Μεγαλώνω μαμά

5 Νοέμβρη και η κατάθλιψη πιάνει ταβάνι. Γιατί; Γιατί τελείωσε επίσημα το καλοκαίρι και δεν τελείωσε και επίσημα το καλοκαίρι με την ζέστη που έχει αυτές τις μέρε ; Γιατί αυξήθηκε το πετρέλαιο και το αέριο και κοιτάζω με άλλο μάτι τις παλιές αντίκες της γιαγιάς που λόγω καλής ποιότητας ξύλου σαφώς θα είναι βραδύκαυστες σαν προσανάματα στο τζάκι!

Λέμε τώρα, η έσχατη λύση αλλά να μην περάσουν όλες οι πιθανότητες από το μυαλό μου;
Γιατί πήγα Λάρισα να δώ την mother και όποιον φίλο – γνωστό πέτυχα ήτανε ανεμβολίαστος;
Καθώς ως γνωστό οι κάτοικοι του Γαλατικό χωριού αρνούνται σθεναρά να βάλουν στον οργανισμό τους αυτό το καταραμένο για αυτούς εμβόλιο του έξω αποδώ και βγαίνουν ανενόχλητοι για καφέδες, ποτάκια, φαγητά σε κλειστούς χώρους και δεν τους ρωτάει και κανείς αν εμβολιάστηκαν καθώς και ως επι το πλείστον προερχόμενοι από καθώς πρέπει οικογένειες της κυρίως αριστερής παράταξης βεβαίως – βεβαίως συνεχίζουν το βιολάκι τους ανενόχλητοι και πάει λέγοντας..!

Εντάξει τώρα εγώ τι να πώ παραπάνω;
Δεν ξέρω ίσως είναι και τα γενέθλια που περάσανε και τα 40 κεράκια σβηστήκανε ανεπιστρεπτί;
Και λέω τώρα εγώ, να ευχαριστήσω τον Θεό που με έκανε γυναίκα για ποιο λόγο ακριβώς όμως;
Που με έκανε αρτιμελή για να δουλεύω για να έχω την ανεξαρτησία μου;

Να είμαι δυνατή για να μην επιτρέπω το bullying των εκάστοτε ηλικίας αντρών ανά δεκαετία ξεκινώντας από την παιδική φτάνοντας μέχρι και στο συμβαίνει τώρα από όλες τις πλευρές που μπορώ να γίνω στόχος;
Να σκεφτώ πόσο τυχερή είμαι που έμεινα στο να περπατάω τον δρόμο και να κάνω τα κλειδιά μου σιδερογροθιά ανάμεσα στα δάκτυλά μου γιατί ο από πίσω μου με ακολουθεί και με πλησιάζει επικίνδυνα και στον συγκεκριμένο δρόμο που μένω δεν έχει και πολλά φώτα και η καρδιά μου πάει να σπάσει γιατί δεν περνάει και άνθρωπος;
Η να θυμηθώ εκείνες τις φορές που έχω κάνει το τετράγωνο για να μην με δει εκείνος ο spooky κυριούλης με τα γιαλάκια που με παρακολουθούσε κάμποσα τετράφωνα να μπαίνω στην πολυκατοικία μου;
Να μην σταθώ στο ότι στην πρώτη μου δουλειά φοβόμουν να βάλω μίνι φούστα γιατί ο διευθυντής μου επέμενε να με κοιτάει από την μέση και κάτω και οι έντονες κολακείες και τα σχόλια του καθώς και η συνεχόμενες προτάσεις για καφέ στο γραφείο του είχανε γίνει αρκετά ενοχλητικές;
Όχι…

Θα πώ ευχαριστώ Θεέ μου γιατί δεν έφτασε κανένα μαλακισμένο βουτυρόπαιδο να με κάνει να λυγίσω και την γλίτωσα την αποτέφρωση που θα έκανα αν με βρίσκανε σε κανένα χαντάκι!
Όλα έχουνε το τίμημα τους.
Το να είσαι γυναίκα δεν είναι κάτι απλό, είναι ένας άθλος και φυσικά τα παραπάνω που ανέφερα είναι τα αγκάθια και είναι πολλά…
Και ματώνουν…
Το ρόδο όμως ανθίζει και γίνεται πανέμορφο και θέλει έντεχνα χέρια να το κρατάνε και να το προσέχουν!
Αυτό ακριβώς!

Είμαστε τόσο εύθραυστες σαν γυαλί και τόσο δυνατές σαν ατσάλι!
Και γινόμαστε γροθιά όταν οι συνθήκες είναι αντίξοες και ασπίδα προστασίας για τους ανθρώπους που αγαπάμε, γιατί η ανάγκη της προστασίας είναι στην φύση μας.
Και ξαφνικά αυτοσφαλιαρώνομαι και αρνούμαι να συνεχίσω να σκέφτομαι αρνητικά!!!
Και θα το ρίξω έξω κυρ Στέφανε!!!

Μπορεί να μην έχω διευθυντή τον Παπαμιχαήλ για να μου κάνει αύξηση, ωστόσο θα το ρίξω έξω και θα πάω στον γυναικολόγο να του ανακοινώσω πως θέλω να γίνω μάνα και εκεί θα αρχίσει ο πραγματικός γολγοθάς…
Αυτός που γίνεται μια ανηφόρα πλέον για τις γυναίκες που ξεχάστηκαν η σταθήκανε άτυχες στις σχέσεις τους και φτάσανε στην 4 δεκαετία τους…
Γιατί;
Γιατί μια γυναίκα σαραντάρα οι γιατροί δεν την βλέπουν σαν δύο εικοσάρες..
Γιατί της φυτευτούν την ιδέα της ανικανότητας και την γεμίζουν αμφιβολίες…
Γιατί δεν αφήνουν την φύση να κυλίσει ομαλά και της δημιουργούνε «υποψίες» παρότι όλες της οι εξετάσεις είναι φυσιολογικές..

Υποψίες πως ο χρόνος πέρασε , υποψίες πως δεν μπορεί να αναπαράγει πλέον και αν έχει γεμάτο πορτοφόλι και «καλό κύκλο» είναι και καλή διαφήμιση για να φέρει και άλλα πελατάκια …
Και δώστου χάπια, δώστου εξετάσεις και φυσικά υπάρχουν οι εξαιρέσεις που όντως χρήζουν βοηθείας αλλά και πάλι η γυναίκα έχει γεννηθεί για να αναπαράγει δεν υπάρχει λογική αλλά ψυχολογία που είναι η πιο σημαντική και όλοι οι «σωτήρες» γιατροί ξέρουν που χτυπάνε …

Και κάπως έτσι κυκλοφορούνε γύρω μας πολλές κοπέλες που δεν γελάνε με την ψυχή τους, που είναι σκεπτικές και μελαγχολικές γιατί οι ορμόνες τους κάνουν πάρτυ σε λάθος όροφο του εγκεφάλου και αναρωτιούνται γιατί σε μένα;
Και είναι γνωστές οι ιστορίες πως μετά την εξωσωματική έγινε ένα θαύμα και συλλάβανε όλες με φυσικό τρόπο και κάνανε και δεύτερο και τρίτο παιδί..!!!
Και μιλάμε όλοι για το bullying που έχει πρόσωπο και κανείς δεν ξέρει τι περνάει μια γυναίκα σε τέτοιες περιπτώσεις…

Πως την κακομεταχειρίζονται όταν θα κάνει αυτή την επίσκεψη με χαμόγελο και αισιοδοξία στον γυναικολόγο της και θα φύγει απελπισμένη και κλαμένη γιατί έκανε το λάθος και σπούδασε , δούλεψε , έζησε και έψαξε να βρει την ευτυχία και την διεκδικεί…

Ίσως κάπως έτσι να έχουμε φτάσει και σε σημείο υπογεννητικότητας, ποιός ξέρει…
Το σίγουρο είναι πως εγώ θα γίνω μάνα έστω και αν χρειαστεί να γεννήσω σε ένα δέντρο γιατί είμαι γυναίκα , είμαι δυνατή και η ψυχολογία μου βλέπει τον ήλιο και όχι την συννεφιά..!!
Είμαι σύγχρονη γυναίκα, είμαι εργαζόμενη γυναίκα, είμαι νοικοκυρά γυναίκα, είμαι ερωτευμένη γυναίκα και μπορώ να καταφέρω τα πάντα!!!

Μεγαλώνω μαμά και χαίρομαι που είμαι «έξυπνη» γυναίκα!

Της Μόνικα Ν.