Η Λάρισα δεν έχει συνέλθει: Τα πλήγματα που την “γονατίζουν” – Τι λένε καταστηματάρχες και εστιάτορες (φωτο) 

Απόγευμα με τα μαγαζιά στο κέντρο της πόλης ανοιχτά λίγο πριν από τις γιορτές. Φωτάκια, Αγιοβασίληδες, μπάλες. Κανονικά στους πεζοδρόμους με τα εμπορικά καταστήματα της Λάρισας αυτή την ώρα ο κόσμος θα έκανε χαλαρά βόλτα για να χαζέψει και τα καφέ θα ήταν γεμάτα. Ομως την προηγούμενη Τετάρτη (τα μαγαζιά στη Λάρισα είναι ανοιχτά Τετάρτη απόγευμα) ελάχιστοι περπατούσαν στους εμπορικούς δρόμους της πόλης. Και όπως λένε οι επιχειρηματίες, αυτή η κατάσταση αποτελεί τη νέα κανονικότητα εδώ και μερικά χρόνια.

Από τότε που ο «Daniel» χτύπησε την αγροτική παραγωγή στη Θεσσαλία, η οικονομία της πόλης δεν έχει καταφέρει να αναταχθεί. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, στον κόμβο της Νίκαιας οι αγρότες έχουν παρατάξει τα τρακτέρ τους στην εθνική οδό. Το πρόβλημα τώρα έγινε με αυτόν τον τρόπο γνωστό σε όλους. Αλλά υπάρχει εδώ και καιρό. Και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Οι συζητήσεις μας με επιχειρηματίες της πόλης δείχνουν πόσο οι δυσκολίες του αγροτικού κόσμου έχουν επηρεάσει τη ζωή και την οικονομία της Λάρισας.

Ενα στη μέση

Η Κερασία Γραβάνη μας ζητάει συγγνώμη που μας άφησε να περιμένουμε, όσο εκείνη πήγαινε τις παραγγελίες στα τραπέζια. Από το τραπεζάκι που καθόμαστε έχουμε θέα προς την κουζίνα, όπου ο πατέρας και η μητέρα της ετοιμάζουν τους μεζέδες. Ο φωτισμός στο μαγαζί είναι τόσο όσο και ως υπόκρουση ακούγεται Ελευθερία Αρβανιτάκη. Τσιπουράδικο, οικογενειακή επιχείρηση, κλείνει φέτος 32 χρόνια, λειτουργεί με σταθερή πελατεία. Τι έχει αλλάξει;

«Τώρα έρχονται λιγότερες ημέρες και παίρνουν ένα τσίπουρο στη μέση. Μόνο άμα τελειώσει παραγγέλνουν άλλο. Παλιά έπαιρνε ο καθένας το δικό του», μας λέει. Τις τελευταίες ημέρες η συζήτηση σε όλα τα τραπέζια έχει το ίδιο μότο: ΟΠΕΚΕΠΕ. «Δείχνουν ο ένας στον άλλο το κινητό με την κίνηση του λογαριασμού τους. Μόλις έβαλαν τα λεφτά τα τράβηξε ο ΕΛΓΑ (Γεωργικές Ασφαλίσεις)», περιγράφει η Κερασία. Γύρισε να δουλέψει στην οικογενειακή επιχείρηση αφού σπούδασε οικονομικά, άνοιξε το δικό της μαγαζί σε αγροτική περιοχή και αναγκάστηκε να το κλείσει. «Οταν σπούδαζα οικονομικά, μας έλεγαν ότι, από όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, ο Κάμπος θα πεινάσει τελευταίος. Ε, φαίνεται πως ήρθε η ώρα», συμπεραίνει.

Ερχεται στο τραπέζι μας η μητέρα της, Χάιδω, με ένα πιατάκι ταραμοκεφτέδες για φίλεμα. «Εμείς εδώ στη Λάρισα έχουμε τους κτηνοτρόφους που Μάιο με Οκτώβριο πάνε τα πρόβατα στο βουνό. Τώρα με την ευλογιά καθηλώθηκαν εδώ και πρέπει να τα ταΐζουν. Ο γαμπρός μου έχει τυροκομείο. Επαιρνε γάλα από 20 κοπάδια, τώρα έμειναν 7. Δύσκολα για τους αγρότες, δύσκολα και για εμάς. Από αυτούς εξαρτιόμαστε. Σε όλη μου τη ζωή δεν είχα λεφτά στην άκρη, αλλά δεν χρωστούσα κιόλας. Τώρα, λίγο πριν τη σύνταξη βρέθηκα να χρωστάω», συμπληρώνει.

Μόνο για να δουν

Λίγα μέτρα παρακάτω μπαίνουμε σε ένα κατάστημα με ρούχα. Η ιδιοκτήτρια Τάνια Βέρα απαντάει στην ερώτηση αν έχει πελατεία με σκωπτικό τρόπο: «Φυσικά έρχεται κόσμος. Just to look. Και ρωτούν αν υπάρχει έκπτωση. Ειδικά από το καλοκαίρι, με τις καθυστερήσεις στις πληρωμές των επιδοτήσεων, όλοι είναι άφραγκοι».

Ο Δημήτρης Νικολαΐδης έχει κατάστημα με ρούχα, κυρίως ανδρικά και υποστηρίζει τους αγρότες στον αγώνα τους γιατί όπως λέει, «υπάρχουν πολλοί τίμιοι αγρότες». «Ξέρετε ποιος είναι ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής μας;», με προκαλεί. «Το σούπερ μάρκετ, τα μαγαζιά με τα τρόφιμα. Ολοι πηγαίνουν πρώτα εκεί και μετά δεν έχουν λεφτά για εμάς», περιγράφει χωρίς να κρύβει τον θυμό του. «Η χώρα άλλαξε επενδυτική βαθμίδα, αλλά εμείς πάμε όλο και πιο κάτω. Παλιά έπαιρναν τρεις μπλούζες και τώρα μία και αυτή με δόσεις. Δίνουν 20 ευρώ προκαταβολή και τον άλλο μήνα φέρνουν τα υπόλοιπα».

Τον Ηλία Μπρούσα, που έχει κατάστημα με ηλεκτρονικά, το τελευταίο χρονικό διάστημα τον επισκέφθηκαν πολλοί αγρότες. «Ηρθαν να αγοράσουν υπολογιστές για να μάθουν να εκδίδουν τιμολόγια. Μουρμούριζαν, δεν καταλαβαίνουν, δεν έχουν λεφτά. Και μιλούν γι’ αυτούς που δήθεν κέρδισαν το Τζόκερ», λέει ο 32χρονος ιδιοκτήτης.

«Πριν από μερικά χρόνια οι αγρότες ήταν πολύ καλοί πελάτες. Ερχονταν να πάρουν κινητό ή κομπιούτερ για το εγγόνι τους που μπήκε στο πανεπιστήμιο. Τώρα έχει σπάσει η οθόνη του κινητού τους και λένε “άσ’ το και όσο αντέξει”».

Ο ίδιος δεν μπορεί να κρύψει τον θυμό του για όσα συμβαίνουν. «Εχουν δίκιο. Οι γονείς στις αρχές του ’92 έφυγαν μετανάστες γιατί δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα. Γύρισαν, και μετά το 2016 ο πατέρας μου στα 50 του αναγκάστηκε να ξαναφύγει στη Γερμανία. Και ποτέ δεν έχει ξεχάσει να δηλώσει ό,τι έβγαζε στην εφορία. Δεν έτυχε ποτέ να ξεχάσει εκατομμύρια κάπου, όπως κάτι άλλοι».

Πηγή: kathimerini.gr