Θα χάσει η Λάρισα από νύφη την υποψήφια πρωθυπουργό;

Αν κάποιος πίστευε ότι η πολιτική δεν παράγει συγκινήσεις, τότε δεν παρακολούθησε το πιο ποιητικό διαζύγιο της ελληνικής δημόσιας ζωής. Γιατί το τέλος του δεκαετούς έρωτα της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Λαρισαίου Διαμαντή Καραναστάση δεν ανακοινώθηκε ούτε με δάκρυ ούτε με παράπονο, αλλά με μια μεγαλοπρεπή παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα και μια ανάρτηση στο Facebook που θα ζήλευε μέχρι και ο Σαίξπηρ. Ή έστω κάποιος σεναριογράφος τηλεοπτικού δράματος με πολιτική χροιά.

«Η αντοχή μου στη δημιουργία δεν έχει όρια η ανοχή μου στη βρομιά όμως έχει» δήλωσε ο Καραναστάσης και κάπως έτσι μάθαμε ότι το γυαλί είχε ραγίσει εδώ και μήνες. Η Κωνσταντοπούλου από την άλλη μίλησε για μια πράξη βαθιά πολιτική, αληθινή και δύσκολη, υπενθυμίζοντας ότι ο Διαμαντής απέδειξε πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Αν μη τι άλλο, το ζευγάρι ξέρει να ανοίγει και να κλείνει κύκλους με δραματουργική συνέπεια.

Το πιο εντυπωσιακό όμως ήταν το festival αλληλοθαυμασμού που συνόδευσε το αντίο. Ο Καραναστάσης μίλησε για το «μοναδικό πολιτικό θηρίο» με «λαμπερά μάτια» με το οποίο έφτιαξαν μαζί «πυρηνικές εκρήξεις». Η Ζωή ανταπέδωσε αποκαλώντας τον «ιδιοφυή και σπάνιο άνθρωπο» και ανακηρύσσοντας το έργο του με τις 20 AI Ζωές σε παρακαταθήκη για το κόμμα. Μια σχέση μπορεί να τελειώνει, αλλά η υπερπαραγωγή συνεχίζεται, μόνο που πλέον είναι σε μορφή μονόλογων υψηλής λυρικότητας.

Στο παρασκήνιο τα πράγματα δεν ήταν τόσο ποιητικά, σύμφωνα με τα όσα μεταδίδει εξ Αθηνών η Χριστίνα Κοραή στο newsit. Ο Καραναστάσης ένιωθε όλο και πιο ξένο σώμα στο κόμμα, ειδικά μετά τις επιθέσεις που δέχτηκε για τον τρόπο εισόδου του στη Βουλή. Η τοποθέτησή του στη δεύτερη θέση της λίστας, πάνω από υποψήφιες που είχαν ήδη τρέξει την προεκλογική απόσταση, δεν βοήθησε. Και οι επικρίσεις για τις «20 AI Ζωές» ως έργο με υπερβολική δόση αυτοαναφορικότητας προς την πρόεδρο άναψαν κι άλλο το φυτίλι. Έτσι, το ράγισμα του γυαλιού έγινε τελικά θραύση.

Ο ηθοποιός όμως παρέμεινε ευγενής μέχρι το τέλος, κρατώντας ψηλά τη σημαία του πολιτισμού και γράφοντας την έξοδό του σαν επιμελημένη τελευταία σκηνή. Και η Ζωή, παρότι έχασε το μεγάλο της στήριγμα στη μάχη της πρώτης γραμμής, φρόντισε να τον αποχαιρετήσει σαν ηρωικό πρωταγωνιστή που αποχωρεί με δόξα στο τελευταίο πλάνο.

Αν ο έρωτάς τους άρχισε με την πρώτη ματιά, τότε η λήξη τους ήταν με την πρώτη πράξη πολιτικού δράματος. Και κάπως έτσι, η Βουλή απέκτησε το δικό της πολιτικορομαντικό σίκουελ που κανείς δεν ήξερε ότι χρειαζόταν αλλά όλοι συζητούν ήδη με ενθουσιασμό.

@@@@@@@@@@@@@

Το 1989 όταν σχηματίστηκε η κυβέρνηση Ν.Δ. – Συνασπισμού υπουργός Εσωτερικών τοποθετήθηκε ο Νίκος Κωνσταντόπουλος. Τηλεφώνησε λοιπόν σε έναν φίλο του δημοσιογράφο στη Λάρισα και τον ρώτησε: «Ξέρεις κάποιον Εξαδάκτυλο; Γιατί συμφωνήσαν τα δύο κόμματα να μοιραστούν τις νομαρχίες σε όλη τη χώρα (οι νομάρχες τότε διορίζονταν από την εκάστοτε κυβέρνηση) και η Ν.Δ. στον κατάλογο που μου έστειλε γι’ αυτούς που προτείνει να αναλάβουν νομαρχίες, για τη νομαρχία Λάρισας πρότεινε αυτόν τον Εξαδάκτυλο. Μάθε λοιπόν ήταν αξιωματικός της αεροπορίας, γιατί νομίζω τον είχα στην 110 και με ταλαιπωρούσε. Ο δημοσιογράφος έψαξε, ρώτησε, έμαθε ότι πράγματι ο Ανδρέας Εξαδάκτυλος, που εν τέλει διορίστηκε νομάρχης Λάρισας, ήταν αξιωματικός της αεροπορίας και είχε υπηρετήσει στη Λάρισα, την εποχή που υπηρέτησε ως σμηνίτης και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος.

Θα μου πείτε, γιατί ξαφνικά θυμήθηκα αυτή την ωραία ιστορία: Γιατί ο Ανδρέας Εξαδάκτυλος διορίστηκε τελικά νομάρχης Λάρισας και πήρε ως στενό του συνεργάτη, τον Γιάννη Καραναστάση, στέλεχος της Ν.Δ. και πατέρα του μετέπειτα συντρόφου της κόρης του Νίκου Κωνσταντόπουλου. Παίζει παιχνίδια η ζωή. Όχι η Κωνσταντοπούλου, αλλά η άλλη, η κανονική…

@@@@@@@@@@@@@

Η πρόσφατη καταδίκη του δημάρχου Τεμπών Γιώργου Μανώλη για τον χειρισμό της υπόθεσης του ελλείμματος στις σχολικές επιτροπές προκάλεσε έντονη κινητικότητα στο τοπικό πολιτικό σκηνικό. Αν και το δικαστήριο δεν τον συνδέει με τη δημιουργία του ελλείμματος, του καταλογίζει αδράνεια και ελλιπή άσκηση καθηκόντων, κάτι που μεταφράστηκε σε ποινή φυλάκισης με αναστολή. Το γεγονός αναζωπυρώνει αντιπαραθέσεις που σιγοκαίνε εδώ και χρόνια, καθώς η υπόθεση καλύπτει περίοδο από το 2012 έως το 2018 και έχει φορτωθεί με πολιτικές και διοικητικές προεκτάσεις.

Οι αντίπαλοι του δημάρχου μιλούν για σοβαρό πλήγμα στο κύρος του, ενώ οι υποστηρικτές του επιμένουν ότι θα δικαιωθεί σε δεύτερο βαθμό και ότι απλώς κληρονόμησε μια δυσλειτουργική κατάσταση. Ο ίδιος επαναλαμβάνει ότι δεν έχει καμία εμπλοκή στη δημιουργία του ελλείμματος και πως όλα θα ξεκαθαρίσουν εφόσον η υπόθεση προχωρήσει στη δικαιοσύνη.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η πολιτική ατμόσφαιρα στα Τέμπη παραμένει ηλεκτρισμένη, με την υπόθεση να λειτουργεί σαν καταλύτης νέων εντάσεων και να τροφοδοτεί παρασκηνιακές συζητήσεις σε κάθε επίπεδο της τοπικής κοινωνίας. Πολλώ δε μάλλον όσο πλησιάζουμε προς την επόμενη εκλογική αναμέτρηση του 2028…

@@@@@@@@@@@@@

Ξέρω ότι είναι νωρίς να συζητάμε για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2018, ειδικά όταν προηγούνται οι εθνικές του 2027 (ή στα τέλη του 2026). Ωστόσο δε μπορώ να μην επανέλθω στην ιδιάζουσα περίπτωση του Δήμου Κιλελέρ, του μεγαλύτερου σε έκταση σε όλη τη χώρα (για όσους λατρεύουν τη στατιστική). Σ’ αυτόν τον… απέραντο Δήμο λοιπόν, όλα δείχνουν πως θα κονταροχτυπηθούν «βαριά» χαρτιά.

Ο Θανάσης Νασιακόπουλος ολοκληρώνει την τρίτη συνεχόμενη θητεία του, χωρίς να έχει ανοίξει όμως μέχρι στιγμής τα χαρτιά του. Κι έτσι, το νερό για σχόλια και ονοματολογία πέφτει άπλετο στον μύλο της κοινωνικής… διαδραστικότητας.

Ξεχωρίζω δύο που οφείλετε να κρατήσετε ενόψει του 2028: Τον πρόεδρο της ΔΕΥΑ Κιλελέρ Αχιλλέα Βαρδακούλη και τον πρώην αντιπεριφερειάρχη Απόστολο Μπίλη. Δύο προσωπικότητες με διαφορετικό ειδικό βάρος η κάθε μία. Δύο αυτοδιοικητικοί που ουδέποτε έκρυψαν τη φιλοδοξία τους και που υπόσχονται δυνατές – προεκλογικές – συγκινήσεις…

@@@@@@@@@@@@@

Με το… δάχτυλο στη σκανδάλη, έτοιμοι να πυροδοτήσουν εξελίξεις εντός της βουλής, βρίσκονται – όπως μαθαίνω – αρκετοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει των εξελίξεων με τον Αλέξη Τσίπρα και τα σενάρια που θέλουν τον πρώην πρωθυπουργό να ανακοινώνει νέο πολιτικό φορέα την ερχόμενη Άνοιξη.

Η παραίτησή τους θεωρείται ηθικά αλλά και θεσμικά αυτονόητη, σε περίπτωση που συμφωνηθεί η προσχώρησή τους στο νέο κόμμα Τσίπρα. Πώς θα μπορούσαν εξάλλου να επικοινωνούν το «νέο» και να παραμένουν στο παλιό;

Το ερώτημα είναι τι θα κάνει βέβαια ο Βασίλης Κόκκαλης. Ο Λαρισαίος πρώην υφυπουργός που ουδέποτε έκρυψε πως εισήλθε στον ΣΥΡΙΖΑ με μοναδικό κίνητρο τον πρώην πρωθυπουργό και την ισχυρή σχέση που τους συνδέει έκτοτε. Η κοινή λογική, αλλά και τα όσα πρεσβεύει ως ιδεολογική αναφορά ο κ. Κόκκαλης στο δημόσιο λόγο του, δείχνουν… δραματικές αλλαγές. Το θέμα βέβαια είναι αν θα επιβεβαιωθούν τα προαναφερθέντα σενάρια…

O Chef