Βασίλης Ηλιόπουλος: «Πολλοί Γερμανοί ήρθαν στο Πήλιο και το έριξαν στο κυνήγι θησαυρού»

Στα αφτιά πολλών δεν ήχησε ως μία νέα είδηση, αυτή του κυνηγιού των κρυμμένων θησαυρών, η οποία κάνει τον γύρο των ΜΜΕ, με δυστυχώς μοιραία κατάληξη για έναν 53χρονο από τον Πτελεό. Μιλώντας στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή, ο αντιπρόεδρος της Λέσχης Ειδικών Δυνάμεων Μαγνησίας κ. Βασίλης Ηλιόπουλος σημείωσε πως πρόκειται για παλιά ιστορία και δεν είναι κάτι που ξεκίνησε τα τελευταία χρόνια, μιας και ο χρυσός πάντα είχε μεγάλη αξία.

«Το ‘84-‘ 85 υπηρετούσα στις Ειδικές Δυνάμεις του στρατού και ορισμένοι φίλοι και γνωστοί με είχαν προσεγγίσει ζητώντας μου να βρω παλιούς στρατιωτικούς χάρτες, που αυτό απαγορεύονταν, με σκοπό να ψάξουν σημεία, για τα οποία είχαν κάποιες πληροφορίες ότι έκρυβαν θησαυρούς. Αυτό το ζούμε χρόνια, ξέρουμε ότι υπάρχουν πολλοί και έχει αποδειχθεί ότι σε διάφορα σημεία, που από τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκαν σκαμμένοι χώροι, ίσως να περιείχαν κάτι τέτοιο», επεσήμανε ο κ. Ηλιόπουλος σημειώνοντας ότι το κυνήγι των λιρών δεν ξεκίνησε τώρα, ούτε επανήλθε… στη μόδα.
Μάλιστα, ανέφερε ότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια, το Ν. Πήλιο και εν γένει το Πήλιο γέμισε με Γερμανούς τα τελευταία 40-50 χρόνια, πολλοί από τους οποίους εγκαταστάθηκαν, όμως δεν ήρθαν όλοι για τουρισμό.
«Κάποιοι είχαν γονείς ή παππούδες και τους είχαν δώσει πληροφορίες. Ήρθαν και εγκαταστάθηκαν πολλοί για να το ρίξουν στο ψάξιμο του θησαυρού», είπε χαρακτηριστικά.
Αναφερόμενος στην τελευταία απόπειρα των χρυσοθηρών στη Λάρισα, με την τραγική όμως κατάληξη, ο κ. Ηλιόπουλος τόνισε πως το να μπεις σε μια σπηλιά είναι κάτι πολύ δύσκολο.
« Εάν δεν το ξέρεις να το διαχειριστείς σίγουρα θα έχεις προβλήματα. Όταν μπαίνεις σε ένα χώρο, που περνάς από πολύ στενό μέρος, είναι σίγουρο ότι δεν έχει τον κατάλληλο εξαερισμό και οξυγόνο. Κι επειδή είναι κλειστός ο χώρος, το οξυγόνο είναι ελάχιστο κι έτσι την πατάνε πολλοί. Φτάνουν, αισθάνονται κάποια δυσφορία, χάνουν τις αισθήσεις τους και μετά δεν προλαβαίνουν να βγουν έξω», σημείωσε.
Ο ίδιος δε θυμήθηκε και μια προσωπική του ιστορία όταν ήταν σε ηλικία 10-12 ετών στη Ν. Αγχίαλο, όπου μια παρέα 8 παιδιών παρασύρθηκαν από την ιστορία του παππού του ενός και πήγαν στο βουνό για να βρουν τη σπηλιά με τον θησαυρό.
«Πήγαμε, περάσαμε ένα στενό τούνελ έρποντας για να φτάσουμε και να βγούμε στη σπηλιά κι όταν φτάσαμε στη σπηλιά καταλάβαμε ότι κάτι δεν πάει καλά και στην προσπάθειά μας σαν γυρίσουμε γρήγορα πίσω, καταλάβαμε ότι το σύρσιμο που κάναμε, είχε σηκώσει τόση σκόνη, τόσο κουρνιαχτό που δεν βλέπαμε τίποτα. Από τύχη, επειδή ήμασταν και νέα παιδάκια, βγήκαμε και σωθήκαμε. Το κακό σε τέτοιες καταστάσεις δεν είναι δύσκολο να γίνει. Μπορεί να παρασυρθούμε», είπε χαρακτηριστικά.
Σημείωσε τέλος ότι οι αναζητήσεις ανθρώπων, στις οποίες έχει συνδράμει η Λέσχη Ειδικών Δυνάμεων δεν αφορούσαν ποτέ σε άτομα, που είχαν χαθεί γιατί έψαχναν θησαυρούς. «Έχουμε ψάξει σε σπηλιές, αλλά οι άνθρωποι αυτοί είχαν χαθεί για άλλους λόγους, δεν ήταν χρυσοθήρες», κατέληξε.
Απόδοση ραδιοφωνικής συνέντευξης: Δήμητρα Παλαιοδημοπούλου