Λιακούλη για Παγκόσμια Ημέρα Μνημείων: Πεθαίνει κάθε μέρα ο Πύργος Χαροκόπου και οι ευθύνες έχουν πλέον ονοματεπώνυμα

Σε δήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Μνημείων και Τοποθεσιών, προέβη η Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής και βουλευτής Λάρισας, Ευαγγελία Λιακούλη, η οποία επεσήμανε τα εξής:

«Το μήνυμα της Διεθνούς Ημέρας Μνημείων & Τοποθεσιών αποτυπώνεται σε μια μόνο λέξη: μνήμη. Και η λέξη ‘’μνήμη’’ εμπεριέχει κυρίως την έννοια της συλλογικής μνήμης για ένα τόπο πολιτισμού που ‘’αφηγείται’’, προβάλλει και ‘’ερμηνεύει’’ την Ιστορία των κοινωνιών μας – μιας διαδικασίας απαραίτητης για την εμβάθυνση της γνώσης για το ποιοι ήμασταν, ποιοι είμαστε, αλλά και ποιοι θέλουμε να γίνουμε.

Στον Τόπο μας, τη Λάρισα, αυτοί οι ‘’τόποι’’ είναι πολλοί, αναγνωρίσιμοι και ενταγμένοι στη συλλογική μας συνείδηση και στις πολιτιστικές μας δράσεις. Ένας, ωστόσο, τέτοιος τόπος που ακόμη παραμένει παραγνωρισμένος, μακριά από τις παραπάνω πολιτιστικές και γνωσιακές διαδικασίες, έρμαιο των στοιχείων της φύσης, είναι ο Πύργος Χαροκόπου.

Ένα μνημείο της νεότερης ιστορίας της πατρίδας μας, στο οποίο ο κάθε χρόνος που περνά, αφήνει ανεπούλωτες ‘’πληγές’’, αφού η Πολιτεία συνεχίζει να αδιαφορεί.

Και αυτό συμβαίνει, παρότι η τοπική κοινωνία και οι διάφορες εκφράσεις της, όπως οι Φίλοι Πύργου Χαροκόπου, το κοινωνικό δίκτυο #Κανείς Μόνος, η κίνηση «Λάρισα η Πόλη μου» και οι κατά καιρούς αιρετές εκπροσωπήσεις της Αυτοδιοίκησης, επιμένουν στην ανάγκη επίλυσης των προβλημάτων που αφορούν το ιδιοκτησιακό καθεστώς, αλλά και ανάδειξης του μνημείου, έχοντας μάλιστα πριν από δύο χρόνια καταφέρει να αναβάλλουμε προγραμματισμένο πλειστηριασμό από πιστωτικό ίδρυμα.

Υπενθυμίζω ότι με πρωτοβουλία μου τότε , συνεδρίασε το Δημοτικό Συμβούλιο Λάρισας και όλες οι παρατάξεις τάχθηκαν υπέρ της διάσωσης του μνημείου.

Δυστυχώς, καμία θετική εξέλιξη δεν υπήρξε από τότε, καμία οριστική διευθέτηση δεν κατορθώθηκε.

Όμως , κάθε δευτερόλεπτο που περνά ανεκμετάλλευτο, έχει καταστροφικές επιπτώσεις στο μνημείο.

Η ηγεσία του Υπουργείο Πολιτισμού δεν φαίνεται να δείχνει το παραμικρό ενδιαφέρον για τον Πύργο, παρά τις επανειλημμένες παρεμβάσεις μου, σε επίπεδο κοινοβουλίου.

Στο μεταξύ, ειδικοί και γνώστες της αγοράς ακινήτων , μας πληροφορούν ότι εκφράζεται ήδη μεγάλο ενδιαφέρον για την αγορά της έκτασης που βρίσκεται ο Πύργος Χαροκόπου από ιδιώτες, οι οποίοι όμως «ενοχλούνται» από το μνημείο που βρίσκεται εντός του συγκεκριμένου οικοπέδου – «μπον φιλέ» της περιοχής και συνεπώς περιμένου… απλώς να γκρεμιστεί.

Όλα αυτά, καταδεικνύουν αυτό που έχω τονίσει εδώ και καιρό στους ‘’αρμόδιους’’, ότι το νομοθετικό πλαίσιο για τις ιδιοκτησίες των διατηρητέων κτιρίων πρέπει να αλλάξει άμεσα, προκειμένου να σώσουμε ‘’οτιδήποτε αν σώζεται’’ στη χώρα.

Και αυτό γιατί ένα μνημείο της νεότερης πολιτιστικής κληρονομιάς του Τόπου μας, όπως εν προκειμένω ο Πύργος Χαροκόπου, δεν είναι απλώς μια τυπική ιδιοκτησία και ένα συνηθισμένο οικόπεδο, αλλά αντίθετα αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ιστορικής πολιτιστικής μας ‘’πληροφορίας’’ και κληρονομιάς.

Συνεπώς, είναι ανάγκη να προστατεύεται από ένα επικαιροποιημένο, εξειδικευμένο, ρεαλιστικό, αλλά και αποτελεσματικό θεσμικό πλαίσιο, με κάθε είδους κίνητρα, που θα βάζουν ‘’φρένο’’ στην ιδιωτική αδιαφορία, τη γραφειοκρατία, το λαβύρινθο αρμοδιοτήτων, όπως βέβαια και τις πάσης φύσεως σκοπιμότητες, από όπου κι αν αυτές προέρχονται.

Όλοι οι Λαρισαίοι και οι Λαρισαίες, ανεξαρτήτως θέσης, αναγνωρισιμότητας ή ισχύος, οφείλουμε να μην ‘’παραδοθούμε στο μοιραίο’’ που δεν είναι άλλο από την σταδιακή, ολική κατάρρευση αυτής της σημαντικής πολιτιστικής μας παρακαταθήκης.

Η Αυτοδιοίκηση και οι τοπικοί φορείς , οι βουλευτές του νομού μας και όλες οι συλλογικότητες μαζί με τους πολίτες και τα Μέσα Ενημέρωσης, ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να αναλάβουμε νέες πρωτοβουλίες, να ενώσουμε τις προσπάθειές μας , ώστε ο Πύργος Χαροκόπου, αυτό το ιστορικό και πολιτιστικό σύμβολο της Λάρισας, να περάσει σε Φορέα του Τόπου μας, που θα λειτουργεί με όρους δημοσίου συμφέροντος και με συγκεκριμένες υποχρεώσεις προστασίας και διάσωσής του.

Το χρωστάμε στον Τόπο μας, αλλά κυρίως το οφείλουμε στις επόμενες γενιές».