Οι Λαρισαίοι επιχειρηματίες της εστίασης κάνουν «απόβαση» στα ελληνικά νησιά εδώ και 25 χρόνια: Αυτά είναι τα μαγαζιά που διατηρούν με φανατικούς θαμώνες

Σου ακούγεται λίγο περίεργο οι Λαρισαίοι από τη μέση του θεσσαλικού κάμπου να επιχειρούν σε ελληνικά νησιά. Κι όμως συμβαίνει. Είναι μια ιστορία που ξεκινά περίπου το 2000. Τότε είναι που βλέπεις την επιχειρηματική τάση να εδραιώνεται ξεκινώντας από τις Σποράδες. Στη Σκόπελο βέβαια υπάρχει μαγαζί Λαρισαίου από το 1991, αλλά αυτό αποτελεί μια ειδική ιστορία…

Τα πιο παλιά εστιατόρια, που παραμένουν τα ίδια, στον ίδιο χώρο, με το ίδιο όνομα και τους ίδιους ιδιοκτήτες είναι δυο. Το πρώτο είναι 24 ετών και είναι στη Σκιάθο, το δεύτερο 19 ετών και είναι στη Μήλο.

Μέσα στην τελευταία πενταετία οι επενδύσεις έχουν αυξηθεί αισθητά. Σήμερα μετρούμε πάνω από 10 Λαρισαίους που έχουν εστιατόρια, καφέ, μπαρ σε επτά ελληνικά νησιά… Σκιάθος, Σκόπελος, Αλόννησος, Τήνος, Μήλος, Ρόδος και Χάλκη. Με σειρά χιλιομετρικής απόστασης τα αναφέρω. Παίζει ρόλο και αυτή. Σχεδόν στην απόλυτη πλειοψηφία τους οι ιδιοκτήτες εξακολουθούν να έχουν τη βάση τους στη Λάρισα. Για έξι με επτά μήνες εγκαθίστανται στα νησιά.

Της Εύης Μποτσαροπούλου

Έχω ένα δίλημμα, από ποιο νησί να ξεκινήσω το αφιέρωμα. Από αυτό που παρατηρείται η πιο παλιά σταθερή επιχειρηματική δράση ή από αυτό που οι Λαρισαίοι έχουν έντονο αποτύπωμα με συνολικά 12 διαφορετικές επιχειρήσεις εστίασης;

Θα ξεκινήσω από τη Σκόπελο. Η ιστορία του Μιχάλη τραβάει πίσω στο χρόνο…

…

 Σκόπελος…

Μιχάλης Τράντας

Μιλάμε για το μαγαζί του «Μιχάλη» με τις σκοπελίτικες μπουγάτσες και τυρόπιτες. Τις στριφτές, τις τηγανιτές, τις αυθεντικές. Το μαγαζί είναι ίσως το πιο παλιό και το πιο παραδοσιακό στη χώρα της Σκοπέλου.

Ο Μιχάλης Τράντας είναι μισός Λαρισαίος και μισός Σκοπελίτης. Από τη Σκόπελο είναι η μητέρα του. Είχε κάποτε, παλιά, επιχειρήσει να ανοίξει μαγαζί με σκοπελίτικες τυρόπιτες και στη Λάρισα, αλλά τον έλκυε πάντα το νησί… Από το 1991 λοιπόν, παραμένει πιστός στην παράδοση και στην ποιότητα, εξελίσσοντας τις συνταγές του… τυρόπιτα, μπουγάτσα, χορτόπιτα, κρεμμυδόπιτα ακόμα και σοκολατόπιτα.

Η βάση είναι βέβαια η σκοπελίτικη τυρόπιτα, η οποία είναι το πλέον αντιπροσωπευτικό φαγητό του νησιού της Σκοπέλου. Ξεχωρίζει επειδή είναι στριφτή, έχει σχήμα σαλίγκαρου, επειδή είναι ξεροτηγανισμένη και επειδή η μυζήθρα της Σκοπέλου που χρησιμοποιείται στην γέμιση είναι πεντανόστιμη.

Στου Μιχάλη ξεχωρίζει επίσης γιατί το φύλλο της πίτας ανοίγει μόλις κάνεις την παραγγελία σου και είναι έτοιμο σε 3 λεπτά. Το ανοίγει όλα αυτά τα χρόνια η μητέρα του Μιχάλη, τη βοηθά και μια άλλη κυρία. Σαν να τη φτιάχνουν στο σπίτι τους…

Σκιάθος…

Λευτέρης και Πέτρος Πίκουλας

Όλα ξεκίνησαν το 2001 από τον σεφ Πέτρο Πίκουλα όταν αποφάσισε να μετατρέψει το «μαγαζί του Ψυμνιού», το γνωστό πέτρινο γωνιακό κτίριο του 1901, σε ένα μικρό εστιατόριο. Εξ ου και το όνομα αυτού, 1901.

Μετά τον Νικόδημο και το Εν Λαρίση στη Λάρισα η οικογένεια Πίκουλα στράφηκε στη Σκιάθο. Ήταν οι πρώτοι Λαρισαίοι ιδιοκτήτες επιχείρησης εστίασης στο νησί. Ο Πέτρος δημιούργησε ένα μενού με ελληνικές/μεσογειακές γεύσεις, η Γιώτα, η σύζυγός του ανέλαβε να ανακαινίσει και διακοσμήσει αυτό το υπέροχο κτίριο και ο γιος τους Λευτέρης ανέλαβε τη διοικητική του λειτουργία. Ο ίδιος λέει ότι διασυνδέει την κουζίνα με το έξω, φροντίζει οι ιδιαίτερες ιδέες του πατέρα του και σεφ να γίνονται πραγματικότητα. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν δημιουργηθεί κάποια πιάτα που είναι χαρακτηριστικά και υπάρχουν σταθερά στο μενού, καθώς και άλλα που αλλάζουν και προσφέρουν νέες γευστικές εμπειρίες.

Το εστιατόριο «1901» βρίσκεται στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια της παλιάς πόλης της Σκιάθου και είναι το μοναδικό κτίριο εκείνης της περιόδου που κτίστηκε από την αρχή για επαγγελματική χρήση. Ήταν το γνωστό σε όλη τη Σκιάθο «μαγαζί του Ψυμνιού». Στο μαγαζί του ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης πήγαινε τα τελευταία χρόνια της ζωής του για να πιει το καφεδάκι του στα δύο τραπεζάκια που είχε ο Ψυμνιός στο μαγαζί του για να σερβίρει καφέ και ρακί στους λιγοστούς πελάτες του.

Γιώργος Ζυγούρας

Η περίπτωση του Γιώργου Ζυγούρα έχει πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Η σχέση του με το νησί της Σκιάθου ξεκινά το 2000 όταν αρχίζει να δουλεύει σεζόν ως σερβιτόρος στο παλιό El Greco. Για επτά χρόνια το κάνει. Το 2007 αποφασίζει μαζί με τον Λευτέρη Χατζή να το δουλέψουν οι ίδιοι. Δημιουργούν μαζί ακόμη ένα μαγαζί στην καρδιά του παλιού Λιμανιού. Πρόκειται για το γνωστό Goldfish. Παράλληλα ανοίγουν και ένα σουβλατζίδικο και ένα μαγαζί με σουβενίρ. Το 2016 χωρίζουν επιχειρηματικά.

 

Ο Γιώργος Ζυγούρας κρατάει το Goldfish. Έκτοτε είναι ιδιαίτερα ανήσυχος και δραστήριος. Το 2019 ανοίγει το Local, μια ταβέρνα ψητοπωλείο. Η επόμενη χρονιά ανήκει στο Skybar, ένα rooftop bar.

Το 2020 ανοίγει το Il Migliore, μια ιταλική τρατορία που φέρει την υπογραφή της γνωστής και βραβευμένης ομάδας του educazione napoletana pc consulting group όπου οι καλύτεροι Ιταλοί σεφ έχουν δημιουργήσει τις πιο ξεχωριστές ιταλικές συνταγές.

Το 2022 επενδύει σε ένα άλλο κατάστημα, το παλιό Μύθος το οποίο μετατρέπει στο More ένα all day café-bar. Όλα τα καταστήματα βρίσκονται στο παλιό Λιμάνι.

Στην περιοχή του Νέου Λιμανιού επενδύει φέτος για πρώτη φορά, παίρνοντας το παλιό Άριστον και δημιουργώντας ένα all day bar που σερβίρει πρωινό, παγωτά και γλυκά, το New Port. Παράλληλα, είναι συνιδιοκτήτης με τους Στέφανο και Μάριο Ράπτη στο γνωστό γυράδικο Ωνάσης. Τα αδέρφια Ράπτη, που είναι και αυτοί Λαρισαίοι διατηρούν και μια κάβα πολυτελείας με μια μεγάλη λίστα κρασιών. Επίσης, είναι συνέταιροι στο Ramblas της γνωστής λαρισαϊκής αλυσίδας που έχει ανοίξει στη Σκιάθο μαζί με τον Θάνο Κοντογιανόπουλο, έναν από τους βασικούς ιδιοκτήτες της αλυσίδας.

Λευτέρης Χατζής

Ο Λευτέρης Χατζής δραστηριοποιείται στη Σκιάθο από το 2000 περίπου, όπου αρχικά δουλεύει ως σερβιτόρος. Το 2007 παίρνει μαζί με τον Γιώργο Ζυγούρα, όπως αναφέρθηκε παραπάνω το παλιό El Greco και ανοίγουν μαζί το Goldfish. Το 2016 διαχωρίζουν τις επιχειρηματικές τους πορείες.

Σήμερα, ο Λευτέρης Χατζής έχει στη Σκιάθο το all day café-bar Pecan και το εστιατόριο El Greco, τα οποία βρίσκονται και τα δύο στο παλιό Λιμάνι. Πρόκειται για ένα εστιατόριο που το μενού του περιλαμβάνει μια σειρά από φρέσκες γεύσεις με έμφαση στην ελληνική κουζίνα και σε πιάτα τοπικής προέλευσης. Είναι ανοιχτά από το μεσημέρι έως αργά το βράδυ και θεωρείται ιδανικό για μεσημεριανό γεύμα ή για χαλαρές βραδιές με θέα την όμορφη ατμόσφαιρα του λιμανιού της Σκιάθου.

Αλόννησος…

Ηλίας Χαρταλάμης

Ο Ηλίας Χαρταλάμης έχει καταγωγή από την Αλόννησο. Είναι η μητέρα του από  εκεί. Αν και ζει μόνιμα στη Λάρισα, από το 2019 άνοιξε στη χώρα της Αλοννήσου το all day café-bar restaurant Barbarossa, το οποίο βρίσκεται σε ένα σημείο με εκπληκτική θέα.

Το ονομάσανε έτσι λόγω του μύθου… «Ακούγεται πως κάποτε εδώ πάνω ανέβαινε μια γιαγιά που καθόταν με τις ώρες και αγνάντευε το πέλαγος. Όταν την ρωτούσαν τι κάνει εκεί μόναχή της απαντούσε: «Περιμένω». Τα χρόνια πέρασαν η γιαγιά έφυγε για κόσμους μακρινούς, αλλά η παρουσία της ακόμα συζητιέται. Τι περίμενε; Κάποιοι λένε πως περίμενε τον Μπαρμπαρόσα, της υποσχέθηκε πως θα επιστρέψει μόνο για εκείνη. Άλλοι λένε πως περίμενε να γυρίσει ο πρώτος της έρωτας, τον είχε πιάσει αιχμάλωτο ο Μπαρμπαρόσα όταν ήρθε και λεηλάτησε το νησί».

Παράλληλα, εδώ και τρία χρόνια έχει ανοίξει και ένα δεύτερο μαγαζί στο Πατητήρι. Πρόκειται για το Νεφέλη που είναι ένα αποκλειστικά βραδινό μπαρ το οποίο ανοίγει στις 8.

Μήλος…

Αχιλλέας Καματέρης

Τα Πολλώνια ή Απολλωνία είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό 300 κατοίκων στο νησί της Μήλου. Αν και αποτελεί το δεύτερο λιμάνι του νησιού μετά τον Αδάμαντα, μόλις στα τέλη της δεκαετίας του 1990 έγινε παραθεριστικός οικισμός και διάφορα ταβερνάκια αναπτύχθηκαν στο γιαλό αξιοποιώντας τις πλούσιες ψαριές των τρεχαντηριών.

Το 2007 το καφενείο της κυράς Ιωάννας Αραούζου μετατράπηκε σε μια gourmet ψαροταβέρνα με το όνομα Γιαλός και άλλαξε το γαστρονομικό σκηνικό του χωριού υπό την ιδιοκτησία και διεύθυνση δύο ανδρών από την ηπειρωτική Ελλάδα. Πρόκειται για τον Αχιλλέα Καματέρη από την Λάρισα και τον Χρήστο Μιχαήλ από τη Νάουσα.

Τα τραπεζάκια και οι καρέκλες δίπλα στη θάλασσα και η προνομιούχα θέα του μικρού λιμανιού με τις χρωματιστές βάρκες στο ηλιοβασίλεμα, είτε το βράδυ με τα καθρεπτιζόμενα φώτα, δημιουργούν ένα μοναδικό σκηνικό χαλάρωσης και γαλήνης.

Στο εστιατόριο Γιαλός, που φέτος γίνεται 19 ετών, απολαμβάνει κανείς πιάτα που συνδυάζουν την παραδοσιακή και τη μοντέρνα κουζίνα, ενώ ένας πλούσιος κατάλογος κρασιών σερβίρεται από ανθρώπους με εξαιρετικές γνώσεις που “παντρεύουν” γεύσεις με αρώματα.

Τήνος…

Απόστολος Ντόκος

Ο Απόστολος Ντόκος είναι γνωστός στο χώρο της εστίασης στη Λάρισα καθώς είναι ένας από τους ιδιοκτήτης της αλυσίδας café-bar Bollocks.

Η στενή επαφή του με την Τήνο ξεκίνησε το 2007 όταν η αδερφή του διορίστηκε ως δασκάλα στο νησί. Πήγαινε πολύ συχνά, γνώρισε τους ντόπιους, έκανε φίλους και κάποια στιγμή παρατήρησε ότι αυτό που λείπει από το νησί είναι ένα street café. Βρήκε λοιπόν τον κατάλληλο χώρο το 2020, στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στην Παναγία της Τήνου, στο ύψος του Δημαρχείου και άνοιξε το Pollock’s. Το όνομα του κάνει λογοπαίγνιο ανάμεσα στα Bollocks της Λάρισας και τον Αμερικανό ζωγράφο Τζάκσον Πόλοκ, τα έργα του οποίου αποτελούν τη γραφιστική και διακοσμητική βάση του μαγαζιού.

Το μαγαζί είναι ανοιχτό 365 μέρες το χρόνο από τις 6 το πρωί μέχρι της 9 το βράδυ. Ο Απόστολος μιλάει πολύ για τους ντόπιους οι οποίοι τον στήριξαν από την αρχή. Υπολογίζει ότι ένα 70% του τζίρου προέρχεται από κατοίκους του νησιού που αριθμούν συνολικά τις 10.000. Οι 6000 μένουν στη χώρα.

Ο ίδιος μένει στο νησί από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο και τα καλοκαίρια μετακομίζει εκεί και η οικογένεια του μόλις τελειώσουν τα σχολεία. Προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα να μένω όλο το χρόνο στην Τήνο, αλλά τα παιδιά είναι ακόμη μικρά…

Άλκης Σερλέτης, Μίμης Νάκης & Δημήτρης Ριζαριώτης

Η Τήνος από το 2007 έχει αλλάξει πολύ. Εκτός από τον θρησκευτικό της χαρακτήρα έγινε ένας από τους κορυφαίους τουριστικούς και γαστρονομικούς προορισμούς.

Αυτό γοήτεψε τον Άλκη Σερλέτη και τον Μίμη Νάκη. Είναι και οι δυο τους Λαρισαίοι αλλά το νησί το γνωρίζουν καλά. Ο Άλκης έχει δουλέψει στο σέρβις τρεις σεζόν στο παρελθόν.

Πέρυσι, οι δυο τους αποφάσισαν να ανοίξουν το μπεργκεράδικο του νησιού. Πρόκειται για το Tortuga, το οποίο ανοίγει στις 8 το βράδυ και παραμένει ανοιχτό μέχρι τις 5 το πρωί. Πριν από αυτό δεν υπήρχε κάτι στο νησί για να φάει κανείς μεταμεσονύκτια μετά τη βραδινή του διασκέδαση. Η ώρα αιχμής είναι ανάμεσα στις 3 και τις 4 και μισή το ξημέρωμα. Ο κόσμος καλύπτει όλο το δικό τους μαγαζί και κάθεται και στα τραπέζια από το διπλανό που εκείνη την ώρα έχει κλείσει.

Πέρυσι άνοιξαν και το beach bar Pachanga στην παραλία του Αγίου Φωκά. Το άνοιξαν παρεμπιπτόντως μαζί με τον επίσης Λαρισαίο Δημήτρη Ριζαριώτη. Οι δυο τους είχαν κάνει νωρίτερα όλο το σχεδιασμό και τις εργασίες και το μαγαζί άνοιξε την 1^η Ιουνίου. Ο Δημήτρης τους επισκέφτηκε για λίγες μέρες στο νησί πηγαίνοντας στη Μύκονο για να δουλέψει σεζόν. Του έκαναν την πρόταση, αλλά εκείνος έπρεπε να φύγει. Τελικά, μετά από λίγες μόλις μέρες επέστρεψε και ανέλαβε μαζί τους το Pachanga.

Πρόκειται για ένα friends & family beach bar, ένα προσεγμένο αλλά εύκολα προσιτό χώρο. Δεν θέλαμε να κάνουμε ένα luxury μαγαζί για πολύ λίγους… Και το κατάφεραν. Δημιούργησαν ένα μαγαζί που διοργανώνει πολύ συχνά events και πάρτι με γνωστούς DJs που παίζουν στην Αθήνα και τη Μύκονο. Ουσιαστικά είναι οι μόνοι που κάνουν τέτοια happenings στο νησί και το μουσικό ρεπερτόριο είναι ξένο, κυρίως house μουσική.

Και οι τρεις ενδιαφέρονται πολύ για την ποιότητα των υλικών στην κουζίνα τους και προτιμούν τους ντόπιους προμηθευτές. Και στα δύο μαγαζιά, τόσο στο Tortuga όσο και στο Pachanga, τα ψωμάκια είναι από το 2^Ε, τον πιο γνωστό και καλό φούρνο της Τήνου, και τα κρέατά τους από τοπικά κρεοπωλεία.

Ρόδος και Χάλκη…

Δημήτρης Γκαραγκούνης

Το εστιατόριο με την παραδοσιακή ελληνική κουζίνα στη Λίνδο, η ταβέρνα της Μαρίας, υπήρχε εδώ και 40 χρόνια. Όταν το πήρε πριν από τρία χρόνια ο Δημήτρης Γκαραγκούνης, κράτησε τη φιλοσοφία του, κράτησε και το όνομά του.

Το Maria’s Taverna συνεχίζει να φτιάχνει τα χαρακτηριστικά κεφτεδάκια και έχουν δημιουργήσει ένα μενού με παραδοσιακές ελληνικές γεύσεις. Φτιάχνουν και πολλά μαγειρευτά. Ψάχνουν συνέχεια ντόπιες συνταγές από τις γιαγιάδες της Λίνδου, χρησιμοποιούν μόνο τοπικά προϊόντα και συνεχίζουν την ιστορία του μαγαζιού.

Φέτος, ο Δημήτρης επεκτάθηκε και σε ένα ακόμη νησί. Τη Χάλκη. Είναι ένα παραμύθι… μου λέει. Πήγε διακοπές με τη γυναίκα του και την ερωτεύτηκαν. Εκείνη τον έπεισε και ανοίξανε φέτος ένα γυράδικο, τον Γύρο της Χάλκης.  Είναι ένα self service και take away μαγαζί στο νησί που μετά την πανδημία έχει σημειώσει 500% άνοδο στον τουρισμό του. Η Χάλκη είναι μια μικρογραφία της Σύμης, είναι η ανερχόμενη Σύμη…