Κουρελιασμένο Σύνταγμα, με άλλοθι τις γραβάτες!

Της Ευαγγελίας Λιακούλη, Βουλευτή Λάρισας του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής

Η πρόσφατη δημόσια τοποθέτηση βουλευτή της ΝΔ, σύμφωνα με την οποία «αν ήταν στο χέρι του, δεν θα παρέπεμπε ούτε για πταίσμα υπουργό στη δικαιοσύνη… διότι οι ευθύνες των πολιτικών είναι μόνο πολιτικές και όχι ποινικές …», δεν είναι απλώς μια προσωπική άποψη.

Δεν είναι γλωσσικό ολίσθημα, πολιτική απροσεξία ή μια «ατυχής» δήλωση.

Είναι μια ρητή πρόταση θεσμικής εκτροπής.

Μια δήλωση συστημικής ατιμωρησίας, η οποία υπονομεύει τα θεμέλια της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου.

Διότι όταν ένας βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος υποστηρίζει, δημόσια και απερίφραστα, πως οι υπουργοί δεν πρέπει να ελέγχονται — ούτε για τα πιο τραγικά συμβάντα (αναφέρθηκε ονομαστικά στους υπουργούς Καραμανλή και Τριαντόπουλο) —  τότε το πρόβλημα δεν είναι προσωπικό.

Είναι βαθύτατα πολιτικό και θεσμικό.

Κλήθηκα να απαντήσω. Και απάντησα.

Όχι με προσωπικούς χαρακτηρισμούς, αλλά με θεσμική ακρίβεια:

Όταν το πολιτικό σύστημα ζητά “ασυλία εκ προοιμίου”, όταν δηλώνει πως δεν θα λογοδοτεί “ούτε για πταίσματα”, τότε δεν περιγράφει Δημοκρατία.
Περιγράφει ένα καθεστώς αυθαιρεσίας, με θεσμικό άλλοθι… την ίδια την εξουσία!

Και αυτό ακριβώς είπα: «Αυτά που λέτε δεν είναι μόνο υπερφίαλα, δεν είναι μόνο εκτός κάθε πλαισίου δικαίου, αλλά περιγράφετε άσκηση εξουσίας σε χούντα.….γιατί είναι απολύτως ανεξέλεγκτη μια εξουσία, την οποία δεν έχει κανένας δικαίωμα να ελέγξει..» .

Υπήρχε αλήθεια κάποια άλλη απάντηση που θα μπορούσε να χωρέσει στα χείλη ενός δημοκρατικού πολίτη;

Προκλήθηκε θύελλα: «Μας αποκάλεσε «χούντα!»,  είπαν οι προπαγανδιστές και οι γνωστές τους μονταζιέρες.

Επιτέθηκαν λυσσαλέα, επιχειρώντας αντιπερισπασμό για να καλύψουν τον βουλευτή τους και την εύλογη απολογία στην οποία έπρεπε άμεσα να τον καλέσουν. Κυρίως όμως, για να καλύψουν την  αποκαλυπτική διάσταση των απόψεων μεταξύ των λεγομένων του Πρωθυπουργού -που δηλώνει «θιασώτης της λογοδοσίας»- και ενός βουλευτή του που την αρνείται κατηγορηματικά, καταδεικνύοντας το μέγεθος της υποκρισίας της κυβέρνησης που άλλα λέει, άλλα πιστεύει και άλλα πράττει.

Αντίσταση στην πολιτική υποκρισία, προκάλεσα.

Το ΠΑΣΟΚ παρενέβη, τα θεσμικά του όργανα παρενέβησαν,  διότι αυτά που ειπώθηκαν δεν μπορούν να περάσουν ασχολίαστα.

Δεν είναι δυνατόν να παλεύουμε για μια καλύτερη Δημοκρατία και ταυτόχρονα να ζητείται, δημοσίως, ανερυθρίαστα, η κατάργηση κάθε ελέγχου επί της εξουσίας.
Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά:
Για όλους τους πολίτες , Δικαιοσύνη.

Για τους υπουργούς, μόνο πολιτικές ευθύνες – άντε και μια μισή- μέσα από τα δόντια-  ….ψευτοσυγγνώμη”.

Η Δημοκρατία δεν είναι χάρη. Είναι χρέος.

Και αν κάποιοι δυσφορούν με τον έλεγχο, τότε ας αλλάξουν επάγγελμα (διότι επάγγελμα κάνουν!)  – δεν θα αλλάξουν το πολίτευμα.

Αν υπάρχει κάτι που μας χωρίζει – είναι ακριβώς αυτό:

Στην δική μας αντίληψη η ισότητα απέναντι στον νόμο είναι θεμέλιο, όχι εμπόδιο.
Η ευθύνη είναι δύναμη, όχι απειλή.

Και ότι το άγος των Τεμπών, η δυνατή μνήμη των τραγωδιών, η δυσωδία των σκανδάλων, δεν θα σβήσουν  με non paper και επικοινωνιακές κουβέρτες της προπαγάνδας και της μονταζιέρας.

Θα μείνουν. Θα θυμίζουν. Και θα ζητούν Δικαιοσύνη.

Οι προοδευτικοί πολίτες έχουμε καθήκον να αντισταθούμε στην υποκρισία, να μην γίνουμε μέρος του πρωτοφανούς πολιτικού μιθριδατισμού- όλα γίνονται ανεκτά, όλα τα συνηθίζουμε σιγά -σιγά …

Αν η αυθαιρεσία γίνει κανονικότητα και ο έλεγχος δαιμονοποιηθεί, τότε δεν χρειάζεται «χούντα».

Θα την έχουμε φτιάξει μόνοι μας – θα είναι το χαλί πάνω στο οποίο θα πατάμε και εμείς οι ίδιοι θα έχουμε υφάνει με τα κουρέλια του Συντάγματος και τις γραβάτες μας,  για άλλοθι…»