ΙΑΣΩ Θεσσαλίας: Ολική θυρεοειδεκτομή – Ποσό ασφαλής είναι αλήθεια η επέμβαση;

Σε άρθρο του για την ολική θυρεοειδεκτομή ο Ωτορινολαρυγγολόγος/Χειρουργός Κεφαλής και Τραχήλου, Επιμελητής Α΄ ΩΡΛ Κλινικής ΙΑΣΩ Θεσσαλίας, κ. Χρήστος Κοραής επισημαίνει τα εξής:

Ο θυρεοειδής είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ενδοκρινείς αδένες του σώματός μας. Βασική του λειτουργία είναι η παραγωγή ορμονών, οι οποίες ρυθμίζουν τον μεταβολισμό μας.

Ενίοτε, παρουσιάζει διαταραχές στη λειτουργία ή στην μορφολογία του με αποτέλεσμα, όταν δεν επαρκεί η φαρμακευτική αγωγή, ο ασθενής να πρέπει να υποβληθεί σε αφαίρεσή του, δηλαδή σε ολική θυρεοειδεκτομή.

Γενικότερα, ενδείξεις αφαίρεσης του θυρεοειδούς αδένα αποτελούν: ο επιβεβαιωμένος δια παρακέντησης με λεπτή βελόνη καρκίνος, η παρουσία ενός ή περισσοτέρων όζων ύποπτων για κακοήθεια, η διάχυτη διόγκωση του αδένα (βρογχοκήλη) που προκαλεί πιεστικά φαινόμενα στις γειτονικές ευγενείς δομές του τραχήλου και ο ανεξέλεγκτος υπερθυρεοειδισμός.

Μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα η θυρεοειδεκτομή θεωρούνταν μια επέμβαση που απαιτούσε μακροχρόνια νοσηλεία, συνοδεύονταν συχνά από επιπλοκές αλλά και σχετικά υψηλά ποσοστά θνησιμότητας.

Σήμερα, χάρη στην αλματώδη εξέλιξη της διαθέσιμης τεχνολογίας και στην εξειδίκευση των χειρουργών του θυρεοειδούς αδένα και του τραχήλου, η ολική θυρεοειδεκτομή καθίσταται μια ασφαλής επέμβαση με σημαντικά μικρά ποσοστά επιπλοκών και μηδαμινή νοσηρότητα.

Ο χειρουργός, πέρα από την εμπειρία, την άριστη γνώση της ανατομίας του τραχήλου, τη συνεχή εκπαίδευση και εξειδίκευση με την επέμβαση και τον σεβασμό στον ασθενή και στο χειρουργικό πλάνο, οφείλει πρωτίστως να είναι εξοικειωμένος με την χρήση των νεότερων τεχνολογικών εξελίξεων, οι οποίες διακρίνονται σε τρεις επιμέρους άξονες.

Κεφαλαιώδους σημασίας είναι η χρησιμοποίηση της διεγχειρητικής νευροπαρακολούθησης των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων, των ζωτικών δηλαδή δομών του λάρυγγα που η ακεραιότητα τους εξασφαλίζει την ομαλή αναπνοή και την ικανοποιητική φώνηση του ασθενούς άμεσα μετεγχειρητικά. Η χρήση του νευροδιεγερτη, που σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υποκαθιστά την κρίση και την δεξιότητα του χειρουργού, είναι μια απολύτως ασφαλής για τον ασθενή

διαδικασία που προσφέρει στον χειρουργό ένα σημαντικό πλεονέκτημα στην προσπάθεια του να μηδενίσει τα ποσοστά μείζονων μετεγχειρητικών επιπλοκών.

Επιπρόσθετα, εξόχως σημαντική διεγχειρητικά είναι η χρησιμοποίηση των νέων αιμοστατικών ψαλιδιών υπερήχων, τα οποία συνεισφέρουν στην επίτευξη διεγχειρητικής αιμόστασης καθώς και στον περιορισμό της διασποράς ενέργειας στους υγιείς ιστούς, όπως συμβαίνει με τις συμβατικότερες τεχνικές αιμόστασης (διπολική ή μονοπολική διαθερμία). Έτσι, με τα ψαλίδια υπερήχων αποφεύγονται ιστικές κακώσεις, ελαχιστοποιείται ο χειρουργικός χρόνος και επιτυγχάνεται αναίμακτο χειρουργικό πεδίο, το οποίο θεωρείται βασική προϋπόθεση για ένα χειρουργείο χωρίς επιπλοκές.

Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, μια εντυπωσιακή επιστημονική ανακάλυψη ήρθε να προσθέσει ένα ακόμα εφόδιο στην προσπάθεια του χειρουργού να ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο μόνιμου ή παροδικού υποπαραθυρεοεισμού, που προκύπτει μετεγχειρητικά. Οι παραθυρεοειδείς αδένες, που βρίσκονται προσκολλημένοι στην πλάγια επιφάνεια του θυρεοειδούς, συμβάλλουν στη ρύθμιση του ασβεστίου του οργανισμού. Συνεπώς, η αναγνώριση και διαφύλαξη της ακεραιότητάς τους έχει ιδιαίτερη σημασία, ώστε ο ασθενής μετεγχειρητικά να αποφύγει την πτώση των τιμών ασβεστίου στο αίμα και τις ανεπιθύμητες παρενέργειες από αυτή. Οι κάμερες αυτοφθορισμού συμβάλλουν τα μέγιστα στην ακριβή εντόπιση των παραθυρεοειδών αδένων διεγχειρητικά, ώστε να διατηρηθούν ‘ζωντανοί’ ή να επαναφυτευθούν όταν απαιτηθεί.

Συμπερασματικά, αντιλαμβάνεται ευκολά κανείς, ότι η θυρεοειδεκτομή αποτελεί στις μέρες μας μια επέμβαση με μηδαμινούς κινδύνους επιπλοκών που θα στοιχίσουν την ποιότητα ζωής του ασθενή. Η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας που χρησιμοποιείται στις επεμβάσεις αυτές, σε συνδυασμό με την εξειδίκευση του χειρουργού στον τράχηλο, καθιστούν την αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα μια ανεπιπλεκτη και ασφαλή για τον ασθενή διαδικασία.