Νόμο βλέπω υπουργέ μου, τάξη δε βλέπω όμως…

«Δόξα Τω Θεώ, αυτοί που έρχονται ξέρουν από σημάδι, καθαρίζουν κατευθείαν…» Αυτή είναι η κυνική απάντηση του δημοσιογράφου Άρη Πορτοσάλτε στο ερώτημα άλλης συναδέλφου στον ΣΚΑΙ, για το εάν θα πρέπει να ανησυχεί η κοινωνία τώρα που το δημοφιλές για πολλές δεκαετίες videogame του playstation «mafia», εκτυλίσσεται στη διπλανή πόρτα της πολυκατοικίας, στη διπλανή καρέκλα της καφετέριας.

Δεν ενίσταμαι με την ωμότητα και ίσως την ανάλαφρη θεώρηση των πραγμάτων από τον κ. Πορτοσάλτε. Ούτε εκπλήσσομαι. Γιατί πολύ απλά πάνω σε αυτή τη θεωρία πορεύεται η συντριπτική πλειοψηφία της κυβέρνησης.

Βλέπετε το «νόμος και τάξη» από τον σκληροτράχηλο υπουργό Προστασίας του Πολίτη περιορίστηκε στο εκεί που «μας παίρνει», όπως είθισται να λέμε. Σε συνταξιούχους φοιτητές, ηλικιωμένους που βγήκαν για το μάρκετ αλλά ξέχασαν να στείλουν το «6».

Είναι να γελάς και να κλαις όμως: Η κατηγορούμενη για αστυνομοκρατία κυβέρνηση να μένει απλός θεατής σε αλλεπάλληλα περιστατικά μαφιόζικων εκτελέσεων και επιθέσεων και να αναγκάζεται κατόπιν εορτής να στέλνει στον εισαγγελέα – με άριστο σενάριο και σκηνοθεσία – τον «φάκελο των 500 μαφιόζων».

Είναι και οι άλλοι όμως που λένε «και τι μας νοιάζει βρε αδερφέ, ας σκοτωθούν μεταξύ τους…» Ναι φίλε μου. Έτσι είναι. Μόνο που οι συγκεκριμένοι δε σκοτώνονται μεταξύ τους για πλάκα, ούτε γιατί έχουν χόμπι τις δολοφονίες. Οι εκτελέσεις είναι μέρος ενός ανηλεούς και αδιάκοπου αγώνα για τον έλεγχο της «πιάτσας». Έχουμε και λέμε… ναρκωτικά, πορνεία, προστασία, εκβιασμοί, πληρωμένα συμβόλαια θανάτου, λαθρεμπόριο… Όλα αυτά είναι το έπαθλο κάτω από το οποίο τρέχει ποτάμι το αίμα. Και το έπαθλο αυτό δε βρίσκεται σε ένα παράλληλο σύμπαν με την κοινωνία. Είναι μέσα στην κοινωνία σαν βδέλλα που της ρουφάει το αίμα… Σαν εφιάλτης που δεν της επιτρέπει να ανοίξει το στόμα της και να μιλήσει.

Εδώ λοιπόν ο μόνος που μένει να δράσει, είναι η ίδια η πολιτεία, στην οποία εξάλλου οι  αστικές δημοκρατίες έχουν εκχωρήσει το δικαίωμα της άσκησης βίας για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και της περιουσίας. Νόμο βλέπω υπουργέ μου, τάξη δε βλέπω όμως…

Απόστολος Ράιδος