Ντροπαλό παιδί: Πώς πρέπει να του φερθείς

Το ότι ένα παιδί δε μιλάει εύκολα σε αγνώστους δε σημαίνει ότι του λείπουν οι καλοί τρόποι.

Σημαίνει πως το μυαλό του λειτουργεί ακριβώς όπως πρέπει. Τα παιδιά αναπτύσσουν ένστικτα που τα προστατεύουν από το να ανοίγονται σε οποιονδήποτε, ειδικά όταν νιώθουν πως δεν υπάρχει ακόμα σύνδεση.

Αυτό δεν τα κάνει λιγότερο έξυπνα ή ικανά. Ίσα ίσα, δείχνει ότι είναι επιλεκτικά και παρατηρητικά. Όταν το παιδί σου «κλείνεται» μπροστά σε κόσμο, δεν είναι γιατί κάτι πάει στραβά. Είναι γιατί νιώθει ασφάλεια να είναι αληθινό.

Αντί να το πιέζεις, στάσου δίπλα του. Δώσε του χρόνο να παρατηρήσει, να νιώσει ασφαλές. Γίνε ο μεταφραστής του προς τον έξω κόσμο. Αν εσύ το προστατεύσεις, θα νιώσει σιγά σιγά πιο άνετο να δοκιμάσει να ανοιχτεί.

Στην πραγματικότητα, τα πρώτα χρόνια της ζωής δεν είναι για «φιλίες», αλλά για να ριζώσει το παιδί μέσα σε ασφαλείς δεσμούς με ενήλικες.

Όταν αισθάνεται σταθερότητα μέσα σε αυτή τη σχέση, τότε έχει και το θάρρος να ανοιχτεί στον υπόλοιπο κόσμο.

Για να το βοηθήσεις σε αυτό, φτιάξε μικρές ρουτίνες που του προσφέρουν προβλεψιμότητα: έναν τρόπο να αποχαιρετιέστε κάθε πρωί, ένα παιχνίδι πριν την είσοδο στο σχολείο, ένα γλυκό βλέμμα προς τον δάσκαλο που δείχνει «τον εμπιστεύομαι».

Αυτές οι λεπτομέρειες το καθησυχάζουν πως δε χάνεται, απλώς μεταβαίνει. Και τότε, βήμα βήμα, μπορεί να ανθίσει με τον δικό του ρυθμό.

Το παιδί σου μπορεί να μη χαιρετάει εύκολα, να μη μιλάει πολύ, να προτιμά να παρατηρεί παρά να συμμετέχει. Κι αυτό είναι εντάξει. Δε χρειάζεται να το αλλάξεις.

Χρειάζεται να το δεις. Να του πεις πως δε χρειάζεται να γίνει κάτι άλλο για να είναι αποδεκτό. Όταν ξέρει πως το αγαπάς ακριβώς όπως είναι, τότε και μόνο τότε θα αρχίσει να ανοιχτεί στον κόσμο – όχι γιατί το πίεσες, αλλά γιατί νιώθει ασφαλές.

Πηγή: govastileto.gr