Μέγας «χορηγός» των αγροτικών κινητοποιήσεων η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει αναδειχθεί, χωρίς να το επιδιώκει, στον μεγαλύτερο χορηγό των φετινών αγροτικών κινητοποιήσεων. Όχι γιατί στήριξε τα αιτήματα των παραγωγών, αλλά γιατί συνέβαλε καθοριστικά στο να εξαντληθεί η υπομονή τους. Οι χιλιάδες αγρότες που κατέβηκαν στους δρόμους δεν το έκαναν από ιδιοτροπία, αλλά γιατί βρέθηκαν αντιμέτωποι με διαδοχικά φάουλ, παραλείψεις και πολιτικές που τους άφησαν εκτεθειμένους σε μια δύσκολη πραγματικότητα.

Για χρόνια, το σύστημα των ενισχύσεων λειτουργούσε οριακά. Οι αγρότες ήξεραν ότι οι καθυστερήσεις είναι πιθανές, ότι η γραφειοκρατία είναι βαριά, ότι τα λάθη είναι συχνά. Αυτό όμως που συνέβη το τελευταίο διάστημα ξεπέρασε κάθε δυνατό περιθώριο ανοχής. Η κατάρρευση του μηχανισμού διανομής επιδοτήσεων, οι αποκαλύψεις για «μαϊμού» δικαιούχους, η μεταφορά αρμοδιοτήτων με τρόπο πρόχειρο και χωρίς δίχτυ ασφαλείας για τους πραγματικούς παραγωγούς δημιούργησαν μια εκρηκτική κατάσταση. Αντί να διορθωθούν οι αδικίες, τιμωρήθηκαν περισσότερο οι συνεπείς. Αντί να προστατευθούν όσοι ζουν από τη γη, έμειναν χωρίς τα χρήματα που δικαιούνταν και περίμεναν για να κρατήσουν ζωντανές τις εκμεταλλεύσεις τους.

Την ίδια στιγμή, το κόστος παραγωγής ανέβηκε σε ιστορικά υψηλά επίπεδα. Το ρεύμα, τα καύσιμα, οι ζωοτροφές, όλα κινήθηκαν ανοδικά, ενώ οι τιμές πώλησης έμειναν καθηλωμένες. Όλο και περισσότερες αγροτικές εκμεταλλεύσεις βρέθηκαν στο χείλος της χρεοκοπίας. Κι ενώ η κυβέρνηση διαβεβαίωνε ότι «παρακολουθεί» και «μεριμνά», οι άνθρωποι αυτοί έβλεπαν στην πράξη να μην αλλάζει τίποτα. Η αίσθηση εγκατάλειψης έγινε καθημερινότητα.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, οι διακηρύξεις περί «εκσυγχρονισμού» και «διαφάνειας» λειτούργησαν σαν προσβολή. Οι αγρότες δεν ζητούσαν θεσμικές αναδιαρθρώσεις με ορίζοντα διετίας. Ζητούσαν άμεση, συγκεκριμένη στήριξη για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Όταν είδαν ότι ούτε αυτή ερχόταν ούτε το κράτος αναγνώριζε την πραγματική τους κατάσταση, η αποφασιστικότητα έγινε μονόδρομος και τα τρακτέρ βγήκαν κατά χιλιάδες στο οδόστρωμα.

Η εικόνα των μαζικών μπλόκων, των δρόμων που κλείνουν, των συντεχνιών που ενώνονται ξανά, δεν είναι μια απλή παράσταση διαμαρτυρίας, αλλά μία ξεκάθαρη και χωρίς περιθώρια παρερμηνειών απάντηση μιας κοινωνικής ομάδας που ένιωσε ότι την περιφρονούν. Σε μια χώρα όπου ο πρωτογενής τομέας παραμένει κρίσιμος για την οικονομία, η κυβέρνηση δεν κατάφερε απλώς να μην προλάβει την κρίση. Συνέβαλε με κάθε τρόπο στο να τη γεννήσει.

Με τις πολιτικές της, τις καθυστερήσεις της και την αδιαφορία της, η κυβέρνηση Μητσοτάκη λειτούργησε σαν επιταχυντής της αγανάκτησης. Όσο κι αν επιχειρήσει να παρουσιάσει τις κινητοποιήσεις ως υπερβολή ή ως προϊόν παραπληροφόρησης, η αλήθεια είναι απλή. Οι αγρότες βγήκαν στον δρόμο επειδή ένιωσαν ότι δεν τους αφήνεται άλλος δρόμος.

Αν κάποιος πρέπει να αναζητήσει τον «χορηγό» των τρακτέρ που γέμισαν τα εθνικά δίκτυα, δεν χρειάζεται να ψάξει μακριά. Αρκεί να κοιτάξει στο κυβερνητικό τραπέζι αποφάσεων, εκεί όπου χάθηκαν χρόνος, πόροι και ευκαιρίες για να αποφευχθεί μια κρίση που τώρα σαρώνει.

Απόστολος Ράιδος