Αν ακούγατε αυτές τις 10 φράσεις ως παιδί, τότε σας μεγάλωσαν γονείς που δεν ήξεραν πώς να εκφράζουν την αγάπη

Δεν μεγαλώνουν όλοι οι άνθρωποι ακούγοντας το “σ’ αγαπώ”. Ορισμένοι άνθρωποι, μεγαλώνουν σε ψυχρό οικογενειακό περιβάλλον, από γονείς απόμακρους. Ενώ οι ενήλικες μπορεί να θεωρούν πως, μας έχουν μεγαλώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ο τρόπος με τον οποίον εξέφραζαν την αγάπη τους, μπορεί να έχει αφήσει κάποια κενά.

Μπορεί να μην το έκαναν με κακή πρόθεση, ούτε ήθελαν να πληγώσουν. Τα έλεγαν επειδή ήταν μπερδεμένοι, εξουθενωμένοι ή επειδή έτσι είχαν μάθει οι ίδιοι από τους γονείς τους.

Οι συνέπειες ωστόσο, είναι οι ίδιες. Δηλαδή, μεγαλώσατε σε ένα περιβάλλον όπου αμφισβητούσατε την αξία σας, προσπαθώντας πάντα να κερδίσετε την άνευ όρων στοργή. Αν λοιπόν, οι παρακάτω 10 φράσεις σας μοιάζουν οικείες, είναι πολύ πιθανόν να έχετε μεγαλώσει με γονείς που δεν ήξεραν πως να πουν σωστά το “σ’ αγαπώ” – ακόμη και αν το ένιωθαν.

Αν ακούγατε αυτές τις 10 φράσεις ως παιδί, τότε σας μεγάλωσαν γονείς που δεν ήξεραν πώς να εκφράζουν την αγάπη

“Σταμάτα να κλαις γιατί θα σε κάνω να κλαις χειρότερα”
“Επειδή το λέω εγώ”
“Είσαι πολύ ευαίσθητος / – η”
“Γιατί δεν μπορείς να είσαι σαν τον αδελφό / την αδελφή σου;”
“Έχω κάνει τα πάντα για σένα”
“Όταν μεγαλώσεις, θα καταλάβεις”
“Πήγαινε στο δωμάτιό σου”
“Μην μας κάνεις ρεζίλι”
“Αν συνεχίσεις έτσι, δεν πρόκειται να επιβιώσεις στην κοινωνία”
“Όλα στα έχω δώσει, τι άλλο θέλεις;”
“Σταμάτα να κλαις γιατί θα σε κάνω να κλαις χειρότερα”

Μία από τις κλασικές εκφράσεις που ακούσαμε ως παιδιά – και όχι με θετικό πρόσημο.
Αυτή η φράση, μαθαίνει στο παιδί πως, η έκφραση των συναισθημάτων του, θα του δημιουργήσει προβλήματα.

Δείχνει στο παιδί πως, η έκφραση του πόνου του, θα το κάνει να πληγωθεί χειρότερα.
Αντί να το παρηγορήσουμε, το απειλούμε, αντί να το ηρεμήσουμε, το φιμώνουμε.

Αν μεγαλώσατε ακούγοντας αυτές τις 10 φράσεις, τότε οι γονείς σας δεν σέβονταν την αυτονομία σας
Με το πέρασμα του χρόνου, το παιδί μαθαίνει να κλείνεται στον εαυτό του.

“Επειδή το λέω εγώ”

Αρκετές φορές, αρκεί μια σύντομη απάντηση.
Όταν όμως, η φράση αυτή είναι η πάγια απάντηση σε κάθε απορία ενός παιδιού, το κάνει να νιώθει αδύναμο.
Η φράση αυτή, δεν προσφέρει εξηγήσεις, δεν καθοδηγεί.
Απλώς, κάνει το παιδί να κλείνεται στον εαυτό του.
Η αγάπη, στην πιο υγιή της μορφή, σημαίνει υπομονή και διάθεση για καθοδήγηση- η παραπάνω έκφραση, δεν προσφέρει τίποτα από τα δύο.

“Είσαι πολύ ευαίσθητος / – η”

Όταν το ακούμε αυτό επανειλημμένα, αρχίζουμε να αμφισβητούμε τα ένστικτά μας.

Αναρωτιόμαστε μήπως υπερβάλλουμε — ακόμα κι όταν μέσα μας κάτι κραυγάζει ότι κάτι δεν πάει καλά.

Αυτού του είδους τα μηνύματα υπονομεύουν την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.

Ένας γονιός που ξέρει πραγματικά να εκφράζει αγάπη θα έλεγε: “Πες μου τι σε απασχολεί”, όχι: “Υπερβάλλεις”.

“Γιατί δεν μπορείς να είσαι σαν τον αδελφό / την αδελφή σου;”

Όσο και αν η σύγκριση είχε σαν σκοπό να σας κάνει να προσπαθήσετε περισσότερο, εσείς νιώθατε ότι τρέχετε σ’ έναν ανέλπιδο αγώνα.

Αυτού του είδους οι φράσεις δεν εμπνέουν την αριστεία.

Δημιουργούν ανταγωνισμό, ανασφάλεια και πικρία.

Ακόμα κι αν υπήρχε αγάπη, δεν έμοιαζε άνευ όρων. Έμοιαζε με έναν αγώνα που πάντα χάναμε.

“Έχω κάνει τα πάντα για σένα”

Μία φράση που συνοδεύεται από παράπονο και αναστεναγμό.
Κάνει την αγάπη να μοιάζει με συναλλαγή.
Αντί τα παιδιά να νιώσουν ότι τ’ αγαπούν, αισθάνονται το αίσθημα της υποχρέωσης.

Όταν η φροντίδα χρησιμοποιείται ως όπλο, δεν μοιάζει με φροντίδα — γίνεται έλεγχος.

“Όταν μεγαλώσεις, θα καταλάβεις”

Η φράση αυτή, βάζει το παιδί σε μια κατάσταση αβεβαιότητας.
Δείχνει πως οι γονείς πιστεύουν ότι, τα παιδιά είναι πολύ μικρά για ν’ αξίζουν κάποια εξήγηση, αλλά αρκετά μεγάλα ώστε να βασανίζονται από την αμφιβολία.

Κάποιες φορές, οι γονείς το λένε αυτό επειδή δεν έχουν τα εργαλεία — ή το θάρρος — να μας πουν τι πραγματικά συμβαίνει.

Αλλά όταν αυτή γίνεται η στάνταρ απάντηση; Δημιουργεί απόσταση.

Και αυτή η απόσταση δεν μικραίνει πάντα όταν μεγαλώνουμε.

“Πήγαινε στο δωμάτιό σου”

Φυσικά, κάθε παιδί χρειάζεται όρια και στιγμές απομόνωσης. Δεν είναι αυτό που αμφισβητούμε.

Όμως, όταν το “Πήγαινε στο δωμάτιό σου”, γίνεται η αυτόματη απάντηση σε κάθε συναισθηματική στιγμή — φόβο, λύπη, θυμό — τότε το παιδί μαθαίνει πως η παρουσία του είναι αποδεκτή μόνο όταν είναι εύκολο.

Και η αγάπη που εξαφανίζεται όταν είμαστε αναστατωμένοι δεν είναι αγάπη στην οποία μπορούμε να βασιστούμε.

“Μην μας κάνεις ρεζίλι”

Μια φράση που άκουσαν πολλά παιδιά μεγαλώνοντας.

Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: να προστατεύουμε την εικόνα μας.

Ακόμα κι αν αυτό σήμαινε να κρύβουμε την αλήθεια.
Πόσα παιδιά έχουν ακούσει φράσεις όπως “μας ντροπιάσατε, μας κάνατε ρεζίλι”, όταν εξέφρασαν κάποιο παράπονο.
Όταν τα παιδιά έχουν ανάγκη από επιβεβαίωση και αντί για αυτό, λαμβάνουν ντροπή, εσωτερικεύουν το μήνυμα πως, η αγάπη συνεπάγεται τη σιωπή.

“Αν συνεχίσεις έτσι, δεν πρόκειται να επιβιώσεις στην κοινωνία”

Αυτή η στάση υποτίθεται πως είναι ένδειξη σκληρής αγάπης.
Αλλά στην πραγματικότητα, κυρίως καλλιεργεί τον φόβο.

Δεν μας προετοιμάζει για τη ζωή.

Μας πείθει ότι η αγάπη πρέπει να κερδίζεται — και ότι η τρυφερότητα μάς κάνει αδύναμους.

Αυτό το μήνυμα ριζώνει βαθιά μέσα μας.

Και χρειάζονται χρόνια για να το ξεμάθουμε.

“Όλα στα έχω δώσει, τι άλλο θέλεις;”

Αυτή η φράση συνήθως λέγεται όταν το παιδί ζητάει χρόνο. Ή παρουσία. Ή σύνδεση.

Και αντί γι’ αυτό, του λένε πως το φαγητό, τα ρούχα και ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας θα έπρεπε να είναι αρκετά.

Αλλά τα παιδιά δεν αναζητούν πράγματα.

Αναζητούν τους γονείς. Αν δεν νιώθουν την παρουσία και την αγάπη τους, μεγαλώνουν πάντα με την απορία αν ήταν απλώς ένα βάρος, μια ευθύνη για εκείνους- όχι πηγή χαράς.

Tips

Αν οι παραπάνω εκφράσεις, σας θυμίζουν την παιδική σας ηλικία, πρέπει να θυμάστε: Δεν ήσασταν ούτε αχάριστοι, ούτε υπερβολικοί. Απλώς, ήσασταν ένα παιδί που αναζητούσε τη σύνδεση, την ασφάλεια και την τρυφερότητα – την οποία δεν λάβατε με τον τρόπο που σας άξιζε.

Πράγματι, οι άνθρωποι που σας μεγάλωσαν, μπορεί να έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Η αναγνώριση των παραπάνω μοτίβων, δεν έχει σκοπό την απόδοση κατηγοριών, αλλά τη συνειδητοποίηση. Όταν αναγνωρίσετε τα τραύματά σας , θα καταφέρετε και να θεραπευτείτε.

Μπορείτε να μάθετε να μιλάτε στο παιδί μέσα σας με τον τρόπο και τα λόγια που θα θέλατε να είχατε ακούσει. Αυτό είναι αληθινή αγάπη – η πραγματική αγάπη, δεν πληγώνει.

Πηγή: enikos.gr