Εκδήλωση για την Απελευθέρωση της Λάρισας από το ΚΚΕ (φωτο)

Τη μέρα της απελευθέρωσης της Λάρισας από τη γερμανική ναζιστική κατοχή, που έγινε με τη θριαμβευτική είσοδο των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στην πόλη στις 23/10/1944, τίμησαν χθες το απόγευμα οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη Λάρισα και το Παράρτημα Λάρισας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.

Σε σχετική ανακοίνωση αναφέρονται τα εξής: «Η εκδήλωση ξεκίνησε από την πλατεία Δήμητρας Τσάτσου, όπου βρίσκεται η προτομή της αλύγιστης ΕΠΟΝίτισσας. Εκεί κατατέθηκαν μερικά λουλούδια στη μνήμη της και αναγνώστηκε το γράμμα που άφησε λίγες μέρες πριν την εκτέλεση της από τους Γερμανούς κατακτητές. Ακολούθησε πορεία μέχρι το Μνημείο της ΚΕ του ΚΚΕ για τους Εκτελεσθέντες της περιόδου 1941 – 1944 και 1946-1950 (ΔΣΕ), στο Μεζούρλο όπου έγιναν ομιλίες από τον Θανάση Σερδένη, πρόεδρο του παραρτήματος Λάρισας της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ, τον Μαρσέλ Βελικάι,  Γραμματέας του ΤΣ ΑΕΙ Λάρισας της ΚΝΕ και τον Άγη Τριγάζη, μέλος της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ.

Στα πλαίσια της εκδήλωσης κατατέθηκαν στεφάνια στο Μνημείο από την ΤΕ Λάρισας του ΚΚΕ, τα ΤΣ της ΚΝΕ και την ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ , ενώ κρατήθηκε και ενός λεπτού σιγή.

Στην ομιλία του ο Θ. Σερδένης, σημείωσε, μεταξύ άλλων, πως «δεν ξεχνάμε τη μέρα της Απελευθέρωσης όταν ο λαός της Λάρισας, με τις σημαίες και τα λάβαρα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του τιμημένου ΚΚΕ που ήταν η ψυχή, οργανωτής και ο καθοδηγητής του Απελευθερωτικού αγώνα, κατέκλυζε τους Λαρισαϊκούς δρόμους γιορτάζοντας τη Λευτεριά του. Ο λαός μας με τον ηρωικό λαϊκό στρατό του, τον ΕΛΑΣ, είχε ήδη τότε απελευθερώσει το 90% της χώρας, παίρνοντας τις τύχες του στα χέρια του οργανώνοντας την Λαϊκή Αυτοδιοίκηση, τη Λαϊκή Δικαιοσύνη, τη Λαϊκή Παιδεία κλπ.

 Δεν ξεχνάμε ότι, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις στη χώρα μας εγκατέλειψαν το λαό στην τύχη του κάτω από την μπότα του κατακτητή. Μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου εγκατέλειψε τη χώρα μαζί με τους Εγγλέζους συμμάχους τους καταφεύγοντας στη Μ. Ανατολή και το Λονδίνο. Μια μερίδα τους συνεργάστηκαν ανοιχτά με τους Γερμανούς κατακτητές συγκροτώντας τις δωσίλογες κυβερνήσεις. Μαζί οργάνωσαν τα διαβόητα Τάγματα Ασφαλείας, τα ΕΑΣΑΔ και άλλες ένοπλες φασιστικές οργανώσεις για να «χτυπήσουν» το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, τον αγωνιζόμενο λαό γενικότερα και, πρώτα απ’ όλους, το ΚΚΕ και τους κομμουνιστές. Την αστική τάξη και το πολιτικό προσωπικό της, που καλούσε το λαό μας σε υποταγή στον κατακτητή, το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν πως θα πλουτίσουν και πως θα σώσουν την Εξουσία τους σε βάρος του λαού μας. (…)

Επιβεβαιώθηκε, και τότε, ότι δεν μπορεί να υπάρξει «εθνική ενότητα» ανάμεσα στις λαϊκές εργατικές δυνάμεις με την αστική τάξη, η οποία -και στην Κατοχή- πλούτιζε με τη μαύρη αγορά, ενώ ο λαός πεινούσε αγωνιζόμενος. Έτσι, επιβεβαιώνεται, ακόμα, πως δεν είναι προς το συμφέρον των λαών η συμμετοχή του Κομμουνιστικού Κόμματος σε αστική διακυβέρνηση όπως έγινε τότε στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Αυτό επιβεβαιώθηκε καθαρά, στη χώρα μας, με τις μεθοδεύσεις της αστικής τάξης και των Εγγλέζων ιμπεριαλιστών συμμάχων της για να επιβάλλουν την αστική εξουσία, που οδηγήσαν στον εμφύλιο. Ο λαός με επικεφαλής το ΚΚΕ δεν υποτάχτηκε αλλά ξαναπήρε τα όπλα γράφοντας την τρίχρονη ένοπλη ταξική εποποιία του ΔΣΕ».

Από την πλευρά του ο Μ. Βελικάι, τόνισε πως «για εμάς τους νέους κομμουνιστές και συνολικά τη νεολαία, η περίοδος της Εθνικής Αντίστασης αποτελεί σημείο έμπνευσης για τις μάχες που δίνουμε σήμερα, σημείο άντλησης χρήσιμων συμπερασμάτων που αποκτούν επίκαιρο περιεχόμενο και νόημα και μας εξοπλίζουν με γνώση, τόλμη και αντοχή. Η ηρωική ιστορία του Κόμματός μας, του ΚΚΕ, ιδιαίτερα κατά την κρίσιμη δεκαετία του ’40 αποτελεί την καλύτερη απάντηση απέναντι στη διαστρέβλωση και την ιστορική λήθη που επιχειρεί η αστική τάξη με τους μηχανισμούς και τα επιτελεία της στη νεολαία. Ακριβώς γιατί αποδεικνύει περίτρανα ότι στην πραγματικότητα συγκρούονται δύο κόσμοι, οι οποίοι δεν μπορούν να βαδίσουν πλάι – πλάι, να συμφιλιωθούν, κόντρα στα κηρύγματα περί εθνικής ενότητας και εθνικού συμφέροντος που ήδη από τα σχολικά χρόνια προσπαθούν να εμπεδώσουν στη νεολαία με τα βιβλία της ιστορίας, τις σχολικές γιορτές κ.α.».

Ενώ ο Α. Τριγάζης στην ομιλία του σημείωσε, μεταξύ άλλων, για την απελευθέρωση της Λάρισας πως «αυτή η νίκη δε χαρίστηκε από κανέναν στο λαό μας. Τη νίκη του αυτή ο λαός μας την κέρδισε με το αίμα του, με τεράστιες θυσίες, μπαίνοντας μαχητικά στο προσκήνιο της Ιστορίας, με μπροστάρη, εμπνευστή και καθοδηγητή το ΚΚΕ, γράφοντας μια από τις λαμπρότερες σελίδες στην Ιστορία της ταξικής πάλης στη χώρα μας, συμβάλλοντας, επίσης διεθνώς στον αγώνα για τη συντριβή του φασισμού-ναζισμού. Αγώνας στον οποίο πρωταγωνιστούσε η Σοβιετική Ένωση για την απελευθέρωση των λαών των κατεχόμενων χωρών της Ευρώπης.

Η απελευθέρωση από τα στρατεύματα Κατοχής δεν συνδυάστηκε με την απελευθέρωση και από τα δεσμά της καπιταλιστικής εξουσίας. Οι προγραμματικές επεξεργασίες που είχε τότε το Κόμμα, υιοθετούσαν το ενδιάμεσο στάδιο της αστικοδημοκρατικής επανάστασης, με στόχο τη διαμόρφωση μιας κυβερνητικής εξουσίας που θα ήταν ενδιάμεση του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού και που θα αναλάμβανε να ολοκληρώσει ορισμένες απαραίτητες αστικοδημοκρατικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Έτσι, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις με τη βοήθεια των ιμπεριαλιστών συμμάχων τους, με το φόβο ότι ο λαός μας, στις επαναστατικές συνθήκες που επικρατούσαν , θα επικρατούσε και θα καταλάμβανε την εξουσία, οδήγησαν στο αιματοκύλισμα του λαϊκού κινήματος.81 χρόνια μετά, ό,τι οδήγησε στον ιμπεριαλιστικό Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ακόμα εδώ. Είναι εδώ η αντιπαράθεση μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών και των ενώσεων τους, που εκφράζεται με διάφορους τρόπους σε κάθε γωνιά του πλανήτη και το διακύβευα της είναι πάντα το ίδιο: Το άπληστο καπιταλιστικό κέρδος!

Στεκόμαστε κόντρα τους και καταγγέλλουμε όλους αυτούς που προσπαθούν να υποβαθμίσουν τη σημασία της μεγαλειώδους πάλης του λαού μας την περίοδο εκείνη και στήνουν πάρτι και φιέστες πάνω στην ιστορία και το αίμα του λαού. Εμείς είμαστε απέναντι. Εμείς τιμάμε όλους αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους, που τραυματίστηκαν, που δε λύγισαν στα πεδία των μαχών. Όλους εκείνους που πάλεψαν με το όπλο ή με την προκήρυξη στο χέρι, κράτησαν ηρωική στάση στα κρατητήρια και στα εκτελεστικά αποσπάσματα.

Εμείς συνεχίζουμε καθημερινά στο δρόμο της πάλης για τη λευτεριά και το δίκιο της εργατικής-λαϊκής πλειοψηφίας και εμπνεόμαστε απ’ όλου αυτούς που μας μάθαν πως όταν ο λαός θέλει, μπορεί, ακόμα και κόντρα σε αντιπάλους που μπορεί να φαίνονται ανίκητοι».