Καλώς ορίσατε στην ακριβή ΔΕΗ!

Πριν δώδεκα σχεδόν χρόνια, το καλοκαίρι του 2007, είχα την τιμή να προσκληθώ από τον Στέλιο Παπαθεμελή στο ιδρυτικό συνέδριο του κόμματός του «Δημοκρατική Αναγέννηση», για να εισηγηθώ το ζήτημα της περιβαλλοντικής πολιτικής. Εκεί, τόνισα ότι τα τιμολόγια της ΔΕΗ τα επόμενα χρόνια θα αυξάνονταν, λόγω του απαρχαιωμένου ενεργειακού μείγματος της χώρας. Η εξάρτηση της Ελλάδας από τον «φτηνό» λιγνίτη μας ανάγκαζε να προσφύγουμε στην αγορά ρύπων, όπου λόγω κλιματικής αλλαγής οι τιμές θα ακολουθούσαν αυξητική τάση. Υπογράμμισα την ανάγκη για μια ενεργειακή πολιτική που θα προστάτευε το εισόδημα των οικογενειών και την παραγωγική ισχύ της χώρας. Οι σύνεδροι με κοίταζαν με απορία και δυσπιστία. Αντί να ζητάμε «φτηνό ηλεκτρικό ρεύμα για τον λαό», «εμείς» θα ζητούσαμε να… μην ακριβύνει η ΔΕΗ; Αυτή ήταν μια πρόταση ανήκουστη και αντιπαραγωγική από ψηφοθηρικής απόψεως!

Δεν είμαι ειδήμων για τα ενεργειακά, απλά διαβάζω εφημερίδες! Και δώδεκα σχεδόν χρόνια πριν, γνώριζα πως η πολιτική του φτηνού και «βρώμικου» ρεύματος της ΔΕΗ δεν ήταν βιώσιμη. Χρειάζονταν επενδύσεις σε καθαρή ενέργεια και απεξάρτηση από τον λιγνίτη!

Προφανώς το ίδιο, και πολύ πιο τεκμηριωμένα, γνώριζαν οι δεκάδες επιστήμονες και καθηγητές πανεπιστημίου που ασχολούνταν με αυτά τα θέματα, αρκετοί εγγράμματοι πολιτικοί, πολλοί συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Δεν αμφιβάλλω πως «οι ξένοι», ινστιτούτα, πρεσβείες, ΜΚΟ, ΕΕ, ΟΗΕ, ΔΝΤ, Παγκόσμιες Τράπεζες και τα ρέστα θα μας προειδοποιούσαν με αδιάσειστα στοιχεία.

Αλλά ξένε, σε αυτήν την πόλη «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»: η ΓΕΝΟΠ στύλωσε τα πόδια, κήρυξε «φτηνό» τον λιγνίτη, ανύπαρκτη την κλιματική αλλαγή, «αντεργατικές», «αντιαναπτυξιακές» και γενικά αντιπαθητικές τις περιβαλλοντικές πολιτικές. Κι όταν μιλάνε οι εργατοπατέρες, που «κρατούν τις ψήφοι», οι υπόλοιποι σωπαίνουμε.

Μέχρι τουλάχιστο να αρχίσουμε να σκούζουμε. Το επόμενο διάστημα προβλέπεται πως τα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος θα εκτοξευθούν, λόγω της επιβάρυνσής τους από τα «δικαιώματα ρύπων» που αναγκάζεται να αγοράσει ο «μουντζούρης» ΔΕΗ. Πριν πολλά χρόνια, αυτό ήταν απολύτως προβλέψιμο, ακόμα και στους άσχετους σαν και την αφεντιά μου. Ήταν επίσης πολύ ευκολότερα αντιμετωπίσιμο. Το κόστος που θα πληρώναμε εάν το αντιμετωπίζαμε εγκαίρως θα ήταν πολύ ελαφρύτερο, αφού ως γνωστόν είναι καλύτερο «το προβλέπειν του θεραπεύειν». Αλλά εμείς, επιλέξαμε το πανάκριβο «βλέποντας και κάνοντας», όπως σε τόσα και τόσα ακόμα…

Μην νομίζετε όμως πως το κόστος θα το πληρώσει το ψοφοδεές μας πολιτικό σύστημα ή τα απολύτως ιδιοτελή συνδικάτα. Η Μεταπολίτευση ξέρει πώς να αθωώνει τον εαυτό της. Τα ΜΜΕ θα κατηγορήσουν τους εταίρους μας, που δεν αντιμετωπίζουν με «ευαισθησία» την ενεργειακή «ιδιαιτερότητα» της Ελλάδας, την ώρα μάλιστα που πάμε να σηκώσουμε κεφάλι. Τα κόμματα θα σύρουν τον χορό, προτείνοντας «μορατόριουμ» (οι σώφρονες) και «μονομερείς» ενέργειες (οι ριζοσπάστες). «Κλιματική Αλλαγή, σιγά τώρα. Χέρι στις επιχειρήσεις μας θέλουν να βάλουν», θα σκεφθεί ο πάντα πονηρός και «υποψιασμένος» μέσος συμπατριώτης μας. Μερικοί θα σκαλίσουν βαθύτερα, έως ότου ανακαλύψουν τον ρόλο των ισραηλινών (ή των ενεργειακών ομίλων «αμερικανοεβραϊκών συμφερόντων»). Αν ζει ο Σόρος, οπωσδήποτε η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, εξάπαντος το διεθνές κεφάλαιο και οι «ενεργειακοί κολοσσοί», θα επιμερισθούν την ευθύνη. Κι έτσι, κουνώντας το κεφάλι με νόημα, θα οδεύσουμε προς την επόμενη καταστροφή…

Του Νίκου Ράπτη, εκπαιδευτικού