Μ. Χαρακόπουλος: “Κομιστές μηνυμάτων σε ασταθείς καιρούς”

Άρθρο του Μάξιμου Χαρακόπουλου στην Απογευματινή της Κυριακής, αναφορικά με την επικαιρότητα της πολιτικής σκηνής στο παγκόσμιο στερέωμα:

“Η παγκόσμια σκηνή διέπεται από μια πρωτοφανή για τις τελευταίες δεκαετίες ρευστότητα. Οι βεβαιότητες, εντός των οποίων μάθαμε να σκεφτόμαστε και να δρούμε, σε μεγάλο βαθμό έχουν κλονιστεί. Τα γεγονότα που δείχνουν ότι έχουμε εισέλθει σε μια μεταβατική περίοδο αναδιαμόρφωσης της διεθνούς τάξης είναι πολλά και ηχηρά. Κατ’ αρχάς, οι πόλεμοι, που έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής ειδησεογραφίας. Και αν για τη Μέση Ανατολή η συμφωνία που έχει επιτευχθεί υπό την πίεση της ιδιότυπης διπλωματίας Τραμπ, ρίχνει κάποιο φως ειρήνευσης στον ορίζοντα, ο πόλεμος στην Ουκρανία φαίνεται να μην έχει σύντομο τέλος. Ο αναθεωρητισμός ως ρεύμα στις διεθνείς σχέσεις τείνει να υποσκελίσει τους κανόνες του διεθνούς δικαίου. Την ίδια ώρα, η Ευρώπη είναι αναγκασμένη να προσαρμοστεί σε αυτό το νέο «πολεμικό» περιβάλλον, αλλά και να αντιμετωπίσει τους βαρείς όρους των εμπορικών σχέσεων που επέβαλαν οι ΗΠΑ. Παράλληλα, εντός σημαντικών κρατών-μελών της ΕΕ, παρατηρείται πολιτική αστάθεια, με άνοδο του ρεύματος του αντισυστημισμού, που τροφοδοτείται από οικονομικές αναταράξεις.

Για την Ελλάδα, η οποία βίωσε μια παρατεταμένη οικονομική κρίση, την οποία ξεπέρασε με οδυνηρές θυσίες, το περιβάλλον αυτό είναι αναμφίβολα απειλητικό. Κι αυτό, παρά το ότι τα βήματα που έχουν γίνει τα έξι χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι όντως εντυπωσιακά. Ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας μας είναι μεγαλύτερος από τον μέσο ευρωπαϊκό, η απόδοση των ομολόγων μας μικρότερη άλλων ευρωπαϊκών κρατών, η ανεργία από 18%, είναι κάτω από 8%. Πράγματι η Ελλάδα σήμερα, όπως αναγνώρισε και ο Διοικητής της Μπούντεσμπαγκ, είναι παράδειγμα προς μίμηση για την οικονομική της πρόοδο.

Όμως, τα επιτεύγματά μας έχουν ως προϋπόθεση τη σταθερή και συνετή κυβερνητική πολιτική και την πολιτική σταθερότητα. Τα έξι αυτά χρόνια, με την ψήφο και τη στήριξη των Ελλήνων πολιτών, μπορέσαμε μαζί να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες αύξησης της παραγωγής μας, επιτάχυνσης του ψηφιακού μας εκσυγχρονισμού, εμπέδωσης ενός κλίματος εμπιστοσύνης στις διεθνείς αγορές. Η οικονομική ανάπτυξη κατέστησε δυνατή τη μεγαλύτερη φορολογική μεταρρύθμιση στα χρόνια της μεταπολίτευσης, με γενναίες φοροελαφρύνσεις για τη μεσαία τάξη. Ταυτόχρονα, επέτρεψε την υλοποίηση ενός εντυπωσιακού εξοπλιστικού προγράμματος αναβάθμισης των αμυντικών μας ικανοτήτων. Με την αύξηση της ισχύος μας δίνουμε στην πράξη απάντηση στις διαρκείς απειλές της γείτονος.

Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται τώρα, και μοιραία θα τεθεί κι όταν έλθει η ώρα των εκλογών το 2027, είναι αν ό,τι έχουμε πετύχει θα τα διακινδυνεύσουμε διολισθαίνοντας σε μια παρατεταμένη πολιτική αστάθεια. Γιατί είναι φανερό ότι εκ μέρους της αντιπολίτευσης δεν αρθρώνεται λόγος στιβαρός, θετικός, αξιόπιστος.

Άλλωστε, αυτό αποτυπώνεται στα χαμηλά ποσοστά που λαμβάνει όλη η γκάμα των αντιπολιτευόμενων κομμάτων στις έρευνες της κοινής γνώμης. Εξίσου, όμως, αληθές είναι ότι στις δημοσκοπήσεις καταγράφεται και η διαμαρτυρία ή και δυσαρέσκεια σημαντικού μέρους των πολιτών για λάθη, παραλείψεις ή αστοχίες της κυβέρνησης.

Χρέος μας, λοιπόν, είναι να αφουγκραζόμαστε καθημερινά την κοινωνία και να εργαζόμαστε με επιμονή για την επίλυση των προβλημάτων της καθημερινότητας. Διαχρονικά, οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας είναι οι καλύτεροι δίαυλοι επικοινωνίας των μηνυμάτων της κοινωνίας προς την κυβέρνηση, αλλά και οι κομιστές της κυβερνητικής πολιτικής προς τους πολίτες. Αυτό το χρέος καθίσταται ακόμη βαρύτερο στις μέρες μας, καθώς σε αυτό το ασταθές διεθνώς περιβάλλον οφείλουμε να διατηρήσουμε ως κόρη οφθαλμού την πολιτική σταθερότητα.”