ΙΑΣΩ Θεσσαλίας: Διαφραγματοκήλη – Τύποι, συμπτώματα και σύγχρονη χειρουργική αντιμετώπιση με ρομποτική τεχνολογία

Η χειρουργική μας ομάδα εξειδικεύεται στις παθήσεις του ανώτερου πεπτικού (Upper GI), προσφέροντας προηγμένες θεραπευτικές επιλογές για την αντιμετώπιση της διαφραγματοκήλης με τη χρήση ελάχιστα επεμβατικών τεχνικών. Η λαπαροσκοπική και ρομποτική αποκατάσταση της διαφραγματοκήλης αποτελεί τη μέθοδο εκλογής, διασφαλίζοντας άρτια αποκατάσταση του διαφράγματος, μειωμένη μετεγχειρητική νοσηρότητα και ταχύτερη ανάρρωση.

Η ομάδα μας διαθέτει εκτενή εμπειρία, εφαρμόζοντας εξειδικευμένες τεχνικές, όπως η ενίσχυση του διαφραγματικού χάσματος με χρήση βιολογικών ή συνθετικών πλεγμάτων και η διατήρηση της ανατομικής θέσης του γαστροοισοφαγικής συμβολής μέσω αντιπαλινδρομικών επεμβάσεων, όπως η θολοπλαστική κατά Nissen ή Toupet.

Η θεραπευτική μας προσέγγιση βασίζεται σε διεπιστημονική συνεργασία με εξειδικευμένους γαστρεντερολόγους, ακτινολόγους και αναισθησιολόγους, εξασφαλίζοντας πλήρη προεγχειρητική αξιολόγηση, εξατομικευμένη στρατηγική αποκατάστασης και βέλτιστα λειτουργικά αποτελέσματα. Με τη χρήση ρομποτικά υποβοηθούμενης χειρουργικής (Versius, CMR) εκτελούνται άρτια λεπτοί χειρουργικοί χειρισμοί σε ένα στενό και δύσκολα προσπελάσιμο ανατομικό χώρο, μειώνοντας τον κίνδυνο υποτροπής και επιπλοκών

Η διαφραγματοκήλη είναι μια κατάσταση κατά την οποία μέρος του στομάχου προβάλλει διαμέσου του διαφράγματος (το διάφραγμα είναι μια μυϊκή μεμβράνη που διαχωρίζει την κοιλιά από τον θώρακα) προς το θώρακα. Αυτό συμβαίνει όταν το άνοιγμα στο διάφραγμα, που ονομάζεται οισοφαγικό τρήμα και επιτρέπει τη διέλευση του οισοφάγου, γίνεται πιο χαλαρό ή διευρύνεται, επιτρέποντας στο στομάχι να μετακινηθεί προς τα πάνω.

Τύποι διαφραγματοκήλης:

1. Τύπος Ι

o Η συμβολή στομάχου – οισοφάγου (Γαστροοισοφαγικη συμβολή) και τμήμα στομάχου (θόλος) από την κοιλιά έχει πάει στο θώρακα

Συχνότερη μορφή (80%)

2. Τύπος ΙΙ (Παραοισοφαγική)

Η γαστροοισοφαγική συμβολή δεν έχει αλλάξει θέση

Στο θώρακα προπίπτει μόνο τμήμα στομάχου (θόλος)

Δεύτερη συχνότερη μορφή (15-20%)

3. Τύπος ΙΙΙ (Γιγαντιαία παραοισοφαγική)

Σχεδόν όλος ο στόμαχος βρίσκεται στο θώρακα μέσω μεγάλης οπής στο οισοφαγικό τρήμα

Κίνδυνος απειλητικών για τη ζωή επιπλοκών (συστροφή στομάχου)

4. Τύπος ΙV

Όπως η Τύπου ΙΙΙ αλλά συνυπάρχουν και άλλα ενδοκοιλιακά όργανα στο θώρακα μαζί με το στόμαχο

Σπανιότερος τύπος

Συμπτώματα-Παράγοντες Κινδύνου:

Συμπτώματα της διαφραγματοκήλης:

Ορισμένες φορές οι ασθενείς είναι ασυμπτωματικοί, όταν αναπτύσσουν συμπτώματα αυτά είναι κυρίως δύο ειδών:

Α. Εξαιτίας απόφραξης (δυσφαγία)

Β. Εξαιτίας παλινδρόμησης (οπισθοσθερνικό καύσος, αναγωγές κλπ.)

1. Καούρα (γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση – ΓΟΠ): Ένα από τα πιο κοινά συμπτώματα. Προκαλείται από την παλινδρόμηση του οξέος του στομάχου στον οισοφάγο, δημιουργώντας ένα αίσθημα καύσου.

2. Αίσθημα καύσου ή πόνου στο στήθος: Συχνά συγχέεται με πόνο στην καρδιά, αλλά συνήθως σχετίζεται με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.

3. Ερυγές: Η συνεχής παραγωγή αερίων και ρεψίματα είναι συνηθισμένα.

4. Δυσκολία στην κατάποση (δυσφαγία): Μπορεί να αισθάνεστε ότι το φαγητό “κολλάει” στον οισοφάγο.

5. Ταχυκαρδία, αίσθημα παλμών

6. Αίσθημα πληρότητας ή φουσκώματος: Συχνά μετά από κατανάλωση φαγητού.

7. Οξινή γεύση, κακοσμία στο στόμα,: Εξαιτίας της παλινδρόμησης των γαστρικών υγρών στον οισοφάγο.

8. Χρόνιος βήχας ή βραχνάδα: Οφείλεται στην ερεθιστική επίδραση του γαστρικού οξέος στον οισοφάγο και τις φωνητικές χορδές.

9. Δυσκολία στην αναπνοή (σε σοβαρές περιπτώσεις): Το στομάχι μπορεί να ασκεί πίεση στους πνεύμονες.

10. Αναιμία

Παράγοντες Κινδύνου για διαφραγματοκήλη:

1. Ηλικία: Ο κίνδυνος αυξάνεται με την πάροδο της ηλικίας, καθώς το διάφραγμα χάνει την ελαστικότητά του και εξασθενεί.

2. Παχυσαρκία: Το υπερβολικό βάρος μπορεί να αυξήσει την πίεση στην κοιλιά, συμβάλλοντας στην εμφάνιση διαφραγματοκήλης.

3. Κάπνισμα: Το κάπνισμα μειώνει την ικανότητα του οισοφάγου να προστατεύεται από την παλινδρόμηση και αυξάνει τη χαλάρωση του διαφράγματος.

4. Εγκυμοσύνη: Η αυξημένη πίεση στην κοιλιακή περιοχή κατά την εγκυμοσύνη μπορεί να προκαλέσει ή να επιδεινώσει τη διαφραγματοκήλη.

5. Χρόνια βήχας ή εμετός: Αυτές οι καταστάσεις αυξάνουν την πίεση στην κοιλιακή χώρα, δημιουργώντας προδιάθεση για διαφραγματοκήλη.

6. Άρση βαρέων αντικειμένων: Συνεχής σωματική καταπόνηση μπορεί να προκαλέσει αυξημένη πίεση στην κοιλιά και το διάφραγμα.

7. Γενετικοί παράγοντες: Άτομα με οικογενειακό ιστορικό διαφραγματοκήλης ή παλινδρόμησης μπορεί να έχουν μεγαλύτερη προδιάθεση.

8. Δυσκοιλιότητα: Η παρατεταμένη καταπόνηση κατά την αφόδευση αυξάνει την ενδοκοιλιακή πίεση.

9. Τραυματισμοί ή επεμβάσεις στο διάφραγμα: Μπορούν να συμβάλλουν στην αδυναμία του μυϊκού τόνου της περιοχής.

Η γνώση των παραγόντων κινδύνου βοηθά στην πρόληψη ή έγκαιρη αντιμετώπιση της διαφραγματοκήλης, ενώ η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να αποτρέψει σοβαρές επιπλοκές.

Θεραπευτική αντιμετώπισης διαφραγματοκήλης:

Η θεραπευτική αντιμετώπιση της διαφραγματοκήλης εξαρτάται από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και την έκταση της πάθησης. Οι μέθοδοι αντιμετώπισης περιλαμβάνουν τόσο συντηρητικές όσο και χειρουργικές παρεμβάσεις. Η επιλογή της κατάλληλης θεραπείας γίνεται σε συνεργασία με τον γιατρό, με στόχο τη μείωση των συμπτωμάτων και την πρόληψη επιπλοκών.

1. Συντηρητικά μέτρα

o Διατροφή: Αποφυγή βαριών γευμάτων, πικάντικων τροφών, λιπαρών φαγητών, σοκολάτας, καφεΐνης, αλκοόλ και νικοτίνης, που επιδεινώνουν την παλινδρόμηση.

Μικρά και συχνά γεύματα: Για τη μείωση της πίεσης στο στομάχι.

Απώλεια βάρους: Αν υπάρχει παχυσαρκία, η απώλεια βάρους μπορεί να μειώσει την πίεση στην κοιλιακή χώρα.

Αποφυγή κατάκλισης αμέσως μετά το φαγητό: Είναι καλύτερο να περιμένετε τουλάχιστον 2-3 ώρες πριν ξαπλώσετε μετά το φαγητό.

Ανύψωση κεφαλιού κατά τον ύπνο: Ανύψωση του κρεβατιού (ή χρήση μαξιλαριών) για μείωση της παλινδρόμησης κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Μείωση του stress

2. Φαρμακευτική Αγωγή:

Αναστολείς αντλίας πρωτονίων (PPIs): Μειώνουν την παραγωγή γαστρικού οξέος, προσφέροντας πιο μακροπρόθεσμη ανακούφιση.

Ανταγωνιστές υποδοχέων H2: Βοηθούν επίσης στη μείωση της παραγωγής οξέων, αν και είναι λιγότερο ισχυροί από τους αναστολείς αντλίας πρωτονίων.

Προκινητικά φάρμακα: Βοηθούν στην ενίσχυση της κινητικότητας του γαστρεντερικού συστήματος, μειώνοντας την παλινδρόμηση.

Χειρουργική Αντιμετώπιση:

Η χειρουργική επέμβαση εξετάζεται όταν τα συμπτώματα είναι σοβαρά και δεν ανταποκρίνονται στη συντηρητική αγωγή, ή όταν υπάρχει κίνδυνος επιπλοκών όπως η συστροφή του στομάχου. Η πιο κοινή επέμβαση είναι η λαπαροσκοπική ή ρομποτική θολοπλαστική Nissen.

1. Ελάχιστα επεμβατική Θολοπλαστική Nissen:

Σε αυτήν τη μέθοδο, το άνω μέρος του στομάχου τυλίγεται γύρω από τον κατώτερο οισοφάγο, ενισχύοντας τον κατώτερο οισοφαγικό σφιγκτήρα και αποτρέποντας την παλινδρόμηση οξέων.

Η επέμβαση γίνεται λαπαροσκοπικά ή ρομποτικά (ελάχιστα επεμβατικά), γεγονός που μειώνει τον χρόνο ανάρρωσης και τον μετεγχειρητικό πόνο.

2. Χειρουργική αποκατάσταση του διαφράγματος:

o Σε περιπτώσεις μεγάλης διαφραγματοκήλης, μπορεί να χρειαστεί η επιδιόρθωση του οισοφαγικού τρήματος με ράμματα ή χρήση πλέγματος, ώστε να μειωθεί το μέγεθός του και να εμποδιστεί η επανεμφάνιση της κήλης.

Αλέξανδρος Διαμαντής, MD, MSc (Surgical Oncology), PhD Γενικός Χειρουργός – Διευθυντής του Τμήματος Χειρουργικής Ήπατος, Χοληφόρων, Παγκρέατος και Ανωτέρου Πεπτικού ΙΑΣΩ Θεσσαλίας