O Νεκτάριος Αλεξάνδρου στο onlarissa.gr: «Ωραία προσωπικότητα ο Πετράκης, ξέρει να βρίσκει λύσεις απέναντι στους θεωρητικά μεγάλους»

Ο πρώην ποδοσφαιριστής της ΑΕΛ, Νεκτάριος Αλεξάνδρου, σε μία αποκλειστική συνέντευξη στο onlarissa.gr γεμάτη γνώριμα πρόσωπα, γλυκές αναμνήσεις, αλλά και σχολιασμό της “βυσσινί” επικαιρότητας.

Στο όνομα του Νεκτάριου Αλεξάνδρου, ακούει ο πάλαι ποτέ διεθνής Κύπριος ποδοσφαιριστής, ο οποίος πραγματοποίησε ένα – αν μη τι άλλο – επιτυχημένο πέρασμα από την Ελλάδα και την πόλη της Λάρισας, εκπροσωπώντας τα χρώματα της ΑΕΛ. Κατά την διάρκεια της θητείας του στον θεσσαλικό κάμπο (2006-2008), κατόρθωσε να συνδυάσει την παρουσία του, με την “χρυσή” διετία της «Βασίλισσας», καθώς είχε ενεργό ρόλο τόσο στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος, όσο και στην είσοδο – συμμετοχή του συλλόγου στους ομίλους του Κυπέλλου UEFA.

Το σήμερα τον βρίσκει στην πατρίδα του… την Μεγαλόνησο, όπου ο πιο πρόσφατος τίτλος του γύρω από τον ποδόσφαιρο ήταν αυτός του ποδοσφαιρικού αναλυτή στην εγχώρια τηλεόραση. Γι’ αυτό και στην ακόλουθη κουβέντα, πέραν του παρελθόντος του με τα “βυσσινί”, αναφέρθηκε στις περιπτώσεις των Γιώργο Δώνη και Ιβάν Γιοβάνοβιτς, δύο προπονητές οι οποίοι καθόρισαν την καριέρα του.

Αναφέρθηκε στα συναισθήματα του αναφορικά με τις σπουδαίες στιγμές που βίωσε με το αλογάκι στο στήθος, αλλά και με την έτερη μεγάλη του αγάπη, τον ΑΠΟΕΛ, με τον οποίον έφτασε να αγωνίζεται στα προημιτελικά του Champions League απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης. Δεν παρέλειψε να σκιαγραφήσει το προφίλ του νέου τεχνικού της ΑΕΛ, Γιώργου Πετράκη, ενώ για το τέλος φύλαξε ένα μήνυμα με αποδέκτες τους Λαρισαίους φιλάθλους.

Συνέντευξη στον Αντώνη Νιανιά

Τι μνήμες έχεις από την διαμονή σου στην Λάρισα και από την ΑΕΛ;

«Για μένα η ΑΕΛ ήταν ένα μεγάλο βήμα αναφορικά με την καριέρα μου… πάντα με τα τότε δεδομένα του κυπριακού ποδοσφαίρου. Σκέψου ότι τότε οι ποδοσφαιριστές έκαναν δύο δουλειές στην πατρίδα μου, υπήρχε π.χ. περίπτωση ενός που εργαζόταν τα πρωινά στη τράπεζα. Επί της ουσίας έψαχνα μια διέξοδο προς το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Όσον αφορά την εμπειρία μου από την πόλη της Λάρισας, αλλά και από τον σύλλογο, αυτή ήταν φανταστική. Ζήσαμε πανέμορφες στιγμές, από τις πιο σπουδαίες που μπορεί να βιώσει ένας ποδοσφαιριστής. Προσωπικά θεωρώ πως η ΑΕΛ συγκαταλέγεται στις μεγάλες ελληνικές ομάδες και αυτό το μαρτυρούν τα τρόπαια που έχει κατακτήσει. Παράλληλα έχει δημιουργήσει αυτή την σπάνια συνθήκη, το… «μία πόλη, μία ομάδα».

Γι’ αυτό και διαθέτει ένα πολύ απαιτητικό κοινό το οποίο αποζητά από τον σύλλογο να πηγαίνει πάντοτε καλά, γεγονός που έχει τα θετικά και τ’ αρνητικά του ως αντίκτυπο με αποδέκτη τους ποδοσφαιριστές. Προσωπικά σα Νεκτάριος θεωρώ πως οι συνθήκες που παρείχε η τότε διοίκηση ήταν εξαιρετικές για να μπορέσει να εργαστεί ένας αθλητής και να επιτύχει μαζί με την ομάδα».

Έπαιξε ρόλο στην έλευση σου ο μετέπειτα συνοδοιπόρος σου στον ΑΠΟΕΛ, Στάθης Αλωνεύτης, ο οποίος προϋπήρχε στην ομάδα;

«Η αλήθεια είναι πως όχι ιδιαίτερα, καθώς η ΑΕΛ με είχε προσεγγίσει σε πρώτη φάση έναν χρόνο πριν μετακομίσω στην Λάρισα, επί της προηγούμενης διοικήσεως Λυράκη. Τότε θεώρησα πως δεν ήταν το κατάλληλο timing για μένα. Ωστόσο ξεκίνησα να παρακολουθώ την ομάδα και είχα σχηματίσει μια καλή εικόνα, με αποτέλεσμα μετέπειτα να γνωρίζω που πηγαίνω».

Η ιστορική έδρα της ΑΕΛ είναι το «Στάδιο Αλκαζάρ», ωστόσο έτυχε ο σύλλογος να βιώσει τις δύο μεγαλύτερες στιγμές της σύγχρονης ιστορία του στο «Πανθεσσαλικό Στάδιο» του γειτονικού Βόλου. Ποιές οι μνήμες σου από την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας και την είσοδο στο Κύπελλο UEFA;

«Μαγική στιγμή το Κύπελλο, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς πως το σηκώσαμε όντας μια επαρχιακή ομάδα, ωστόσο έχοντας αγωνιστεί νωρίτερα στον ΑΠΟΕΛ, όπου επίσης κατέκτησα τρόπαια, δεν μου έκανε τόσο εντύπωση, όσα η είσοδος στους ομίλους του Κυπέλλου UEFA. Αυτή η στιγμή με σημάδεψε για την μετέπειτα καριέρα μου ως ποδοσφαιριστής.

Σε πρώτη φάση διότι η πρόκριση ήρθε απέναντι στην Μπλάκμπερν όπου αγωνίστηκε στο παρελθόν ο Γιώργος Δώνης, ο οποίος μας προετοίμασε εξαιρετικά για να την αντιμετωπίσουμε και μας έκανε να το πιστέψουμε. Τεράστια επιτυχία τόσο για τον κόσμο της Λάρισας, όσο και για ‘μένα προσωπικά, καθώς δείξαμε ένα εξαιρετικό πρόσωπο με σπουδαίους αντιπάλους όπως οι Έβερτον, Ζενίτ και η Άλκμααρ».

Το γκολ του Νεκτάριου Αλεξάνδρου με τη φανέλα της ΑΕΛ κόντρα στην Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης

Κεφάλαια Γιώργος Δώνης και Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Δύο καταξιωμένοι προπονητές που τυγχάνουν τον σεβασμό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Συνεργάστηκες και με τους δύο, γι’ αυτό και θα ήθελα το προσωπικό σου σχόλιο γι’ αυτούς.

«Οι πιο σημαντικοί προπονητές που είχαν στην ζωή μου, με γνώμονα ότι εργάστηκα με τον Γιώργο για πέντε χρόνια και με τον Ιβάν για έξι. Με τον Δώνη συναντήθηκα στην Λάρισα και στον ΑΠΟΕΛ σε δύο διαφορετικές του θητείες, όπως συνέβη και με τον Γιοβάνοβιτς στην Λευκωσία. Αθροιστικά συνυπήρξα μαζί τους για 11 από τις 19 σεζόν της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας… με εκπαίδευσαν και μαζί τους οδηγήθηκα στις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές μου επιτυχίες.

Όσον αφορά τον Δώνη, τον συνάντησα για πρώτη φορά όταν μετακόμισα από την Κύπρο στην Λάρισα και με βοήθησε πάρα πολύ στην μετάβαση αυτή. Έμαθα απ’ αυτόν πάρα πολλά πράγματα και νομίζω όρι έχει αποδείξει πως αποτελεί έναν σπουδαίο επαγγελματία, όχι μόνο για όσα επέτυχε στην ΑΕΛ, αλλά και μετέπειτα στον ΑΠΟΕΛ, όπου μεταξύ άλλων μας οδήγησε σε πρωταθλήματα και ομίλους Champions League.

Τώρα αναφορικά με τον Γιοβάνοβιτς θεωρώ πως οι Έλληνες είναι πάρα πολύ τυχεροί που τον έχουν στις τάξεις της “γαλανόλευκης”. Κι αυτό διότι η σύμπραξη αυτή έγινε σε εξαιρετικό timing, διότι γνωρίζω πως παλαιότερα όπως έχει πει κι ο ίδιος δεν επιθυμούσε να εργαστεί σε πάγκο εθνικής ομάδας. Επρόκειτο για έναν άνθρωπο με τον οποίο μπορεί να βγεις για έναν σύντομο καφέ και να καταλήξετε να συζητάτε για ώρες, διότι έχει μέσα του μία σοφία και μία προσωπικότητα που μπορεί να σου προσφέρει πολλά εφόδια.

Λειτουργεί σαν πατρική φιγούρα, ωστόσο αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως κάποιες στιγμές μπορεί να γίνει και σκληρός. Αποτελεί έναν βαθύ γνώστη του ποδοσφαίρου και είναι εξαιρετικός στο κομμάτι της τακτικής. Είναι όμως παράλληλα κορυφαίος και στο ψυχολογικό κομμάτι, μπορεί να πείσει τον ποδοσφαιριστή του ότι είναι ικανός να κερδίσει απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο.

Πίσω όμως στο κεφάλαιο της Εθνικής Ελλάδος – ακριβώς επειδή γνωρίζω ότι είναι πολύ επιλεκτικός αναφορικά με τους σταθμούς στους οποίους εργάζεται – θεωρώ πως διέβλεψε πως υπάρχει εξαιρετικό υλικό διεθνών ποδοσφαιριστών, αλλά και πως ακολουθεί από πίσω ακόμη μια ταλαντούχα φουρνιά, έτοιμη να αδράξει την ευκαιρία της. Ευφυέστατος άνθρωπος, ο οποίος χαίρει τον καθολικό σεβασμό».

Αποτέλεσε και τον καθοδηγητή σας στον ΑΠΟΕΛ στην παραμυθένια ευρωπαϊκή πορεία μέχρι τους προημιτελικούς του Champions League την σεζόν 2011/12′. Αλήθεια, πως ήταν σαν ποδοσφαιριστής να αντιμετωπίζεις την Ρεάλ Μαδρίτης του Κριστιάνο Ρονάλντο;

«Τη στιγμή που βρίσκεσαι στον αγωνιστικό χώρο, αντιμετωπίζεις τους πάντες ως ισάξιος, διότι θες να αποδείξεις ότι είσαι ισάξιος, ότι αξίζεις να βρίσκεσαι εκεί και πως θες να κερδίσεις. Μετά τσιμπιέσαι λίγο και λες… εντάξει, έχουμε ζήσει κάτι μαγικό! Πέρα από τον Κριστιάνο Ρονάλντο, θέλω να σταθώ λίγο στον Μπενζεμά, ο οποίος εκείνη τη χρονική περίοδο δεν αποτελούσε ακόμη τον παίκτη που έγινε μετέπειτα, από πλευράς δημοφιλίας.

Για να ‘μαι ειλικρινής, από εκείνα τα δύο παιχνίδια είχα ξεχωρίσει τον Καρίμ, διότι ήταν τρομακτικό το πακέτο που είχε. Μπορούσε να κρατήσει την μπάλα, διέθετε πολύ δυνατό κορμί, δε μπορούσες να του πάρεις την μπάλα. Μετέπειτα όταν κατέκτησε την Χρυσή Μπάλα το χάρηκα και το δικαιολόγησα, διότι είχα διαβλέψει το τι παίκτης είναι.

Όσον αφορά την παρουσία μας εκεί, επρόκειτο για την σπουδαιότερη στιγμή στην ιστορία του συλλόγου, είχε κτιστεί ένα εξαιρετικό σύνολο, το οποίο υπό την καθοδήγηση του Γιοβάνοβιτς, ο οποίος μας έκανε να το πιστέψουμε, κατόρθωσε παιχνίδι με το παιχνίδι να επιτύχει αυτά που επέτυχε. Για να μη το αφήσω ασχολίαστο, προφανώς το φαινόμενο Ρονάλντο δε χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης, το αποδεικνύει άλλωστε ακόμη και στα 40 του χρόνια όπου σκοράρει ακόμη με την Εθνική Πορτογαλίας το πόσο σπουδαίος παίκτης υπήρξε και παραμένει. Επρόκειτο για ένα τέρας της φύσεως, στο οποίο πολλοί θέλουν να μοιάσουν, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν τι θυσίες απαιτούνται για να φτάσει ένας επαγγελματίας στο επίπεδο αυτό».

Από το παρελθόν στο σήμερα και επιστροφή στα της ΑΕΛ. Ως γνώστης του κυπριακού ποδοσφαίρου θα ‘θελα το σχόλιο σου αναφορικά με την ανάληψη του πάγκου του συλλόγου από τον Γιώργο Πετράκη, ο οποίος έχει εργαστεί στην Δόξα Κατωκοπιάς και την Ομόνοια 29ης Μαΐου.

«Είναι πάντοτε φυσιολογικό να υπάρχουν ερωτηματικά αναφορικά με την πρόσληψη ενός νεαρού προπονητή, ωστόσο από την άλλη υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα από το εξωτερικό, με περιπτώσεις που έχουν πετύχει πάρα πολλά σε “μικρή” θεωρητικά ηλικία. Τα τελευταία χρόνια έχει αδράξει την ευκαιρία στην Κύπρο. Ως γνωστόν ο πατέρας του είναι προπονητής, οπότε σίγουρα έχει λάβει παραστάσεις και γνώσεις από αυτόν.

Σ´ εμάς έδειξε πως είναι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, βγάζει προς τα έξω μια πολύ ωραία προσωπικότητα, που διαθέτει λόγο και πολύ καλή στοιχειοθέτηση όταν καλείται να τοποθετηθεί δημοσίως. Τώρα, στο αγωνιστικό σκέλος, αδιαμφισβήτητα το ελληνικό πρωτάθλημα είναι πιο απαιτητικό και θα κληθεί να περάσει από έδρες όπως το «Γ. Καραϊσκάκης», αντιμετωπίζοντας πιο δυνατούς αντιπάλους.

Το ίδιο έκανε και στην Κύπρο, εργαζόμενος σε ομάδες με πιο χαμηλούς στόχους, με τις οποίες κλήθηκε να βρει λύσεις απέναντι στους θεωρητικά “μεγάλους”, τις οποίες και έβρισκε! Οι παίκτες του δε παραδινόταν ποτέ όταν αγωνιζόταν με αντιπάλους όπως ο ΑΠΟΕΛ ή η Ομόνοια. Με άλλα λόγια κατόρθωσε σε ουκ ολίγες περιπτώσεις να πάρει αποτελέσματα ως αουτσάιντερ, με τα σύνολα του να παρουσιάζουν πολύ θετική εικόνα εντός του αγωνιστικού χώρου. Καθρέφτης οι προπονήσεις και το γήπεδο, τ’ αποτελέσματα θα βοηθήσουν να χτιστεί η εμπιστοσύνη του κόσμου προς το πρόσωπο του. Προσωπικά συνιστώ υπομονή, διότι επρόκειτο για μία σεζόν μετάβασης, την πρώτη από την Super League 2 στα “μεγάλα σαλόνια”».

Στον επίλογο της συζήτησης μας, θα ήθελα να στείλεις ένα μήνυμα με αποδέκτη τον κόσμο της ΑΕΛ.

«Η Βασίλισσα επιστρέφει εκεί που της αξίζει να βρίσκεται και ελπίζω να βρεθεί τρόπος να μην υποβιβαστεί ξανά. Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί εδώ και χρόνια λέω πως είναι κρίμα ένας τόσο σπουδαίος σύλλογος να βρίσκεται στην δεύτερη κατηγορία. Προσωπικά θα προσπαθήσω να βρεθώ την ερχόμενη σεζόν στο AEL FC Arena.

Ελπίζω να πάνε όλα καλά και οι φίλαθλοι να συνεχίζουν να υποστηρίζουν ενεργά την ομάδα, διότι ξέρω τι εστί ο κόσμος της ΑΕΛ. Όταν αγωνιζόμουν εγώ, οι οπαδοί μας είχαν στηρίξει πάρα πολύ και έδιναν τα πάντα τόσο στα εντός όσο και στα εκτός έδρας παιχνίδια. Ελπίζω να διατηρηθεί και να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο το μότο – μία πόλη, μία ομάδα -. Τίποτα δε θα είναι εύκολο, αλλά αυτός ο σύλλογος αξίζει και με το παραπάνω να πετύχει τους στόχους του».