Τα διλήμματα της Ευρώπης μπροστά στους σύγχρονους δικτάτορες

Το ΑΕΠ της Ρωσίας είναι περίπου αυτό της Ισπανίας – πολύ μικρό σε σύγκριση με το ΑΕΠ της Ε.Ε. Η στρατιωτική της δύναμη είναι μεν μεγάλη, αλλά πολύ μικρότερη από την αθροιστική δύναμη των στρατών της Ε.Ε., που είναι 2η στον κόσμο και μικρότερη μόνο αυτής των ΗΠΑ (είναι και πολύ πιο απαρχαιωμένη σε σχέση με αυτήν της Ε.Ε.).

Το πρόβλημα συνεπώς δεν είναι πρόβλημα μεγέθους. Μην σας ξεγελά ο χάρτης. Δεν είναι η διαφορά δύναμης που επιτρέπει στον Πούτιν να περιφρονεί την Ε.Ε. Είναι απλώς η έλλειψη πραγματικού συντονισμού μεταξύ των χωρών της Ε.Ε., που έχουν μάθει ιστορικά να κοιτούν συχνά προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Καιρός να το αλλάξει αυτό η γενιά μας.

Είναι λογικό η κάθε χώρα να επιμένει στις δικές της ιστορικές καταβολές και παραδόσεις. Είναι θεμιτό (αλλά και όμορφο) η κάθε μία να υπερασπίζεται τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής των κατοίκων της – την κουζίνα, τον πολιτισμό, την ηθική, το δίκαιο, τα ήθη και έθιμά της. Δεν βλάπτει να έχει η κάθε χώρα τους δικούς της νόμους για την οικονομία και την καθημερινότητά της, όπως π.χ. συμβαίνει με τις διαφορετικές Πολιτείες των ΗΠΑ.

Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουμε πως αν θέλουμε κάποια στιγμή να μας πάρουν στα σοβαρά, αν θέλουμε να επιβιώσουμε και να μπορούμε να έχουμε λόγο στο παγκόσμιο γίγνεσθε, η Ε.Ε. πρέπει να μετεξελιχθεί σε μια πιο δεμένη ομάδα, που θα δεσμεύεται από κοινές πολιτικές στα μεγάλα θέματα. Δεν γίνεται δουλειά αν πρέπει να συντονίζονται 27 διαφορετικοί υπουργοί για κάθε θέμα. Χρειαζόμαστε κοινή πολιτική για το μεταναστευτικό, κοινή ομοσπονδιακή αστυνομία, κοινούς δημοσιονομικούς κανόνες, κοινή εξωτερική πολιτική και κοινό ευρωπαϊκό στρατό. Για να γίνουν αυτά απαιτούνται και κοινές εκλογές για κοινή πανευρωπαϊκή κυβέρνηση.

Όσο οι ευρωπαϊκοί λαοί θα δυσκολευόμαστε με αυτή τη νέα πραγματικότητα, όσο θα εμμένουμε στην αποκλειστικότητα των εθνικών μας κρατών, όσο θα παραμένουμε διχασμένοι, μοιρασμένοι και μειωπικοί, παγκόσμιοι παίκτες δεν θα γίνουμε. Κι ας έχουμε αθροιστικά τη δύναμη να είμαστε κυρίαρχοι!

ΥΓ Στην αρχική μου τοποθέτηση είχα γράψει πως “η Ρωσία περιφρονεί την Ε.Ε.”. Στη συνέχεια διόρθωσα και αντικατέστησα τη λέξη Ρωσία με τη λέξη Πούτιν. Γιατί δεν είναι οι Ρώσοι πολίτες ο εχθρός μας. Μέλη κι αυτοί της ευρύτερης ευρωπαϊκής πολιτισμικής οικογένειας είναι! (η Ευρώπη δεν θα ήταν η ίδια χωρίς τον Τολστόι, τον Ντοστογιέβσκι, τον Τσαϊκόφσκι και τόσους άλλους…). Δεν είναι λοιπόν οι Ρώσοι πολίτες το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι οι δικτάτορες που διαχρονικά τους κυβερνούνε.

Γιώργος Καραβάνας –  Μοριακός Βιολόγος / Αναπληρωτής Διοικητής Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας