Πάγωμα ενοικίων, δημοτικά παντοπωλεία: Το πρόγραμμα του σοσιαλιστή, υποψήφιου δημάρχου, Μαμντάνι, που σόκαρε τη Νέα Υόρκη με τη νίκη του

Μόλις 33 ετών. Μουσουλμάνος. Σοσιαλιστής. Γιος μεταναστών από την Ουγκάντα με καταγωγή από την Ινδία. Με τέτοιο προφίλ και αντίστοιχα βιομετρικά χαρακτηριστικά ο Ζοχράν Μαμντάνι θα μπορούσε να υποβάλλεται σε σωματικό έλεγχο από αστυνομικούς της Νέας Υόρκης, χωρίς αιτία, με μοναδικό «πάτημα» τα ρατσιστικά στερεότυπα που κυριαρχούν (και) στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αντίθετα, ενδέχεται σε λίγο καιρό να γίνει ο πολιτικός προϊστάμενος του κάποτε πολύ «αμαρτωλού» NYPD, εφόσον ολοκληρώσει ένα πολιτικό θαύμα τεραστίων διαστάσεων. Να καταφέρει δηλαδή, μετά την επικράτησή του στις εσωκομματικές διαδικασίες των Δημοκρατικών, να κάνει το ίδιο και στις εκλογές που θα ακολουθήσουν και να γίνει ο επόμενος δήμαρχος του «Μεγάλου Μήλου»!

Ανέτρεψε κάθε προγνωστικό

Μόλις τον περασμένο Μάιο οι δημοσκοπήσεις δεν έδιναν πολλές ελπίδες στον γεννημένο στην Καμπάλα της Ουγκάντα από γονείς ινδικής καταγωγής, πολιτικό. Ο Άντριου Κουόμο φάνταζε το απόλυτο φαβορί για το χρίσμα των Δημοκρατικών. Έχοντας περάσει από πολλά νευραλγικά πόστα όπως αυτό του Γενικού Εισαγγελέα της Νέας Υόρκης, προερχόμενος από πολιτικό «τζάκι» και με την υποστήριξη προσωπικοτήτων όπως ο πρώην πρόεδρος Μπιλ Κλίντον ή ο Μάικλ Μλούμπεργκ και ο Μπιλ Άκμαν, έμοιαζε ανίκητος.

Ωστόσο ο Μαμντάνι (τον οποίο στήριξε ανοιχτά μεταξύ άλλων και ο Μπέρνι Σάντερς) κέρδιζε συνεχώς έδαφος, κάνοντας αυτό που ξέρει πολύ καλά να κάνει. Περπατώντας στους δρόμους της πόλης με τη μέθοδο του door to door, ερχόμενος σε καθημερινή προσωπική επαφή με απλούς ανθρώπους, επιχειρώντας να αφουγκραστεί τις ανάγκες τους.

Η στήριξη που έλαβε από τον κόσμο ήταν τέτοια ώστε υπολογίζεται πως τελικά κατόρθωσε να συγκεντρώσει τα ίδια ποσά με τον μεγάλο αντίπαλό του για την εκλογική καμπάνια του, με τη διαφορά ότι η δική του βάση ήταν σαφώς ευρύτερη.

Και κάπως έτσι το βράδυ της 1^ης Ιουλίου όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα, οι Δημοκρατικοί είχαν έναν απρόσμενο υποψήφιο και η υπόλοιπη Αμερική «ψαχνόταν» για το τι μπορεί να έφερε αυτήν την τροπή αφενός, και αφετέρου τι είδους αλλαγές ενδεχομένως σηματοδοτήσει.

Το πρόγραμμα που προωθεί ο Ζοχράν Μαμντάνι έχει σοσιαλιστικό πρόσημο, άλλωστε ο ίδιος είναι μέλος εκτός του κόμματος των Δημοκρατικών και εκείνου του Δημοκρατών Σοσιαλιστών των ΗΠΑ. Φυσικά για τα δεδομένα της χώρας, εύκολα χαρακτηρίζεται μέχρι και κομμουνιστής, όπως άλλωστε συμβαίνει με τον ένθερμο υποστηρικτή του, Μπέρνι Σάντερς. Χαρακτηριστική μάλιστα είναι και η ανάρτηση του Νταν Λεμπ, γνωστού διαχειριστή hedge fund, που έκανε λόγο για… «θερμό κομμουνιστικό καλοκαίρι»!

Με απλά λόγια πάντως ο υποψήφιος δήμαρχος υπόσχεται να δώσει λύση στο μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η πόλη που δεν είναι άλλο από αυτό της στέγασης. Η Νέα Υόρκη περνά μια κρίση, την χειρότερη από την δεκαετία του 1960, με τα μισθώματα να έχουν φτάσει στα ύψη και με τους νέους να δαπανούν περίπου το 60% του εισοδήματός τους για ενοίκιο, ενώ η μεσαία τάξη απομακρύνεται από το μητροπολιτικό κέντρο προς τα προάστια ή άλλους προορισμούς.

Ο Μαμντάνι υποστηρίζει ότι το πρώτο άμεσο μέτρο που θα λάβει είναι το πάγωμα των τιμών στα ενοίκια, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στα ελεγχόμενα διαμερίσματα. Επιπλέον υπόσχεται ότι ένα ποσό που θα φτάσει τα 70 δις δολάρια θα διοχετευτεί προς κατασκευή κατοικιών κοινωνικού τύπου. Άλλωστε είναι ένα θέμα για το οποίο έδειξε και στο παρελθόν την ευαισθησία του, έχοντας εργαστεί σε σχήματα που υπερασπίστηκαν ιδιοκτήτες ακινήτων με χαμηλά εισοδήματα στην προσπάθειά τους να μην κατασχεθούν τα σπίτια τους. Ο ίδιος λέει ότι εκείνη η εμπειρία του ήταν που τον οδήγησε στη συνέχεια να ασχοληθεί ενεργά με την πολιτική.

Παράλληλα στοχεύει στην περαιτέρω ενίσχυση των μη εχόντων προτείνοντας την δημιουργία κοινωνικών παντοπωλείων υπό την αιγίδα του δήμου, δωρεάν συγκοινωνίες και άλλες ανάλογες δράσεις.

Αλυσιδωτές αντιδράσεις

Πάντως δεν είδαν όλες οι πλευρές με καλό μάτι τη νίκη του στις εσωκομματικές εκλογές. Στο χρηματιστήριο αρκετές μετοχές πήραν την… κατηφόρα, ενώ μεγαλύτερη είναι η ανησυχία των εταιρειών που ασχολούνται με το real estate. Κάποιοι προεξοφλούν επιβράδυνση στις επενδύσεις και κρίση στην αγορά των ακινήτων, ενώ η Citi το προχώρησε ένα βήμα παραπέρα εκτιμώντας πως οι προτάσεις του για φορολόγηση και κρατική παρέμβαση (προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η υλοποίηση του προγράμματός του) θα πλήξουν την ανταγωνιστικότητα της πόλης.

Βέβαια για να συμβεί κάτι τέτοιο υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κάποτε παραγωγός hip hop μουσικής και ευρισκόμενος από τα 7 χρόνια του στη Νέα Υόρκη, Ζοχράν Μαμντάνι, πρέπει να κερδίσει και τις κανονικές εκλογές.

Τότε απέναντί του δεν θα έχει μόνο τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων. Οι αντίπαλοί του βρίσκονται και εντός των τειχών. Ο εν ενεργεία Αφροαμερικανός Δημοκρατικός δήμαρχος και πρώην αρχηγός της αστυνομίας της Νέας Υόρκης, Έρικ Άνταμς, είναι ένας από αυτούς. Παρά τις κατηγορίες για διαφθορά που του στέρησαν την στήριξη από το κόμμα, έχει ξεκαθαρίσει ότι θα διεκδικήσει εκ νέου το αξίωμα ως ανεξάρτητος και με βάση το προφίλ του μπορεί να διεισδύσει στην ίδια «δεξαμενή» ψήφων με αυτή του Μαμντάνι.

Παράλληλα, τον ίδιο δρόμο θα ακολουθήσει και ο χαμένος των εσωκομματικών εκλογών, Άντριου Κουόμο, γεγονός που σημαίνει ότι η δύναμη του συγκεκριμένου πολιτικού φάσματος είναι πιθανό να κατακερματιστεί, ανοίγοντας τον δρόμο στο «αντίπαλο δέος».

Μια δεύτερη ανάγνωση

Ο Ντόναλντ Τραμπ πρόσφατα χαρακτήρισε τον Ζόχραν Μαμντάνι «παράφρονα κομμουνιστή», σε έναν από τους γνωστούς βερμπαλισμούς του. Ωστόσο και άλλοι, σαφώς ψυχραιμότεροι και αντικειμενικοί αναλυτές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.

Οι περισσότεροι στέκονται στην έλλειψη εμπειρίας του 33χρονου σε θέσεις εξουσίας, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που προεξοφλούν πως το σχέδιό του ειδικά στο θέμα της στέγασης είναι ανεδαφικό και τον κατηγορούν για λαϊκισμό, τονίζοντας ότι αυτά τα χρήματα είναι αδύνατο να συγκεντρωθούν ή ότι ενδεχόμενη αύξηση της δημοτικής φορολόγησης θα οδηγήσει στο να σταματήσει η Νέα Υόρκη να είναι ελκυστική.

Βέβαια, αυτό το debate ήταν μάλλον αναμενόμενο, καθώς προκύπτει κάθε φορά που προτείνεται κάτι αντίστοιχο, συνήθως από μέλη της αντιπολίτευσης στην προσπάθειά τους να ανέλθουν στην εξουσία.

Τέλος, αξίζει μια αναφορά και σε μια διαφορετική διάσταση που δίνουν ορισμένοι στην επικράτηση του Μαμντάνι, συνδέοντάς της με τα όσα τραγικά συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή. Όπως υποστηρίζουν, η νίκη ενός Μουσουλμάνου αποτελεί μια ξεκάθαρη ένδειξη ότι σημαντικό κομμάτι του εκλογικού σώματος και κατά συνέπεια των πολιτών, δεν συμφωνεί με την στάση των ΗΠΑ που είναι… 100-0 υπέρ του Ισραήλ και αυτό είναι κάτι που έχει μπει στο μικροσκόπιο. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι στα χρόνια που ακολούθησαν τους Δίδυμους Πύργους, την Αλ Κάιντα, τους Ταλιμπάν κ.τ.λ, το Ισλάμ ήταν αυτό που βρέθηκε στο επίκεντρο της πολεμικής ρητορικής, με πολλούς Μουσουλμάνους Αμερικανούς να υποφέρουν από το «τσουβάλιασμα»…

Πηγή: menshouse.gr