Gremain – Grexit, σημειώσατε δύο

Εδώ και επτά χρόνια, αναπτύσσεται μια διεθνής προσπάθεια για (α) εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας (β) αυτόνομη παρουσία της Αθήνας στις αγορές (γ) παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη.

Αλλά από τον Ιούλιο του 2015, ο Γερμανός υπουργός οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έβγαλε από το μπουκάλι το τζίνι του Grexit. Σύμφωνα με αυτή την εναλλακτική πρόταση, οι μεν ελληνικές αξίες θα υποτιμούνταν βίαια και αστραπιαία, ενώ η ευρωζώνη θα εξυγιαινόταν από την μολυσματική παρουσία της Ελλάδας.

Σήμερα διαμορφώνεται ένα καινούργιο σκηνικό, στο οποίο το Grexit γίνεται πιθανότερο του Gremain:

Το ΔΝΤ αναταράσσεται από την εκπεφρασμένη άποψη της νέας αμερικανικής κυβέρνησης για διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υποστήριξη προς αποσχιστικές κινήσεις τύπου Brexit. Εντός του Ταμείου οι ΗΠΑ συμπαρατάσσονται σταδιακά με τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, που ανέκαθεν αντιμετώπιζαν με σκεπτικισμό τα Μνημόνια, εφόσον η Αθήνα διατηρεί μη βιώσιμο χρέος και συνεχίζει να επωφελείται από την πολιτική εύνοια των Ευρωπαίων εταίρων της. Το ΔΝΤ απαιτεί πλέον άμεση εφαρμογή νεοφιλελεύθερων μέτρων και αποφασιστική διευθέτηση του ελληνικού χρέους.

Στην Αθήνα, η αντιπαράθεση των Θαλασσίων Δυνάμεων (Αγγλίας και ΗΠΑ) με την Κεντρική Ευρώπη, αναβιώνει ένα γνώριμο σκηνικό. Το αλφαβητάριο της ελληνικής πολιτικής επιτάσσει σε αυτές τις περιστάσεις η Αθήνα να συμπαρατάσσεται αυτομάτως με τους Αγγλοσάξονες. Επιπλέον, αχνοφαίνεται η προοπτική ενός «ήπιου» Grexit, στο οποίο η βιαιότητα της κατακρήμνισης στην δραχμή θα μετριαζόταν από αμερικανικό αλεξίπτωτο. Οι ΗΠΑ σχεδόν ανοικτά υπόσχονται την συνέχιση της παροχής φαρμάκων και τροφίμων στους Έλληνες στο πρώτο κρίσιμο διάστημα μετά το Grexit. Υποτίθεται πως ο Ντόναλντ Τραμπ θα αμείψει τους Έλληνες για την συμβολή τους στο εγχείρημα διάλυσης της ΕΕ και θα καταβάλλει το αντίτιμο για τη ρυμούλκηση της Αθήνας σε μια νέα Αμερικανοκρατία.

Τέλος, οι Ευρωπαίοι είναι όμηροι του εκλογικού τους κύκλου και του Εθνικού Μετώπου, του Κόμματος της Ελευθερίας, της Εναλλακτικής για την Γερμανία. Δεν μπορούν ούτε να συγκατανεύσουν σε πρόγραμμα διευθέτησης του ελληνικού χρέους (όπως απαιτεί το ΔΝΤ), ούτε να συνεχίσουν τα προγράμματα διάσωσης της Αθήνας χωρίς το ΔΝΤ και τα μέτρα του (όπως ικετεύει η ελληνική κυβέρνηση).

Εκόντες άκοντες, παρασυρόμαστε όλοι από μια κεντρόφυγη δυναμική, που θα εκτοπίσει την Ελλάδα εκτός ΕΕ και ευρωζώνης. Το «ατύχημα» γίνεται σταδιακά η λιγότερο κακή επιλογή για όλους τους συμπαίκτες των Μνημονίων.

Του Νίκου Ράπτη – εκπαιδευτικού