Τραγωδία στον Βόλο: Η σπαρακτική μαρτυρία συναδέλφου του 57χρονου που έφυγε από την ζωή λίγα λεπτά αφού «έπιασε» δουλειά

Η ξαφνική απώλεια του Μάκη Συνάτικα συγκλονίζει την οικογένεια του ΕΦΚΑ και ολόκληρη την τοπική κοινωνία. Ένας άνθρωπος που έζησε και εργάστηκε με ακεραιότητα, ταξική συνείδηση και αφοσίωση, έφυγε όπως έζησε: στη θέση ευθύνης του, με το καθήκον μπροστά του. Η είδηση του θανάτου του δεν είναι απλώς ένα ακόμη τραγικό συμβάν· είναι μια υπενθύμιση της ανθρώπινης ευθραυστότητας και της σημασίας όσων δίνουν καθημερινά μάχη για τους άλλους, συχνά σιωπηλά. Σήμερα, αποχαιρετούμε έναν σπάνιο άνθρωπο, έναν σύντροφο, έναν φίλο.

Ο Γιάννης Χατζηγιάννης – συνάδελφος, φίλος και συνοιδηπόρος του 57χρονου – περιγράφει τις τραγικές στιγμές που βίωσαν όλοι οι υπάλληλοι του ΕΦΚΑ σήμερα το πρωί:

”Μάκη, έφυγες νωρίς για όλους μας

Είναι μοίρα των υπαλλήλων του ΕΦΚΑ να φεύγουν αιφνιδιαστικά από τη ζωή;

Ο Μάκης (Συνάτικας Ναούμ) έκατσε πρωί-πρωί στην καρέκλα του γραφείου του και δεν σηκώθηκε ποτέ. Μπροστά σε μια στίβα χαρτιά των εσόδων. Οι προσπάθειες των συναδέλφων/ισσών που έσπευσαν να τον αναζωογονήσουν μέχρι να έρθει το πλήρωμα του ΕΚΑΒ, απέβησαν άκαρπες.

Μας άφησε πριν του πούμε αντίο, χωρίς προειδοποίηση, αναπάντεχα.

Ακέραιος, έντιμος, με την αξιοπρέπεια που χαρακτηρίζει τους κομμουνιστές. Δεν κλαιγόταν, αμείλικτος στην κριτική του, με μεγάλη καρδιά για τον ανθρώπινο πόνο των φτωχών και καταπιεσμένων.

Μαζί στις συνελεύσεις, στα ΔΣ του σωματείου μας, στις απεργίες. Δίναμε πάντα ραντεβού στην πόρτα των υποκαταστημάτων του Βόλου, για να μιλήσουμε και να δώσουμε το παράδειγμα. Τίποτα δεν χαρίστηκε, τίποτα δεν δόθηκε, μόνο τον εαυτό μας έχουμε να προσφέρουμε.

Ακατανόητο την εποχή των τεράτων που οι άνθρωποι ζουν χωρίς ελπίδα, ιδιωτεύουν, σκέφτονται το ατομικό τους συμφέρον με τα ανθρώπινα δράματα να είναι ακριβώς δίπλα μας.

Κατηγορία σπάνιων ανθρώπων που διατηρούν μέσα στην καταστροφή, την κατανόηση του γίγνεσθαι, την αίσθηση του επείγοντος και του καθήκοντος. Να μην τα παρατήσουμε ποτέ!

Χτύπαγα το κουδούνι του σπιτιού του για να ανέβω να μιλήσουμε, άνοιγε χωρίς κανένα ενδοιασμό για το κατάλληλο ή ακατάλληλο της ώρας, όπως έμαθα να κάνω κι εγώ για τους δικούς μας.

Με το Μάκη μπορούσαμε να συζητήσουμε εκείνα που πολλοί αποφεύγουν, την κρίση, τον πόλεμο τις τάσεις της εποχής, που πάει το εργατικό κίνημα, τι να κάνουμε.

Τον έψαχνα και μ’ έψαχνε, στη δουλειά, στο τηλέφωνο για κάθε τι που θεωρούσαμε αναγκαίο να συζητηθεί, να ανταλλάξουμε απόψεις. Κατασταλαγμένος τι συμβαίνει κάθε στιγμή, με άποψη και με ένα πλεονέκτημα που σπανίζει, λίγα λόγια και σταράτα.

Μέλος της παράταξής μας, Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης εργαζομένων του ΕΦΚΑ στο Ν. Μαγνησίας, κατεβήκαμε μαζί και σε αυτές τις εκλογές. Μου διόρθωσε το επίθετό του για το ψηφοδέλτιο, “ Γιάννη, το Συνάτικας με γιώτα, μη δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα στην ψηφοφορία. Έτσι είναι στην ταυτότητα”. Ομολογώ ότι δεν το γνώριζα γιατί ποτέ δεν ζήτησα αστυνομική ταυτότητα για τους ανθρώπους που εμπιστεύομαι απόλυτα.

Γύρισα χθες βράδυ από το ΔΣ της Ομοσπονδίας μας και περίμενα σήμερα το πρωί να τον βρω, πρώτα αυτόν, για να του πω τις λεπτομέρειες. Όμως ο Μάκης δεν ήθελε να ακούσει άλλα. Ήξερε μάλλον ότι αφήνει τα υπόλοιπα σε εμάς και υποσχόμαστε να μην τον διαψεύσουμε.

Η θλίψη της οικογένειας του δεν μοιράζεται. Πρέπει όμως να ξέρουν ότι νοιώθουμε το ίδιο γιατί όπως κι αυτοί, χάσαμε έναν δικό μας.

Μάκη, έφυγες νωρίς για όλους μας.

Με αγωνιστικούς και συντροφικούς χαιρετισμούς.

3/12/2025

Γιάννης Χατζηγιάννης (Πευκιώτης) – Μέλος της Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης (ΕΑΚ)”

Πηγή: thenewspaper.gr