Ο μεγάλος συνασπισμός επί θύραις

Όπως φαίνεται, ούτε στις επόμενες εκλογές θα υπάρχει αυτοδυναμία. Η αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων μετά την κρίση, δεν τις επιτρέπει να φλερτάρουν με το 40%. Η ΝΔ, που θα είναι κατά πάσα πιθανότητα πρώτο κόμμα, θα κινηθεί κοντά στο 35% στην καλύτερη περίπτωση. Δεύτερο κόμμα θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Όποτε κι αν γίνουν οι επόμενες εκλογές, θα διεξαχθούν υπό τη σκιά τριών δεδομένων: την άνοιξη του 2020, θα έχουμε εκλογή προέδρου της δημοκρατίας. Οι μεθεπόμενες εκλογές, θα γίνουν με απλή αναλογική. Η κυβέρνηση που θα προκύψει, θα είναι η πρώτη μεταμνημονιακή διοίκηση μετά από την κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, που εξελέγη το μακρινό 2007!

Αυτό σημαίνει πως οι επόμενες εκλογές πρέπει να βγάλουν κυβέρνηση, έστω προδιαγεγραμμένου βίου, έως τις αρχές του 2020. Ο διεθνής παράγοντας, η ανάγκη να διαφυλαχθούν τα κεκτημένα της μνημονιακής περιόδου ώστε να μην χρεοκοπήσουμε ξανά μέσα σε λίγα χρόνια, η πολιτική ρευστότητα που θα επιφέρει η απλή αναλογική, δεν επιτρέπουν άλλο σενάριο.

Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ υποτίθεται πως βρίσκονται στους αντίποδες της πολιτικής ζωής. Διαφέρουν οπωσδήποτε ως προς την ιστορία, τις ιδεολογικές αναφορές, ορισμένες προγραμματικές θέσεις, τα κοινωνικά στρώματα που εκφράζουν. Η μεταξύ τους αντιπαλότητα ορισμένες φορές οξύνεται και εκτραχύνεται.

Από την άλλη, στα σημαντικά οι διαφορές τους είναι δυσδιάκριτες: τα περιθώρια κινήσεών τους στην οικονομία είναι πλέον εκ των πραγμάτων περιορισμένα, καθώς υπόκεινται σε αυστηρό έλεγχο των εταίρων. Όσον αφορά τις διεθνείς συμμαχίες μας και την εξωτερική μας πολιτική, η στάση των δύο κομμάτων σχεδόν ταυτίζεται. Η κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ προς την κεντροαριστερά και της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη προς το κέντρο μικραίνουν κι άλλο τις διαφορές. Τέλος, η διεθνής αστάθεια που κλυδωνίζει την χώρα μας δικαιολογεί την εθνική συναίνεση ακόμα και στα μάτια των πιο φανατικών.

Το 1990, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συνεργάστηκε σε κυβερνητικό επίπεδο με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ελάχιστους μήνες αφού είχε οργανώσει την δικαστική του εξόντωση -και ενώ εξελισσόταν η περί ου ο λόγος δικαστική επιχείρηση! Το 2011, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ταυτίστηκαν πολιτικά, υπό τον Λουκά Παπαδήμο, και συμπορεύτηκαν ανέφελα επί τέσσερα σκληρά μνημονιακά χρόνια! Ακόμα και το 2015, μετά από πολλούς μήνες οξύτητας, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ υπερψήφισαν το τρίτο μνημόνιο, που είχε υπογράψει μονομερώς ο Αλέξης Τσίπρας.

Η πολιτική μας ιστορία δείχνει πως όταν παραστεί ανάγκη, η «ανένδοτη» αντιπαράθεση μετατρέπεται σε συμπαιγνία. Οι σημερινές μεγαλοστομίες εύκολα γίνονται «Αλέξη μου» και «Κυριάκο μου». Πόσο μάλλον που, όπως όλα δείχνουν, μετά τις επόμενες εκλογές ο μεγάλος συνασπισμός θα είναι κίνηση forcé.

Του Νίκου Ράπτη – Εκπαιδευτικού