Λιακούλη: «Λειψυδρία και απανωτά σκάνδαλα χτυπούν τον πρωτογενή τομέα»

Στη βαθιά κρίση του πρωτογενή τομέα και τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι παραγωγοί της Λάρισας, αναφέρθηκε η Τομεάρχης Δικαιοσύνης, Θεσμών και Διαφάνειας ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ και Βουλευτής Λάρισας, Ευαγγελία Λιακούλη, με αφορμή τη «Γιορτή Καλαμποκιού & Ακτινιδίου» που διοργανώνεται από τον Δήμο Αγιάς, την Περιφέρεια Θεσσαλίας, τον Μορφωτικό Εξωραϊστικό Σύλλογο «Μαρίνος Αντύπας» και την Κοινότητα Ομολίου, επισημαίνοντας τα εξής:

«Η «Γιορτή Καλαμποκιού & Ακτινιδίου», μια γιορτή που έχει πια καταξιωθεί στα θερινά πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής, φέρνει στο προσκήνιο δύο εμβληματικά προϊόντα της Θεσσαλικής γης.

Το καλαμπόκι και το ακτινίδιο, προϊόντα που καλλιεργούνται στη Θεσσαλία παραδοσιακά και στο πέρασμα των ετών, αποτελούν τη βάση της δραστηριοποίησης για χιλιάδες παραγωγούς. Χρέος μας είναι να φροντίσουμε οι καλλιέργειες να διατηρηθούν και από τις επόμενες γενιές, κόντρα στις αντίξοες συνθήκες που διαμορφώνουν οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, αλλά και η λογική της αλλαγής χρήσης της γης υψηλής παραγωγικότητας με την άκριτη και χωρίς σχέδιο τοποθέτηση υποδομών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ).

Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει αποτύχει στη διαμόρφωση μια αποτελεσματικής αγροτικής πολιτικής, με τους παραγωγούς να βλέπουν το εισόδημά τους να περιορίζεται συνεχώς υπό το βάρος της ακρίβειας και του ενεργειακού κόστους, ενώ ταυτόχρονα δίνουν μια άνιση μάχη απέναντι στις φυσικές καταστροφές που πλέον εμφανίζονται όλο και πιο συχνά.

Είναι χαρακτηριστικό ότι δύο χρόνια μετά τις καταστροφές του Daniel οι παραγωγοί του ακτινιδίου ακόμη περιμένουν τις αποζημιώσεις τους, έχοντας εγκλωβιστεί μέσα σε έναν κυκεώνα διαφορετικών εμπλεκόμενων υπηρεσιών – ζήτημα που έχω θέσει και προσωπικά επανειλημμένως στα αρμόδια Υπουργεία μέσα από τον κοινοβουλευτικό έλεγχο. Το φυτικό κεφάλαιο καταστράφηκε και η υλοποίηση των κυβερνητικών εξαγγελιών για αποκατάσταση ακόμα αγνοείται, όπως επίσης αγνοείται και η ειδική πρόβλεψη για όσους δεν είχαν καν προλάβει τη συγκομιδή των προϊόντων τους πριν την καταστροφή.

Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ αποδεικνύει ότι επί σειρά ετών καταβάλλονταν τεράστια ποσά παράνομων επιδοτήσεων σε μη δικαιούχους, με ευθύνη και της πολιτικής ηγεσίας στη μη αποκάλυψη του σκανδάλου, ευθύνες που η Νέα Δημοκρατία επιλέγει

σήμερα να μη διερευνηθούν και να μην αποδοθούν. Παράνομες επιδοτήσεις που εξέθεσαν τη χώρα μας διεθνώς, με την επιβολή ενός δυσθεώρητου προστίμου ύψους 420 εκατομμυρίων ευρώ και με συνολική ζημία που εκτιμάται ότι μπορεί να ανέλθει στο 1 δις ευρώ.

Ταυτόχρονα, το πρόβλημα της λειψυδρίας παίρνει πλέον ανησυχητικές διαστάσεις, τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και ειδικά στη Θεσσαλία. Οι εκτιμήσεις είναι κάθε χρόνο και χειρότερες και ο κώδωνας του κινδύνου που κρούουν εδώ και χρόνια οι ειδικοί, δεν έχει εκτιμηθεί στο επίπεδο που θα έπρεπε από την Πολιτεία. Από τις καταστροφές των πλημμυρών, οδηγούμαστε σε έναν διαρκή αγώνα απέναντι στη λειψυδρία, που μπορεί να έχει επιτυχία μόνο αν ενταχθεί σε ένα συνολικό στρατηγικό σχέδιο και συνδυαστεί με συγκεκριμένα έργα υποδομής και αρδευτικά έργα, τα οποία ως σήμερα δεν έχουν υλοποιηθεί.

Ακόμα και ο ΟΔΥΘ Α.Ε., ο Οργανισμός με μορφή ανώνυμης εταιρίας που δημιούργησε η Νέα Δημοκρατία για τη διαχείριση του νερού, δεν έχει φέρει απτά αποτελέσματα ούτε έχει εκπονήσει ολοκληρωμένο σχέδιο στη διαχείριση του νερού και την αντιμετώπιση της λειψυδρίας. Και τελικά έρχεται ένα χρόνο μετά τη σύστασή του να διαπιστώσει ότι πράγματι υπάρχει υδατικό πρόβλημα. Όσο για το ήδη επικαιροποιημένο σχέδιο διαχείρισης υδάτων (ΣΔΛΑΠ), ακόμα περιμένουμε από την κυβέρνηση να το εφαρμόσει, όπως ακόμη περιμένουμε και την οριστική λύση στο ζήτημα των έργων του Αχελώου, που θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις στη Θεσσαλία.

Είναι λοιπόν όλα αυτά τα ζητήματα που απασχολούν βαθιά τους παραγωγούς μας, την κοινωνία και την τοπική οικονομία της Θεσσαλίας, τα οποία μας καλούν να βρισκόμαστε σε εγρήγορση ώστε να διεκδικήσουμε λύσεις από την Πολιτεία.

Η εκδήλωση για το Καλαμπόκι & το Ακτινίδιο δίνει την ευκαιρία για γιορτή και ανθρώπινη αλληλεπίδραση αλλά και για να αναλογιστούμε τις παραδόσεις, το μέλλον του τόπου μας, τις ανάγκες του πρωτογενή τομέα».