Σύλλογος Ιατρών ΕΣΥ και Ειδικευομένων ΠΓΝ Λάρισας: «Δεν περισσεύει κανείς όταν περισσεύει η αδικία» – Δικαίωση για τους γιατρούς του ΠΓΝΛ»

«Δεν περισσεύει κανείς όταν περισσεύει η αδικία – Δικαίωση για τους γιατρούς του ΠΓΝ Λάρισας», επισημαίνει με ανακοίνωση του ο Σύλλογος Ιατρών ΕΣΥ και Ειδικευομένων ΠΓΝ Λάρισας.

Ειδικότερα και σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση:

«Απέναντι στην αυθαιρεσία, την υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση του δημόσιου συστήματος υγείας, την ιδιωτικοποίηση – εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, απέναντι στα τεχνάσματα του Υπουργείου Εμπορίου Υγείας για την υποβάθμιση των δημόσιων νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας και την ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, οι ιατροί ορθώνουμε την συλλογική, οργανωμένη πάλη — τον αγώνα μέσα από τα σωματεία και την ΟΕΝΓΕ.
Τρομάζει η «ανθυγιεινή» κυβέρνηση όταν η κοινωνική ευθύνη για τη στήριξη της δημόσιας δωρεάν υγείας μετουσιώνεται σε μαζική, συλλογική δράση των ιατρών του Ε.Σ.Υ.

Ο Σύλλογος Ιατρών ΕΣΥ & Ειδικευομένων ΠΓΝ Λάρισας πέτυχε έτσι μια ξεκάθαρη νίκη. Μετά από συντονισμένη διεκδίκηση και επίσημη αναγνώριση από την Επιθεώρηση Εργασίας, ήρθε η ώρα της δικαίωσης για δεκάδες συναδέλφους που επί σειρά ετών εργάζονταν αδιάκοπα, χωρίς να λάβουν ποτέ την άδεια που δικαιούνταν.

Πρόκειται για ειδικευόμενους, επικουρικούς και εξειδικευόμενους ιατρούς που κάλυπταν ζωτικές ανάγκες του νοσοκομείου, αλλά των οποίων οι συμβάσεις είτε έληξαν σιωπηλά είτε διεκόπησαν απότομα, με μοναδικό επιχείρημα ότι πλέον «περισσεύουν» για το σύστημα. Χωρίς αποχαιρετισμό, χωρίς επαφή, χωρίς καν την τυπική αναγνώριση του κόπου τους.

Η απόφαση της Επιθεώρησης Εργασίας αποτελεί ηχηρή απάντηση: η εργασία δεν είναι χάρη, ούτε η άδεια προνόμιο – είναι δικαίωμα. Ήδη καταγράφονται οι πρώτες καταβολές αποζημιώσεων σε συναδέλφους που αποχώρησαν και υπέβαλαν τις απαραίτητες αιτήσεις. Αναμένουμε πλέον από τη Διοίκηση του Νοσοκομείου την άμεση και δημόσια ανακοίνωση του πλήρους χρονοδιαγράμματος διεκπεραίωσης για όλους τους υπόλοιπους.

Δεν μιλάμε μόνο για δικαιώματα. Μιλάμε για ανθρώπους. Για γιατρούς που έβαλαν το “πρέπει” πάνω από το “δικαιούμαι”, που δούλεψαν βάρδιες χωρίς τέλος για ένα σύστημα που δεν μπήκε καν στον κόπο να τους αναγνωρίσει ως παρόντες. Κι όμως, ήμασταν παρόντες. Και θα συνεχίσουμε να είμαστε.

Η κοινωνία χρειάζεται υγειονομικούς με σθένος, αλλά και με αξιοπρέπεια. Για εμάς, η μάχη για τα αυτονόητα δεν τελειώνει ποτέ. Συνεχίζουμε απαρέγκλιτα τον αγώνα για δωρεάν δημόσια υγεία για όλους — για υγεία κοινωνικό δικαίωμα και όχι εμπόρευμα».