Δημοψήφισμα: τα πράγματα είναι τόσο απλά, αν βάλουμε το συναίσθημα στην άκρη

Θέλω πολύ να αλλάξει η χώρα μου. Ειλικρινά. Και θέλω πολύ να πιστέψω πως υπάρχει άλλος δρόμος πέραν των σκληρών μνημονίων ή της δραχμής.

Την Κυριακή όμως πρέπει να αποφασίσω. Και πρέπει να το κάνω όχι με βάση το συναίσθημα ή τη διαίσθηση, αλλά μετρώντας τα πραγματικά δεδομένα και χρησιμοποιώντας τον κοινό νου.

Θέλω πολύ να πιστέψω σε ένα καλύτερο αύριο που θα ενδεχομένως φέρει το «όχι». Θα μπορούσα να διαλέξω το «όχι» αν όμως πίσω από αυτή την απόφαση κρύβονταν μία νέα ημέρα χωρίς σκληρή λιτότητα. Ο πρωθυπουργός μου όμως, ο ίδιος ο πρωθυπουργός μου, έσπευσε προ ημερών να βάλει πίσω από αυτό το «όχι» μία πρόταση σκληρών μέτρων 8 δισεκατομμυρίων ευρώ. Άρα, δεν υπάρχει δίλημμα «ναι» ή «όχι» στη λιτότητα, αφού ακόμη και η άρνηση θα φέρει – όπως και να το βαφτίσουμε – νέο μνημόνιο.

Θέλω επίσης να πιστέψω πως ένα περήφανο «όχι» θα δώσει στην κυβέρνησή μου εκείνη την απαιτούμενη δύναμη (που με τόση αγωνία επιζητά) για να ορθώσει το ανάστημά της απέναντι στους «οικονομικούς κατακτητές». Και θέλω να πιστέψω πως αυτό θα συμβεί χωρίς να κυκλοφορώ με δισεκατομμύρια δραχμές στην τσέπη μου για να αγοράσω μία τυρόπιτα. Θέλω να πιστέψω την κυβέρνηση που διαψεύδει ζήτημα ευρώ ή ευρωπαϊκής προοπτικής.

Ήταν όμως η ίδια κυβέρνηση που διέψευδε το ενδεχόμενο να κλείσουν οι τράπεζες.

Ήταν η ίδια κυβέρνηση που διέψευδε το ενδεχόμενο των capital controls.

Ήταν η ίδια κυβέρνηση που διέψευδε το ενδεχόμενο ενός διχαστικού δημοψηφίσματος.

Και για να μην ξεχνιόμαστε, ήταν η ίδια κυβέρνηση που εξελέγη με το περιβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, ένα πρόγραμμα παροχών αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ. Όπως όμως προείπα, η αμείλικτη πραγματικότητα αντί για παροχές πολλών δις, έφερε πρόταση για μέτρα 8 δις.

Θέλω πολύ λοιπόν να ψηφίσω προτάσσοντας την απύθμενη ελληνική μου μαγκιά. Πώς όμως να το κάνω όταν η ίδια η κυβέρνηση φρόντισε με τις πράξεις της και την τύπου Βαβέλ πολυφωνία της,  να πριονίσει κάθε ικμάδα εμπιστοσύνης μέσα μου;

Αλήθεια λέω, θα το ήθελα πολύ, γιατί ως γνήσιος Έλλην κυλούν άφθονα στο dna μου ο ενθουσιασμός και το συναίσθημα.

Γιατί πιστεύω πως μόνον ο ενθουσιασμός που ρυθμίζεται από τη λογική, είναι πραγματική δημιουργική δύναμη.

Κι εδώ, έχω την αίσθηση πως κάτι μας λείπει.

Καλή ψήφο σε όλους.

Απόστολος Ράιδος / @apostolosraidos