Επίδομα ή αναδρομικά;

Ενόψει Χριστουγέννων, και εντός του πνεύματος των ημερών, η μισή Ελλάδα μέσω των λογιστών βρίσκεται στις online πλατφόρμες για το έκτακτο επίδομα και η άλλη μισή κάνει προσφυγές για αναδρομικά.  Προφανώς η εικόνα αυτή δεν υπάρχει πουθενά στο δυτικό κόσμο. Προφανώς και πρόκειται για παρακμιακή συνθήκη, ειδικά όταν αναφερόμαστε σε χώρα μέλος της ευρωζώνης. Είναι προφανές επίσης πως έτσι δεν αναπτύσσεται μία οικονομία.

Ας μην παραξενευόμαστε, λοιπόν, που όλοι οι διεθνείς οίκοι λένε το ίδιο. Ποιο δηλαδή; Ότι  η επιδιωκόμενη ανάπτυξη δεν έρχεται, διότι η οικονομία μας δεν πείθει. Η οικονομία, τα ομόλογα, το χρηματιστήριο, εμφανίζουν την ίδια εδώ και μήνες επιφυλακτικότητα, σαν να ξέρουν πως το σενάριο ενός νέου 2010 ή 2015 έχει ισχυρές πιθανότητες επανάληψης. Ξέρουν δηλαδή πως περιμένουμε –με αναδρομικά και επιδόματα- το φως στο τούνελ εβρισκόμενοι σε λάθος φορά. Λάθος φορά γιατί παραβλέπουμε πως παράλληλα ρίχνουμε το παραγωγικότερο κομμάτι της κοινωνίας στο μύλο του ΕΦΚΑ, της εφορίας, των τραπεζών, των χρεών και της μετανάστευσης λόγω ανεργίας. Αποτέλεσμα;  Δημιουργούμε προσδοκίες που υποσκάπτουν παράλληλα ένα παραγωγικό μέλλον για όλους.

Στο περιβάλλον αυτό ελαχιστοποιούμε τις ελπίδες να δημιουργήσουμε τις απαραίτητες για την ανάπτυξη συνθήκες πολιτικής σταθερότητας. Με επιδοματικές και πολιτικές αναδρομικών τροφοδοτούμε το βραχυπρόθεσμο καιροσκοπισμό και τη δημιουργία πολιτικού κλίματος που εδράζεται στη συγκυρία. Ναρκοθετούμε δηλαδή την σταθερότητα.

Επί της ουσίας εκμεταλλευόμαστε τις αντιφάσεις και την απόγνωση του εκλογικού σώματος, λόγω της χρεοκοπίας. Εκμεταλλευόμαστε την αμφιθυμία των πολιτών, που δεν διακρίνουν τους μακροπρόθεσμους στόχους και αρέσκονται στο να απολαύσουν μία ευκαιριακή παροχή. Πρόκειται για πρακτική εξαιρετικά επικίνδυνη. Και όσο η πολιτική έκφραση του κυβερνάν υποκαθίσταται από την συγκυριακή, η οικονομία μένει ναρκωμένη και περιμένει.

Τι περιμένει όμως ακριβώς; Περιμένει να βρεθούν τα δύο σταθερά πολιτικά ρεύματα της επόμενης δεκαετίας που θα διασφαλίσουν τη σταθερότητα και την πολιτική ομαλότητα με όρους ευθύνης. Είναι κάτι, που τουλάχιστον σε επίπεδο κεντροαριστεράς δεν έχει πάρει ακόμη πολιτική έκφραση, διότι η εξουσία ως συγκολλητική δύναμη της δίνει ακόμη τη δυνατότητα να λαϊκίζει, να πολώνει και να θέτει ψευδεπίγραφα διλήμματα. Ενώ και σε επίπεδο κεντροδεξιάς περιμένει υπερβάσεις, προκειμένου τα λάθη του παρελθόντος που καθήλωσαν κάθε μεταρρυθμιστή ατζέντα να μην επαναληφθούν.

Οι προβλέψεις για την επόμενη μέρα –και όχι για τις προσεχείς εκλογές που ξέρουμε το νικητή- έχουν στοιχεία αντιφατικά. Οι αντιφάσεις τροφοδοτούνται και από το γεγονός ότι ο μετεμφυλιακός διαχωρισμός των παρατάξεων θόλωσε. Οι μετακινήσεις και οι πολιτικές αντιδράσεις έχουν το χαρακτήρα του απρόβλεπτου που υπερβαίνουν τις δημοσκοπικές σταθμίσεις. Υπάρχει μια κοινωνία που θυμωμένη περιμένει. Και δεν περιμένει το μέρισμα ούτε τα αναδρομικά, έστω και αν τα θεωρεί καλοδεχούμενα μέρες που είναι…

Νίκος Ντόλας