Η «Οδύσσεια» ενός Λαρισαίου φοιτητή – Η απώλεια του πατέρα του, οι αιτήσεις που απορρίπτονται και το στήριγμα που ψάχνει

Σε πραγματική «Οδύσσεια» εξελίσσεται η προσπάθεια που καταβάλλει ένας Λαρισαίος φοιτητής να μετεγγραφεί στον γειτονικό Βόλο από το νησί της Ρόδου, όπου βρίσκεται η σχολή στην οποία πέρασε μέσω Πανελληνίων Εξετάσεων. Πρόκειται για μία από us πολλές ενδε­χομένου περιπτώσεις ανά την Ελλάδα, αλλά καταδεικνύει το πόσο δύσκολα ελίσσεται το δημόσιο σύστημα σε τέτοι­ου είδους ζητήματα.

Ο 21χρονος πλέον Ε.Τ., αρχικά είχε περάσει στη Σχολή Ψηφιακών Μέσων Επι­κοινωνίας στην Καστοριά. Με το ξεκίνη­μα των σπουδών του ωστόσο, χάνει τον πατέρα του, ο οποίοςs πέρασε μεγάλη περιπέτεια με τον καρκίνο.

Αποφασίζει να ξαναδώσει εξετάσει αφού πρώτα συνεννοήθηκε με τους καθηγητές του φροντιστηρίου του. Αρχίζει τη δεύτερη προσπάθειά του τον Σεπτέμ­βρη του 2019. Η οικονομική κατάσταση ms οικογένειας από τότε δεν είναι καλή. Είναι χαρακτηριστικό πως στη μητέρα του δόθηκε 345 ευρώ προσωρινή σύν­ταξη χηρείας η οποία εκ των υστέρων ελαττώθηκε στα 218 ευρώ.

Τον Μάρτιο του 2020 δηλώνει συμμε­τοχή ηλεκτρονικά eras Πανελλαδικές και τον Ιούνιο δίνει εξετάσεις. Τον Σεπτέμβρη του 2020 βγαίνουν τα αποτελέσματα και περνάει στο τμήμα Προσχολικής Αγω­γής και Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού στη Ρόδο. Το ετήσιο εισόδημα της οικογένειας όμως, μόλις που ξεπερνάει τις 7.000 ευρώ και όλα δείχνουν πως δεν μπορεί να ταξιδέψει στο νησί γιατί τα οι­κονομικά προβλήματα πίσω στη βάση του είναι μεγάλα. Αποφασίζει να ζητήσει μετεγγραφή στον Βόλο. Επικοινωνεί με το γειτονικό Πανεπιστήμιο και του λένε πως είναι ζήτημα του Υπουργείου Παι­δείας.

Ο ίδιος έχει καταθέσει τρεις αιτήσει μέ­χρι στιγμής στο Υπουργείο, αλλά και οι τρεις έχουν απορριφθεί. Οι δύο τελευ­ταίες μάλιστα, στις οποίες ζητούσε κατ’ εξαίρεση μετεγγραφή, απορρίφθηκαν διότι σύμφωνα με το Υπουργείο, όπως περιγράφει στην «Ε» ο ίδιος, «οι επικα­λούμενοι λόγοι δεν στοιχειοθετούν εξαι­ρετική περίπτωση κατ’ εξαίρεση, μετεγ­γραφή, σε διαφορετικό τόπο από αυτόν της μόνιμης κατοικίας της οικογενειακής εστίας». Επί της ουσίας δηλαδή θα γινό­ταν αποδεκτή αν ο ίδιος ήταν κάτοικος Βόλου ή εάν υπήρχε αντίστοιχη σχολή στη Λάρισα. Ισχυρίζεται μάλιστα πως τη­ρεί το ελάχιστο όριο εισαγωγής σε μόρια για να πάρει τη μετεγγραφή.

Όλο αυτό το διάστημα, ενώ προσπαθεί να ρυθμίσει το θέμα της σχολής, εργά­ζεται καθημερινά για να ανταπεξέλθει στις οικονομικές απαιτήσεις του σπιτιού στο οποίο πλέον βρίσκεται μόνο ο ίδιος με τη μητέρα χωρίς να έχουν από που­θενά βοήθεια. Ίσως χρειάζεται μια δια­φορετική αντιμετώπιση. Ένας νέος ψάχνει ένα στήριγμα. Δουλεύει για να βοηθήσει τη μητέρα του και θέλει να σπουδάσει για ένα καλύτερο μέλλον. Τι πιο έντιμο;

Πηγή: Ελευθερία