Οικονομία: Γιατί η Γαλλία δεν είναι Ελλάδα

Μιλώντας από τη Θεσσαλονίκη την περασμένη Πέμπτη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλησε να τοποθετήσει την Ελλάδα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, κάνοντας παραλληλισμούς με την μεγάλη ασθενή της ΕΕ, Γαλλία: «Στη Γαλλία υπάρχει πολιτική αστάθεια και τεράστιο έλλειμμα, εδώ συζητάμε για μειώσεις φόρων και νέες δαπάνες», τόνισε. Το μήνυμα που ήθελε να περάσει ήταν ξεκάθαρο: η πολιτική σταθερότητα δίνει στην Ελλάδα τη δυνατότητα να μοιράζει παροχές, τη στιγμή που άλλες χώρες αναγκάζονται να προχωρούν σε περικοπές.

Η Ελλάδα σε τροχιά πλεονάσματος

Η χώρα μας αναμένεται να κλείσει το 2025  με πρωτογενές πλεόνασμα 2,4% του ΑΕΠ, δηλαδή πάνω από 4 δισ. ευρώ. Το δημόσιο χρέος, αν και παραμένει το υψηλότερο στην Ευρωζώνη, αποκλιμακώνεται: από 152,5% του ΑΕΠ το πρώτο τρίμηνο του 2025, με πρόβλεψη να πέσει στο 146,6% στο τέλος του έτους και στο 140,6% το 2026.

Η ανάπτυξη προβλέπεται στο 2,3%, ενώ η κυβέρνηση προετοιμάζει πακέτο φοροελαφρύνσεων και παροχών ύψους 1,5–2,5 δισ. ευρώ.

Η Γαλλία σε τροχιά ελλείμματος

Η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης παλεύει με δημοσιονομικό έλλειμμα 5,8% του ΑΕΠ το 2024, που θα παραμείνει γύρω στο 5,4% το 2025. Το χρέος της φτάνει στο 113% του ΑΕΠ, η ανάπτυξη κινείται χαμηλά, στο 0,9%, ενώ οι πιέσεις την οδηγούν σε αυξήσεις φόρων και περικοπές.

Το Παρίσι απέχει δραματικά από τον στόχο του 3% που προβλέπεται από το Σύμφωνο Σταθερότητας  και καλείται να εφαρμόσει αυστηρή προσαρμογή.

Η κοινωνική διάσταση

Πίσω από τους αριθμούς, η εικόνα είναι σύνθετη. Η ανεργία στην Ελλάδα διαμορφώθηκε στο 10,1% το 2024, με τη ανεργία στους νέους να φτάνει το 20%. Στη Γαλλία, η γενική ανεργία βρίσκεται στο 7,4%, αρκετά χαμηλότερη.

Παράλληλα, τα ελληνικά πλεονάσματα στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στην υπεραπόδοση των εσόδων από ΦΠΑ και ΕΦΚ — δηλαδή στην ακρίβεια που πληρώνουν τα νοικοκυριά. Οι φοροελαφρύνσεις ανακουφίζουν τη μεσαία τάξη, αλλά το κοινωνικό κόστος παραμένει υψηλό.

Γιατί η Γαλλία δεν είναι Ελλάδα

Η σύγκριση έχει επικοινωνιακή αξία, αλλά οι δύο περιπτώσεις είναι εκ φύσεως διαφορετικές.

Όπως επεσήμανε σε παλαιότερη έκθεσή της, η Capital Economics, η Ελλάδα το 2009 είχε έλλειμμα κοντά στο 15% του ΑΕΠ. Η χώρα χρειάστηκε να μειώσει το πρωτογενές ισοζύγιο κατά 14% του ΑΕΠ σε τέσσερα χρόνια, μια πρωτοφανή δημοσιονομική προσαρμογή που συνοδεύτηκε από βαθιά ύφεση.

Η Γαλλία αντίθετα χρειάζεται προσαρμογή μόλις 3% του ΑΕΠ για να σταθεροποιήσει το χρέος της. Οι προοπτικές ανάπτυξής της, αν και χαμηλές, δεν θυμίζουν την ελληνική κατάρρευση της δεκαετίας του 2010.

Επιπλέον, η αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης έχει αλλάξει: η ΕΚΤ διαθέτει πλέον εργαλεία όπως το QE, το TPI και το OMT, που μπορούν να στηρίξουν μια μεγάλη χώρα αποτρέποντας κρίσεις χρέους.

Υπάρχει και η πολιτική διάσταση: η Ελλάδα κάποτε απειλήθηκε με έξοδο από το ευρώ. Η Γαλλία, ως ιδρυτικό μέλος, δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία και πυλώνας της Ένωσης, έχει εξ ορισμού την αδιαμφισβήτητη στήριξη των εταίρων. Όπως σημειώνει η Capital Economics: «Με μια λέξη, η Γαλλία είναι… Γαλλία».

Πόντοι αξιοπιστίας

Η Ελλάδα σήμερα κερδίζει πόντους αξιοπιστίας, καθώς εμφανίζει πλεονάσματα και μιλά για παροχές, σε αντίθεση με τη Γαλλία που παλεύει με ελλείμματα και περιορισμούς. Όμως οι δύο περιπτώσεις δεν είναι πραγματικά συγκρίσιμες. Η ελληνική επιτυχία είναι σημαντική αλλά εύθραυστη, η γαλλική κρίση είναι υπαρκτή αλλά διαχειρίσιμη.

Η ρητορική της ΔΕΘ υπηρετεί το πολιτικό αφήγημα στο εσωτερικό. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όμως, κανείς δεν συγχέει την Ελλάδα του 2009 με τη Γαλλία του 2025.