Ιδιωτικά πανεπιστήμια, ε και;

Του Ηρακλή Γερογιώκα*

Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα είναι σύντομα κοντά μας, όπως βέβαια κοντά μας είναι εδώ και χρόνια και τα κολλέγια, η πλειοψηφία των προγραμμάτων των οποίων οδηγεί σε απόκτηση επαγγελματικών δικαιωμάτων. Η συζήτηση μακροσκελής, οι διαμαρτυρίες έντονες, η έκθεση του όλου θέματος δυσανάλογη με το μέγεθος των θετικών και αρνητικών του προεκτάσεων. Σαφέστατα και θα προσδώσει ένα μεγαλύτερο πλουραλισμό στις επιλογές των μαθητών, ιδίως σε εκείνους που θα επέλεγαν τη λύση των ιδρυμάτων του εξωτερικού ή των κολλεγίων. Τα ιδρύματα του εξωτερικού θα δουν μείωση των εισροών τους και όσα κολλέγια δεν αναβαθμιστούν, θα εκλείψουν ή θα επικεντρωθούν σε αντικείμενα μη πανεπιστημιακής φύσεως.

Ούτε το πρόβλημα της Παιδείας μας είναι αυτό ούτε και η ουσιαστική του λύση εστιάζεται εκεί αν και οποιαδήποτε πολιτική καθιστά την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση πιο ανθρώπινη είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.

Ο όγκος των μαθητών που συσσωρεύονται στις εισαγωγικές εξετάσεις είναι υπερβολικός για τα ελληνικά δεδομένα και δημιουργεί αυτή την εμμονή με την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο που κυριαρχεί στη σχολική ζωή του Λυκείου, η οποία επικεντρώνεται στην επιτυχία στις εξετάσεις και προάγει τη στείρα απομνημόνευση.

Ζούμε στη χώρα που πολλοί δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους και ένας σοβαρός λόγος είναι ότι δεν τους αρέσει το επάγγελμα που κάνουν γιατί σύρθηκαν σε αυτό ανάλογα με τον βαθμό που πήραν στις πανελλήνιες. Χωρίς επαγγελματικό προσανατολισμό, χωρίς σοβαρή εναλλακτική επαγγελματική εκπαίδευση. Με σωστό επαγγελματικό προσανατολισμό και έχοντας δώσει στον μαθητή μια εναλλακτική λύση, θα απομυθοποιηθεί η κατ’ ανάγκην εισαγωγή σε μια οποιαδήποτε σχολή της τριτοβάθμιας ή η φυγή στο εξωτερικό. Σε πολλές περιπτώσεις, το αποτέλεσμα αυτής της καταναγκαστικής προσκόλλησης στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση είτε αναβάλλει την ανεργία για κάποια χρόνια, είτε οδηγεί στη μετανάστευση, καθώς οι επιλογές που γίνονται είναι βιαστικές και υπό πίεση.

Όταν μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια αξιόπιστη επαγγελματική εκπαίδευση, θα βελτιώσουμε την παροχή και στα Γενικά Λύκεια και θα αλλάξουμε τη στείρα νοοτροπία που πλανάται στα Λύκειά μας. Ταυτόχρονα, με την αποσυμφόρηση, θα μειωθεί η ανάγκη για φροντιστηριακά μαθήματα και θα γίνει η μαθητική ζωή πιο υποφερτή και εποικοδομητική, χωρίς «καμένους» μαθητές που στο πρώτο έτος του πανεπιστημίου προσπαθούν να συνέλθουν από το σοκ του Λυκείου.

Το πρόβλημα δεν είναι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Η ελληνική Παιδεία νοσεί και δεν ασχολούμαστε με τις πιο βασικές της ανάγκες. Οφείλουμε να την μεταμορφώσουμε από ένα χωνευτήρι σαθρών εξετάσεων σε μια πηγή ουσιαστικής γνώσης που δεν θα απομυζά νεανικές ψυχές και δεν θα ποδοπατά τα όνειρά τους. Και να δημιουργήσουμε και συνθήκες για όνειρα.