Λάρισα: Ο άνδρας που έψαχνε ένα στεγνό κρεβάτι, η ανάρτηση που άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές των Λαρισαίων και η σκληρή πραγματικότητα

Την περιπέτεια ενός συνανθρώπου μας, ενός αποφυλακισμένου που χρειάστηκε να έρθει από την Αθήνα στη Λάρισα προκειμένου να παραστεί σε δικαστήριο που εκκρεμούσε, περιέγραψε με ανάρτησή του ο Διευθυντής των σχολείων των Φυλακών Λάρισας, Γιώργος Τράντας.

Όπως τόνισε «προσπάθησε να βρει ένα κρεβάτι για τη νύχτα – έναν ξενώνα, ένα υπνωτήριο, όπως υπάρχουν σε άλλες πόλεις της χώρας. Η Λάρισα όμως δεν διαθέτει», διότι αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα καθώς προσπαθεί να επανενταχθεί στην κοινωνία μας. Ο κ. Τράντας στηλίτευσε την κατάσταση και το πρόβλημα που υπάρχει στην πόλη και απ’ ότι φαίνεται είναι μεγάλο, ωστόσο οι Λαρισαίοι έδειξαν ότι είναι συνυφασμένοι με την ανθρωπιά, καθώς ο ίδιος επανήλθε λίγες ώρες μετά με νέα ανάρτηση γνωστοποιώντας ότι η ανταπόκριση απλών ανθρώπων, πολίτων της πόλης μας ήταν πολύ μεγάλη, επιθυμώντας να βοηθήσουν, φιλοξενώντας τον άνθρωπο αυτόν. Επιπλέον άμεσα κινητοποιήθηκε και ο αρμόδιος αντιδήμαρχος.

Δείτε την πρώτη ανάρτηση:

«Σε λίγες μέρες, ένας αποφυλακισμένος θα έρθει από την Αθήνα στη Λάρισα για δικαστήριο που εκκρεμούσε. Η δίκη ορίστηκε στις 9 το πρωί. Δεν έχει χρήματα (Αποφυλακίστηκε πρόσφατα). Προσπάθησε να βρει ένα κρεβάτι για τη νύχτα – έναν ξενώνα, ένα υπνωτήριο, όπως υπάρχουν σε άλλες πόλεις της χώρας.

Η Λάρισα όμως δεν διαθέτει.

Και δεν είναι ο μόνος. Κάθε μέρα υπάρχουν άνθρωποι που αποφυλακίζονται και δεν έχουν σπίτι να πάνε. Άνθρωποι που χάνουν τη δουλειά τους και βρίσκονται στον δρόμο. Νέοι που αγωνίζονται με την εξάρτηση και χρειάζονται μια ασφαλή στέγη για να σταθούν στα πόδια τους.

Η Λάρισα ποτέ δεν κατάφερε να βρει μόνιμη λύση για το πρόβλημα. Μετά το κλείσιμο του υπνωτηρίου στην Παναγούλη, κλείνει και το παλιό ακίνητο στην Γεωργιάδου λόγω έλλειψης… φύλακα (!). Οι λίγοι που είχαν έναν χώρο να μείνουν, τώρα πρέπει να φύγουν κι αυτοί.

Ένας φίλος που ασχολείται με την απεξάρτηση μού είπε χθες: “Βλέπω 2-3 ανθρώπους να κοιμούνται στο ποτάμι ή στα παγκάκια. Κάθε χειμώνα αυξάνονται”.

Μια πόλη 200.000 κατοίκων – με δήμο, πανεπιστήμιο, με νοσοκομεία, με εκκλησίες δεν μπορεί να εξασφαλίσει έναν ξενώνα για τους άστεγους; Έστω κάποια δωμάτια σε συνεργασία με ξενοδοχεία;

Μια πόλη που μαθαίνει πρέπει να διδάσκει και ενσυναίσθηση.

Μπορεί να χτίζουμε σχολεία μέσα στις φυλακές για να δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες – αλλά τι νόημα έχει, όταν βγουν έξω και τους περιμένει ένα παγκάκι; Η επανένταξη, η αξιοπρέπεια, η ίδια η ανθρωπιά, ξεκινούν από τα βασικά: ένα κρεβάτι, ένα πιάτο φαγητό, μια στέγη. Χωρίς αυτά, όλα τα υπόλοιπα είναι χωρίς περιεχόμενο».

Ο Διευθυντής των σχολείων των Φυλακών Λάρισας επανήλθε με τη νέα ελπιδοφόρα ανάρτηση στην οποία αναφέρει τα εξής:

«Η ανάρτησή που έκανα πριν λίγες ώρες είχε μεγάλη ανταπόκριση – και αυτό με γεμίζει ελπίδα. Πολλοί και πολλές απάντησαν αμέσως και προσφέρθηκαν να δώσουν λύση στο θέμα της διανυκτέρευσης του αποφυλακισμένου συνανθρώπου μας. Πρώτα ιδιώτες – απλοί άνθρωποι με μεγάλες καρδιές – και στη συνέχεια ο αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής και η αρμόδια του Δήμου που έχει την ευθύνη της δομής. Τελικά, επειδή θα φτάσει αργά, θα μείνει σε ξενοδοχείο που πλήρωσε ο Κώστας. Στα υπόλοιπα, θα τον βοηθήσει ο Σταμάτης.

Κώστα, Μαρία, Σταμάτη, Δημήτρη, Λεωνίδα, Σοφία, Παναγιώτη, Βάσω – σας ευχαριστώ από καρδιάς. Σας ευχαριστώ που αποδείξατε ότι η ανθρωπιά δεν έχει πεθάνει, ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που βλέπουν τον πόνο του άλλου και κινούνται. Που επιλέξατε να νοιαστείτε. Και αυτό κάνει τη διαφορά.

Μακάρι να μην χρειαστεί να γράψω ξανά για άνθρωπο που ψάχνει ένα στεγνό κρεβάτι και ένα πιάτο φαγητό. Μακάρι να ζήσουμε σε μια κοινωνία όπου κανείς δεν θα μένει στο περιθώριο, όπου κανείς δεν θα κοιμάται στο δρόμο.

Μέχρι τότε, ευχαριστώ που υπάρχετε. Ευχαριστώ που θυμίζετε ότι η αλληλεγγύη δεν είναι πολυτέλεια – είναι το ελάχιστο που οφείλουμε ο ένας στον άλλον».