαζονικές; Ξαφνικά έκανε λάθος; Παρασύρθηκε από κακούς συμβούλους; Δεν μας είχε συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές.

Κατά την γνώμη μου ο πρωθυπουργός ήξερε πάρα πολύ καλά τί έπραττε. Θέλησε να κάνει ότι ήταν δυνατόν για να κερδίσει τον δήμο της Αθήνας. Αυτό ήταν το ζητούμενο. Ο μόνος τρόπος να τον κερδίσει, ήταν να πειστούν όλοι οι ψηφοφόροι του 1ου γύρου που ψήφισαν Μπακογιάννη, να ψηφίσουν και στον 2ο καθώς έχει καταγραφεί ότι η Νέα Δημοκρατία έχει μεγαλύτερη αποχή στο δεύτερο γύρο από τα υπόλοιπα κόμματα. Έτσι λοιπόν αποφάσισε να ενεργοποιήσει όλον τον κομματικό μηχανισμό με τον ίδιο επικεφαλής για να πετύχει μεγαλύτερη συμμετοχή ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας. Όλες οι παρατάξεις, ακόμη και δεξιότερα (Κασιδιάρης), είχαν δηλώσει στήριξη στον κύριο Δούκα. Δεν είχε τίποτα να χάσει πάρα μόνο κινδύνευε να “τσαλακωθεί” ο ίδιος και το ρίσκαρε.

Όπως μπορούμε να καταλάβουμε αυτό δεν μπορούσε να το κάνει μόνο για τον υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων. Έτσι το έκανε για όλους τους υποψηφίους. Και για ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα και εκεί όπου ο αντίπαλος προέρχονταν από την δικιά του παράταξη ήταν δηλαδή “αντάρτης”.

Γιατί όμως έδωσε τόσο μεγάλη σημασία και στην Περιφέρεια Θεσσαλίας αφού εδώ η διαφορά ήταν μεγάλη και σχεδόν αδύνατη η ανατροπή των μετρήσεων που έδιναν νίκη του κυρίου Κουρέτα την δεύτερη Κυριακή;

Εδώ λοιπόν το ζητούμενο ήταν άλλο. Το ζητούμενο ήταν η κυρία Τζανακούλη που βάσισε την εκστρατεία της σε μία υποτιθέμενη ανεπάρκεια του περιφερειάρχη με συνεχείς επιθέσεις και χαρακτηρισμούς. Κατάφερε λοιπόν λόγω της συγκυρίας των πλημμυρών και βρήκε ξαφνικά ακροατήριο. Και πήρε τελικά την 1η Κυριακή ένα καλό αποτέλεσμα για την ίδια κάνοντας την “πόλο” και για τις επόμενες εκλογές, ενώ ταυτόχρονα στέρησε το 43% και την απευθείας εκλογή από τον κύριο Αγοραστό.

Ο υπουργός κύριος Αυγενακης λοιπόν, έξυπνα και αριστοτεχνικά την οδήγησε σε μια συμφωνία πού καμία σημασία δεν είχε όμως πια για τον δεύτερο γύρο των εκλογών, αλλά είχε τεράστια αξία και για την ουσία των όσων έλεγε αφού ουσιαστικά προέτρεψε τους ψηφοφόρους της να στηρίξουν την υποψηφιότητα Αγοραστού δικαιώνοντας ηθικά τον ίδιο, αλλά και την απαξίωσε και την έστειλε σπίτι της διαλύοντας ουσιαστικά και την παράταξή της. Είναι δε σχεδόν βέβαιο ότι σε 5 χρόνια πιθανόν ισχυρότερη να δημιουργούσε το ίδιο η και μεγαλύτερο πρόβλημα στην παράταξη.