Βλάμηδες: Τέσσερις νεαροί Λαρισαίοι κάνουν ξανά μόδα τη δημοτική μουσική στην Ελλάδα και ξεχώρισαν αμέσως! (φώτο – βίντεο)

Αν αναζητήσει κανείς την ετυμολογία της λέξης «Βλάμης», θα αντιληφθεί πως στη θεσσαλική διάλεκτο μεταφράζεται ως ο στενός φίλος του γαμπρού ή της νύφης. Η Λάρισα του 2025 έχει τους δικούς της «Βλάμηδες», μία κομπανία τεσσάρων νεαρών καλλιτεχνών, οι οποίοι δεν περιορίζονται μονάχα σε γάμους. Διότι πέραν αυτών, μπορεί να τους συναντήσει κανείς από ένα πανηγύρι, ένα γλέντι μαγαζιού, μέχρι μία μουσική παράσταση ή μία εκδήλωση του Δήμου. Και φυσικά τα όρια τους δεν περιορίζονται μόνο στη Λάρισα, καθώς παίζουν από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, χωρίς να τους δεσμεύουν… σύνορα, έχοντας εμφανιστεί και στο εξωτερικό.

Ο λόγος για τους Δημήτρη Τσιούτσια, Γιώργο Θεοδωρίδη, Ανδρόνικο Καράκη και Νίκο Ζιώγα (σ.σ. από τα αριστερά προς τα δεξιά στην παρακάτω φωτογραφία), μία παρέα η οποία δραστηριοποιείται στο δημοτικό τραγούδι από τα μαθητικά χρόνια, ενώ εδώ και μία τριετία περιοδεύει παρέα στην Ελλάδα. Αν μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει την αισθητική τους, τότε αρκεί να ρίξει μία ματιά στην περιγραφή που έχουν στη σελίδα τους στο Instagram, η οποία ούτε λίγο, ούτε πολύ, αναφέρει: «Η ελληνική παράδοση με σύγχρονη πνοή».

Συνέντευξη στον Αντώνη Νιανιά

Στο ξεκίνημα του “ανταμώματος”, δε θα μπορούσαν να μην αναφερθούν στην ιδέα, αλλά και το όραμα πίσω από τη “μπάντα” τους: «Πρόκειται για μία παρέα, οι τρεις μας ήμασταν φίλοι από το δημοτικό… το 2020 “κόλλησε” και ο Νίκος, έπειτα από μία επαγγελματική συνεργασία. Όπερ και εγένετο, το 2022 ξεκίνησε το ταξίδι μας. Αναφορικά με το όνομα… απλώς δε θέλαμε να λεγόμαστε “το Παρεάκι”, ιδέα του πατέρα του Ανδρόνικου (σ.σ. γέλια). Στα σοβαρά… είναι ένας όρος ο οποίος είναι παραδοσιακός, υπάρχει ήδη μία κομπανία που λέγεται “μπρατίμια”, από εκεί όπου πήραμε την ιδέα και αν συνδυάσει κανείς το γεγονός ότι πρόκειται για μία λέξη “ριζωμένη” στον τόπο καταγωγής μας, τότε αντιλαμβάνεται γιατί καταλήξαμε εκεί.

Μέχρι σήμερα, η πορεία μας είναι ανέλπιστα καλή, ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπόψιν πως ο όρος “παράδοση” πλέον φθίνει. Στόχος του σχήματος είναι να μπορούμε για αρκετά ακόμη χρόνια να γλεντάμε – τόσο τους εαυτούς μας – όσο και τον κόσμο που μας τιμά με την επιλογή του να μας ακούσει. “Σκαλίζουμε” συνεχώς τραγούδια του παρελθόντος, όχι μόνο για να τα αναβιώσουμε, αλλά και για να τα διατηρήσουμε.»

Όπως προαναφέρθηκε και παραπάνω, η γκάμα τους καλύπτει μεγάλη ποικιλομορφία από events, γι’ αυτό και κλήθηκαν ν’ απαντήσουν σε ποια απ’ όλες τις συνθήκες πιάνουν τον εαυτό τους να περνάει πιο ωραία: «Δεν υπάρχει ουσιαστικός διαχωρισμός. Η διάθεση καθορίζεται από το συναίσθημα που σου δημιουργείται, κάθε συνθήκη είναι απαιτητική. Ένας γάμος ας πούμε έχει υψηλά “θέλω”, ενώ ένα πανηγύρι περιλαμβάνει θαμώνες που έχουν μεγαλώσει με αυτή τη μουσική και είναι πιο αυστηροί κριτές.

Επί της ουσίας χαιρόμαστε πάντοτε όταν παίζουμε, γιατί παίζουμε μουσική και αυτό μας γεμίζει. Σίγουρα μεγάλο ρόλο κατέχει η ανταπόκριση του κόσμου, είναι πολύ κομβική. Για παράδειγμα, ήμασταν καλεσμένοι πρόσφατα σε ένα γλέντι νεόνυμφων, εκεί όπου αποφασίσαμε σε κάποια φάση να εκτελέσουμε ένα παραδοσιακό τραγούδι που αναφέρεται σε ένα νιόπαντρο ζευγάρι. Βλέποντας το πως αγκαλιάστηκαν η νύφη και ο γαμπρός, συγκινηθήκαμε. Τέτοιες όμως αντιδράσεις μπορεί να συναντήσεις παντού, είτε πρόκειται για ένα live, είτε ακόμη και για μία πιο θεσμική εκδήλωση!»

Καλύπτοντας τεράστια γκάμα αναφορικά με τα παραδοσιακά τραγούδια διαφορετικών – εν ελλάδι – τόπων, έχει ενδιαφέρον να αναφέρουν οι ίδιοι για το είδος το οποίο διατηρεί ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους: «Αυτή η τετράδα, αυτή η “ζυγιά”, όπως λέμε στη μουσική, όντως μπορεί να καλύψει τη μεγαλύτερη ελληνική γκάμα. Ήπειρο, Θεσσαλία, Θράκη, Μακεδονία, Στερεά Ελλάδα…. Με άλλα λόγια όπου φτάνει κανείς με αμάξι (σ.σ. γέλια). Σίγουρα λόγω καταγωγής όμως, ειδικευόμαστε στα Ηπειρώτικα και τα Θεσσαλικά, γενικότερα του βλαχόφωνου πληθυσμού.»

Για το αν βίωσαν δυσκολίες στο ξεκίνημα – τόσο λόγω του νεαρού της ηλικίας του – όσο και λόγω του ότι προέρχονται από την επαρχία: «Παλαιότερα υπήρχε ακόμη μεγαλύτερη δυσκολία των νέων να αναδειχθούν και να πάρουν δουλειές. Σίγουρα το ίδιο συνέβη και με εμάς, στην αρχή δεν υπήρχε εμπιστοσύνη. Προσωπικά, αλλά και σαν σύνολο αντιμετωπίσαμε τέτοιου είδους ζητήματα, τα οποία μας επηρέασαν κυρίως ψυχολογικά. Δεν κακίζουμε κανέναν, καταλαβαίνουμε ότι ένα 20αρης, με τατουάζ, σκουλαρίκια κλπ, ίσως δεν εμπνέει κάποιους…

Το ότι ξεκινήσαμε από τη Λάρισα ωστόσο, ήταν το μεγαλύτερο μας πλεονέκτημα. Καταρχήν διότι την περικλείουν πάρα πολλά χωριά που ακούν αυτή τη μουσική. Αν βάλεις στην εξίσωση και τα χορευτικά, τότε δημιουργείται μία καλή συνθήκη. Πρόκειται για τεράστιο συν… Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη μας καλούνε ακριβώς λόγω της ταυτότητας μας. Επειδή γνωρίζουν ότι πρεσβεύουμε κάτι πολύ συγκεκριμένο, τη Θεσσαλία και την Ήπειρο. Με αυτόν τον τρόπο καταφέραμε να ξεχωρίσουμε.

Επιπρόσθετα, είμαστε τυχεροί που ζούμε στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία σε περίπτωση που τα χρησιμοποιήσει κανείς σωστά, μπορούν να κάνουν τη δουλειά του διαδεδομένη παντού. Και αυτό το έχουμε πετύχει έως ένα βαθμό. Είναι επίσης πολύ σημαντικό το ότι μένουμε στο κέντρο της Ελλάδος και μπορούμε συναυλιακά να προσεγγίζουμε όλα τα μέρη με ευκολία.»

Πέραν όμως των παραπάνω, το μυαλό πολλών οδηγείται και στο βιοποριστικό κομμάτι, για το οποίο είπαν χαρακτηριστικά: «Σίγουρα πρόκειται για μία δουλειά η οποία προς το παρόν δε μπορεί να μας καλύψει εξ ολοκλήρου. Όχι απαραίτητα γιατί είναι κακές οι απολαβές, αλλά γιατί δεν είναι σταθερές. Η εργασία μας είναι εποχιακή… Πολύ περισσότερες οι εμφανίσεις μας τις γιορτινές περιόδους ή τον Αύγουστο.

Αν ζούσαμε σε παλαιότερες δεκαετίες, όπως αυτές του 70′ ή του 80’… μέχρι και το 2000, θα γινόταν να επιβιώσουμε μόνο από τη μουσική. Σκέψου ότι πλέον αυτό το είδος παίζεται και από DJ, τους οποίους σεβόμαστε, συνυπάρχουμε μαζί τους, όμως αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι κατέχουν και αυτοί πλέον κομμάτι από την πίτα. Το πιο σωστό που έχουμε ακούσει επί τούτου είναι ότι πρόκειται για τη χειρότερη δεύτερη και τη καλύτερη πρώτη δουλειά!»

Καθώς η συζήτηση οδηγούταν προς τη δύση της και με πολλές off the record, ανέκδοτες διηγήσεις, δε θα μπορούσαν να μην ερωτηθούν για μία ενδιαφέρουσα ιστορία από τις περιοδείες τους: «Κάναμε ταξίδι στη Τζια για ένα γάμο. Ξεκινήσαμε 7 τα ξημερώματα από τη Λάρισα και αρχίσαμε να φορτώνουμε το αυτοκίνητο με πράγματα. Τέσσερα άτομα, βαλίτσες, όργανα, όλα σε ένα Yaris! Κατεβαίνει ο Γιώργος και μας δίνει ένα backpack. Tον ρωτάμε αν θα φέρει μόνο αυτό. Η απάντηση του ήταν καταφατική…

Με τα πολλά και τα λίγα φτάσαμε στο νησί, φάγαμε και συναντήσαμε την οικογένεια των νεόνυμφων. Μέναμε σε δωμάτια από ένα μοναστήρι, σε ένα γκρεμό… μαγικά! Τέλος πάντων, κατεβάζουμε τις αποσκευές μας και βλέπουμε τον Γιώργο να κάνει βόλτες γύρω από το αμάξι. Με τα πολλά και με τα λίγα συνειδητοποιήσαμε και συνειδητοποίησε ο ίδιος, ότι ήρθε για ένα τριήμερο χωρίς βαλίτσα (σ.σ. γέλια). Έπαιξε με κοστούμι και παπούτσια VANS».

Φώτο – βίντεο: Γιάννης Μυλωνάς / onlarissa.gr