«Όπου και να πάμε ο πόλεμος μάς ακολουθεί»: Ο ατελείωτος κύκλος εκτοπισμού στη Λωρίδα της Γάζας

Η οικογένεια Αμπού Τζαράντ βρίσκεται στη στη Λωρίδα της Γάζας για ακόμη μία φορά χωρίς στέγη. Για δέκατη φορά από την έναρξη της ισραηλινής στρατιωτικής εκστρατείας πριν από 19 μήνες, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την οικία της. Η πιο πρόσφατη μετακίνηση, ωστόσο, ήταν και η πιο επώδυνη. Το Associated Press κατέγραψε την πορεία της οικογένειας Αμπού Τζαράντ, η οποία αντικατοπτρίζει την ευρύτερη ανθρωπιστική τραγωδία: σχεδόν ολόκληρος ο πληθυσμός των 2,3 εκατ. Παλαιστινίων έχει εκτοπιστεί τουλάχιστον μία φορά από τα σπίτια του. Η πλειονότητα, όπως και η εν λόγω οικογένεια, έχει μετακινηθεί πολλές φορές.

Τον Ιανουάριο, εν μέσω μιας εύθραυστης εκεχειρίας, ο Νεμάν Αμπού Τζαράντ, η σύζυγός του Ματζίντα και οι έξι κόρες τους επέστρεψαν με συγκίνηση στο κατεστραμμένο αλλά όρθιο σπίτι τους στη βόρεια Γάζα. Μετά από πάνω από έναν χρόνο συνεχών εκτοπισμών, πίστεψαν πως η ταλαιπωρία τους ίσως έφτανε στο τέλος της. Επιστρέφοντας από το νότο, διένυσαν ολόκληρη τη Λωρίδα με τα πόδια, ελπίζοντας να ξαναχτίσουν τη ζωή τους από τα συντρίμμια.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, όμως, οι βομβαρδισμοί επανεκκινήθηκαν. Η οικογένεια προσπάθησε να παραμείνει, αλλά τελικά αναγκάστηκε να φύγει.
«Κάθε φορά που παίρνεις αυτή την απόφαση, είναι σαν να σκοτώνεις τον εαυτό σου», λέει ο Νεμάν, ο οποίος μιλά πλέον από την Πόλη της Γάζας, όπου έχει στήσει σκηνές σε μια αυλή γεμάτη ερείπια μαζί με τα αδέρφια του.

Μετά τη λήξη της δίμηνης εκεχειρίας στις 18 Μαρτίου, το Ισραήλ επανέλαβε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις με ένταση. Τουλάχιστον 430.000 άτομα έχουν αναγκαστεί να μετακινηθούν εκ νέου, ενώ αναμένονται ακόμη περισσότερες μετακινήσεις, καθώς ο ισραηλινός στρατός εκδίδει εντολές εκκένωσης για όλο και μεγαλύτερες περιοχές. Ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου δήλωσε προσφάτως ότι στόχος είναι η ώθηση του πληθυσμού στα νότια της Γάζας.

Η τελευταία φάση των εκτοπισμών συντελείται υπό την απειλή λιμού. Από τις 2 Μαρτίου, το Ισραήλ έχει αποκλείσει την είσοδο τροφίμων, καυσίμων, φαρμάκων και άλλης ανθρωπιστικής βοήθειας, προκαλώντας τον κίνδυνο λιμοκτονίας για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Μολονότι τις τελευταίες ημέρες επετράπη περιορισμένη είσοδος βοήθειας, οι οργανώσεις αρωγής τονίζουν ότι δεν επαρκεί.

Ο Νεμάν και η Ματζίντα εμφανίζονται εμφανώς αδυνατισμένοι από την έλλειψη τροφής. Οι έξι κόρες τους, από 6 ετών μέχρι την μεγαλύτερη που είναι πλέον μητέρα, υποσιτίζονται. «Όταν μία κόρη μου ζητάει φαγητό, της δίνω μία ή δύο μπουκιές ώστε να κρατήσει το ψωμί της μέχρι το τέλος της ημέρας», λέει με απόγνωση ο πατέρας.

Επιστροφή στον «παράδεισο» – και πάλι προς το άγνωστο

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος τον Οκτώβριο του 2023, η οικογένεια εγκατέλειψε το σπίτι της στη βόρεια Γάζα υπό το βάρος των πρώτων σφοδρών βομβαρδισμών. Η επιστροφή τους, 15 μήνες μετά, συνοδεύτηκε από ανακούφιση και χαρά. «Ήταν σαν να μπαίναμε στον Παράδεισο», θυμάται ο Νεμάν. Παρά τις ζημιές και τις λεηλασίες στο σπίτι, μπόρεσαν να ανακτήσουν ένα αίσθημα ασφάλειας και αξιοπρέπειας.

Ωστόσο, στις 18 Μαρτίου, οι βομβαρδισμοί ξανάρχισαν με ένταση, προκαλώντας τον θάνατο 400 ατόμων σε μία μόνο νύχτα. Ο στρατός ζήτησε από τους κατοίκους του βορρά να απομακρυνθούν. Παρά τις εκκλήσεις των παιδιών τους να μείνουν, τελικά αναγκάστηκαν να φύγουν υπό την απειλή του θανάτου και την παύση της διανομής νερού.

Καταφύγιο για λίγο — και νέος βομβαρδισμός

Η οικογένεια βρήκε προσωρινό καταφύγιο σε ένα κομμάτι γης στη Μανσίγια, κοντά στη Μπέιτ Λάχια. Εκεί συγκεντρώθηκαν και άλλοι συγγενείς. Όμως, και αυτή η περιοχή δεν άργησε να μετατραπεί σε πεδίο βολής. «Ήταν οι πιο σφοδροί βομβαρδισμοί που ζήσαμε σε όλο τον πόλεμο», λέει ο Νεμάν.

Μια ισραηλινή επίθεση σκότωσε τον ξάδερφό του μέσα στο σπίτι του. Η οικογένειά του τον έθαψε επί τόπου, μην μπορώντας να μετακινηθεί λόγω του κινδύνου. Τρεις ημέρες έμειναν κρυμμένοι στη σκηνή, χωρίς να μπορούν να πάνε ούτε στην τουαλέτα.

Σκηνές ανάμεσα στα ερείπια

Η επόμενη μετακίνηση τούς έφερε στην πόλη της Γάζας, σε ένα οικόπεδο γεμάτο χαλάσματα, δίπλα σε ένα ισοπεδωμένο κτίριο. Περπάτησαν αρκετά χιλιόμετρα με τα παιδιά και τα υπάρχοντά τους στους ώμους. Ένα φορτηγάκι τους μετέφερε το υπόλοιπο της διαδρομής. Το πρώτο βράδυ φιλοξενήθηκαν από μια οικογένεια.

Μαζί με τα αδέλφια του, ο Νεμάν έστησε επτά σκηνές μέσα σε τρεις ημέρες. Η Ματζίντα και οι κόρες της τοποθέτησαν στρώματα στο έδαφος. Στο όριο του οικοπέδου, οι άνδρες άνοιξαν έναν λάκκο που χρησιμοποιείται ως τουαλέτα. Το μόνο γεύμα της ημέρας ήταν ένα ζουμί από βραστό νερό, λίγη σάλτσα ντομάτας, λίγο πλιγούρι και ξερό ψωμί.

«Δεν θα εγκαταλείψουμε τη γη μας»

Η οικογένεια παραμένει σε αδιέξοδο. Όπου κι αν πάνε, ο πόλεμος τούς ακολουθεί. «Θέλουμε να σταματήσει αυτό το ποτάμι αίματος», λέει ο Νεμάν. «Αλλά αυτή είναι η πατρίδα μας. Ακόμα κι αν είναι ποτισμένη με το αίμα μας, δεν θα την εγκαταλείψουμε».

Πηγή Associated Press