Παρά τις χρεοκοπίες, πάλι «πλούσιος»…

ΣΤΟ διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλές ιστορίες για τα επιχειρηματικά ups and down του Ντόναλντ Τράμπ. Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες, περιγράφει «πως ο Τράμπ χρεοκόπησε τέσσερις φορές, αλλά παρέμεινε πλούσιος»… Λογικά, θα πρέπει να τη διάβασε ο Αλέξης Τσίπρας, πριν αποφασίσει το πολιτικό του restart. Η εικόνα άλλωστε, που εισπράξαμε όλοι από την πρόσφατη εκδήλωση στο «Παλλάς» των Αθηνών, το επιβεβαιώνει: ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ και όσα υποκαταστήματα προέκυψαν από τις διασπάσεις του («Νέα Αριστερά», «Κόσμος», «Κίνημα Δημοκρατίας», «ΜΕΡΑ 25» κλπ) βρίσκονται στη διαδικασία της πτώχευσης, ο Τσίπρας παραμένει «πλούσιος».

«ΠΛΟΥΣΙΟΣ» βέβαια, σε δημοφιλία. Όχι σε ιδέες γιατί, παρά την προσπάθεια του να εμφανιστεί ως κεντρώος και μετριοπαθής (προσπάθεια που απλώς προαναγγέλθηκε), ξανάρθε με το ίδιο αλαζονικό ύφος για να υπερασπιστεί τον παλιό του εαυτό και να εισπράξει το χειροκρότημα και τις επευφημίες όσων τον εκτίμησαν με το προφίλ που μας πρωτοσυστήθηκε. Αυτός είναι ο «πλούτος» του: άνθρωποι που σπεύδουν να τον επευφημήσουν και να ξαναελπίσουν σ’ αυτόν, παρ’ ότι τίποτα απ’ όσα τους υποσχέθηκε την «πρώτη φορά» δεν υλοποίησε.

ΔΕΝ ωφελεί να θυμηθεί κανείς το εύρος της ομολογηθείσης «αυταπάτης» (από την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και των διοδίων, ως το σκίσιμο το μνημονίων και από το ηρωικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος ως την υπογραφή του επαχθέστερου μνημονίου) για να απορήσει με την επιμονή ενός τμήματος της ελληνικής κοινωνίας να τον υποδέχεται και πάλι ως μεσσία. Αρκεί, για να κατανοήσουμε τους συμπολίτες μας αυτούς, να επισημάνουμε ότι, την αναθέρμανση της ελπίδας τους τροφοδοτεί η ανάγκη της όπως – όπως δημιουργίας ενός αντιπολιτευτικού δέους που θα μπορέσει να απειλήσει (κατ’ άλλους, να του προσφέρει μία ακόμη νίκη «στο πιάτο») τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το περίεργο είναι ότι καλούν αυτόν που δημιούργησε το κενό (με το 17% του 2023 και την αποχώρησή του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ) να έρθει να το καλύψει!

ΠΟΣΕΣ ελπίδες έχει όμως, να το καλύψει; Αν πιστέψουμε τον σύμβουλό του και ghost writer  (αόρατο συγγραφέα) της «Ιθάκης», Νίκο Μαραντζίδη, ο Τσίπρας είναι «η βροχή στην ανομβρία». Επιπλέον, λέει, είναι ο «αριστερός» κληρονόμος δύο «μύθων» της πολιτικής μας σκηνής: του Κωσταντίνου Καραμανλή που κέρδισε το 1974 με 54% τις πρώτες εκλογές της μεταπολίτευσης, ενώ είχε κλείσει την πρώτη του οκταετία με ήττα και αυτοεξορία στο Παρίσι. Και του Ανδρέα Παπανδρέου που, όπως σημείωσε ο εκ  Θεσσαλονίκης καθηγητής, παρότι έχασε τρεις φορές από τον (πατέρα) Μητσοτάκη, κατάφερε το 1993 να τον κερδίσει και να επιστρέψει στην εξουσία. Άρα, «όσες φορές και αν χάσει ο Τσίπρας, στο τέλος θα κερδίσει» συμπεραίνει ο Μαραντζίδης.

ΚΑΤ’ ΑΡΧΑΣ, δεν πρέπει κανείς να παίρνει στα σοβαρά τις προβλέψεις του Νίκου Μαραντζίδη. Τη μνημονιακή περίοδο, όταν είχε εντελώς άλλη άποψη για τον Τσίπρα (αναζητήστε τα άρθρα του στο διαδίκτυο), παρουσίαζε τις δημοσκοπήσεις του ΠΑΜΑΚ στον «Σκάϊ» και έβγαζε, αν θυμάμαι καλά, δεύτερο το «Ποτάμι»! Τώρα, επιχειρηματολογεί με απίστευτη για καθηγητή πανεπιστημίου επιπολαιότητα και πάλι. Γιατί τα παραδείγματα που επικαλείται, μπορούν να πείσουν μόνο ανιστόρητους και δεν προσφέρονται για συγκρίσεις. Καθότι, ο μεν Κωνσταντίνος Καραμανλής επέστρεψε και κέρδισε τις εκλογές του 1974 μετά από το χάος που δημιούργησε επί μια επταετία η χούντα. Δεν κέρδισε δηλαδή, ποτέ αυτούς από τους οποίους έχασε πριν την χούντα, διαγωνίστηκε σε άλλο τοπίο. Όσο για τον Ανδρέα Παπανδρέου, για να επιστρέψει στην εξουσία το 1993, μετά από τρεις πράγματι, ήττες από τον Κωσταντίνο Μητσοτάκη, χρειάστηκε να ανατρέψει την κυβέρνηση Μητσοτάκη ο Σαμαράς! Εάν έχει πληροφορίες για επικείμενη νέα χούντα ή για ανατροπή της κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη από τον Σαμαρά, ο Νίκος Μαραντζίδης, οφείλουμε να αναθεωρήσουμε. Εκτός κι αν ερμηνεύει αλλιώς, το περίφημο περιστέρι στο μπαλκόνι του Τσίπρα, με την πολύτιμη βοήθεια ίσως, του ειδικού στις αστρολογικές προβλέψεις, άλλοτε υφυπουργού Εργασίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ,Παύλου Χαϊκάλη…

ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ στην άκρη τα μελλούμενα πάντως, η παρουσίαση της «Ιθάκης» στο «Παλλάς», θα μείνει στην ιστορία για τον «εξώστη». Εκεί όπου έστειλε, όσους στελέχωσαν τις κυβερνήσεις του ο Αλέξης Τσίπρας για να τους ταπεινώσει για μία ακόμη φορά μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Η πρώτη θυμίζω, ήταν μέσω του βιβλίου του, στο οποίο τους χαρακτηρίζει άχρηστους, ανεπαρκείς, γραφικούς, άσχετους κλπ. Και η δεύτερη, με την εξορία τους στον «εξώστη», προφανώς γιατί ντρέπεται πλέον να τους επιδεικνύει. Δεν αποκλείεται ωστόσο, να το έκανε και για να τους προστατέψει. Γιατί, αν κρίνω από τα χαμόγελα ικανοποίησης στα πρόσωπα των «εξορίστων» του «εξώστη» στα φωτογραφικά στιγμιότυπα που δημοσιεύτηκαν, τους θεωρούσε ικανούς να χειροκροτούν ενθουσιασμένοι την ώρα που τους περιέγραφε ως άχρηστους στην ομιλία του! Και πιθανώς, δεν ήθελε μια τέτοια τόσο εξευτελιστική εικόνα να κυριαρχεί στο τηλεοπτικό κάδρο.

ΈΣΤΩ και στον εξώστη πάντως, τα κατάφεραν να επιβεβαιώσουν όλοι τους τον Καβάφη. Κι ο εξευτελισμός τους να είναι τέλειος! Δεν θα μπω στον πειρασμό να περιγράψω γιατί. Το έκανε υπέροχα ο Δημήτρης Καμπουράκης στο Liberal: «Δυο αρχηγοί κομμάτων και καμιά τριανταριά βουλευτές, να κάθονται να ακούνε κάποιον που τους λέει κατάμουτρα ότι είναι άχρηστοι;  Ότι πρέπει να διαλύσουν τα κόμματα τους για να καταταγούν στο καινούριο προσωπικό του στράτευμα ως απλοί φαντάροι; Ας το έκαναν τουλάχιστον κατηφείς και σκυθρωποί, όχι να αστράφτουν τα πρόσωπα τους από χαρά γι’ αυτό που τους έλαχε. Είναι σαν να σε καλεί σε δείπνο ο εραστής της γυναίκας σου κι εσύ όχι μόνο να πηγαίνεις, αλλά στο τραπέζι να εκθειάζεις και τα σεξουαλικά προσόντα του, παρουσία της κυρίας».

ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ δεν μπήκαν στον πειρασμό του αυτοεξευτελισμού: ο Σκουρλέτης, ο Τσακαλώτος, ο Πολάκης και κανά δυο άλλοι… Φάμελλος, Χαρίτσης, Παππάς, Δούρου, Αχτσιόγλου, και λοιποί, βίωσαν τον εμπτυσμό ως βροχή. Τουτέστιν, τους έφτυνε και όλοι τους έκαναν ότι έβρεχε! Έχουν άραγε, όλοι αυτοί χαμηλό κατώφλι αυτοεκτίμησης;  Όχι. Η απάντηση δεν θα έρθει από το ντιβάνι του ψυχαναλυτή. Είναι πολύ πιο πεζά τα πράγματα: με τα ποσοστά που έχουν σήμερα τα απομεινάρια του ΣΥΡΙΖΑ και της «Νέας Αριστεράς», τύχη να ξαναδούν βουλευτική έδρα έχουν ελάχιστοι. Καμία δεκαπενταριά, το πολύ. Και αν… Και δυστυχώς, το όριο της συνταξιοδότησης εδώ και καιρό είναι στα 67! Τουτέστιν, οι πενηντάρηδες, σαν τον  Παππά, την Δούρου, τον Θεοχαρόπουλο, τον Χαρίτση, την Αχτσιόγλου και πολλούς ακόμη (ων ουκ έστιν αριθμός), πρέπει να περιμένουν 17 ή και περισσότερα χρόνια για να πάρουν σύνταξη!… Ως τότε, πρέπει να έχουν μια δουλειά για να μπορέσουν να ζήσουν… Και δεν ξέρουν οι περισσότεροι να κάνουν άλλη… Γνωρίζουν ότι ο Τσιπρας είναι ο μόνος που μπορεί να τους εγγυηθεί περισσότερες θέσεις εργασίας… Ας μην είμαστε αυστηροί λοιπόν, μαζί τους. Όλοι μας κάνουμε άπειρους καθημερινά, συμβιβασμούς για να εξασφαλίσουμε τα προς το ζην. Δεχόμαστε πολλές φορές προσβολές και ταπεινώσεις από τον εργοδότη μας και δεν μιλάμε… Δεν φτάνουμε βέβαια, στο σημείο να τους χειροκροτούμε τη στιγμή που μας προσβάλλουν και μας ταπεινώνουν… Αυτό απ’ ότι φαίνεται συμβαίνει με όσους έχουν επαγγελματικά επενδύσει στην πολιτική και μόνον…