Τα δύο χωριά της Ελασσόνας, φρουροί στους πρόποδες του Ολύμπου (φώτο)

Η Καλλιθέα, άλλοτε γνωστή ως Σάντοβο ή Ορμανλί, κουβαλάει μνήμες αιώνων. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ήταν τσιφλίκι με τ’ όνομά της να σημαίνει χωριό με κισσούς μα μετά το 1923 δέχτηκε στην αγκαλιά της πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής, ανθρώπους που έφεραν μαζί τους τραγούδια, ήθη και ελπίδες. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο γνώρισε την σκληρότητα της κατοχής, όταν οι Γερμανοί εγκαταστάθηκαν εδώ ως αντίποινα για την αντίσταση των κατοίκων κι όμως, στάθηκε όρθια, και βγήκε ξανά στο φως.

Το Πετρωτό, πιο μικρό και πιο ήσυχο, είναι ο τόπος που μοιάζει με ανάσα. Η πλατεία του, με την παιδική χαρά κάτω απο τη σκιά, είναι σημείο συνάντησης για μικρούς και μεγάλους κι από εκεί, η θέα προς τον Όλυμπο κόβει την ανάσα, σαν να ’χεις μπροστά σου το βλέμμα των θεών.

Η Καλλιθέα δεν είναι απλώς χωριό υπήρξε έδρα Δήμου, είχε σχολεία, φαρμακείο, ακόμα και ραδιοφωνικό σταθμό, τον Ανατολικό 95,8, που μετέδιδε τη φωνή της περιοχής στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Σήμερα, είναι τόπος που σφύζει από δραστηριότητες από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (1930), μέχρι το εξωκλήσι της Παναγίας από το φράγμα που χαρίζει ζωή στη γεωργία, μέχρι την πανελλαδικά γνωστή πίστα MotoCross που συγκεντρώνει λάτρεις του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

Η ζωή εδώ είναι δεμένη με τη γη και το βουνό. Γεωργία, κτηνοτροφία, ξυλουργεία που δουλεύουν την ξυλεία του Ολύμπου όλα δείχνουν μια κοινότητα που ξέρει να παλεύει, να δημιουργεί και να συνεχίζει. Κι όμως, πέρα από τα έργα των ανθρώπων, είναι οι γιορτές που δίνουν τον παλμό οι πανηγυρικές μέρες του Αγίου Γεωργίου, οι συναθροίσεις που φέρνουν κόσμο από κοντά και μακριά, τα γλέντια που κρατούν ως το ξημέρωμα.

Το Πετρωτό, χωρίς δικό του ναό, βρίσκει τη θρησκευτική του φροντίδα στη γειτονική Ολυμπιάδα κι όμως, αυτό δεν το κάνει φτωχότερο, μα πιο δεμένο με τους γύρω τόπους, σαν μικρός κρίκος σε μια αλυσίδα κοινοτήτων που ζουν κάτω από τη σκιά του Ολύμπου.

Μαζί, η Καλλιθέα και το Πετρωτό, με πληθυσμό λίγο λιγότερο από επτακόσιους ανθρώπους, σχηματίζουν μια ενιαία κοινότητα. Έναν τόπο που συνδυάζει την ιστορική μνήμη, την παράδοση, τη φύση και τη ζωντάνια έναν τόπο όπου οι θρύλοι του βουνού συναντούν την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.

Εδώ, κάθε πέτρα και κάθε μονοπάτι ψιθυρίζει ιστορίες. Εδώ, ο επισκέπτης βρίσκει και ησυχία και δράση και το κυριότερο, βρίσκει φιλοξενία ανθρώπων που ξέρουν να κρατούν ζωντανό το νήμα της ιστορίας.

Η Καλλιθέα και το Πετρωτό δεν είναι απλώς δύο χωριά στους πρόποδες του Ολύμπου. Είναι δύο φωνές που ενώνουν το χθες με το σήμερα, δύο σημεία στο χάρτη που κρύβουν μέσα τους όλη τη δύναμη και την περηφάνια της Θεσσαλίας.