Λαϊκή Συσπείρωση Θεσσαλίας: «Κάλπικο το δίλημμα, δημόσια δομή φιλοξενίας κακοποιημένων παιδιών ή αναδοχή»

«Κάλπικο το δίλημμα, δημόσια δομή φιλοξενίας κακοποιημένων παιδιών ή αναδοχή, για να κρυφτούν οι ευθύνες κυβέρνησης, περιφέρειας, δήμων», επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η Λαϊκή Συσπείρωση Θεσσαλίας.

Ειδικότερα και σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση:

«Με αφορμή το πρόβλημα των 2 κακοποιημένων αδελφιών, που αναδείχθηκε πρόσφατα στη Λάρισα, που λόγω έλλειψης δομής φιλοξενίας για παιδιά στη Λάρισα, κατέληξαν να φιλοξενούνται στην Παιδιατρική κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας, όπως και παλιότερα τα 4 εγκατελειμμένα αδέλφια, η αντιπεριφερειάρχης Κοινωνικής Πρόνοιας, προσπάθησε με δηλωσή της να ωραιοποιήσει την κατάσταση.

Την ώρα που τα 2 κακοποιημένα αδελφάκια, φιλοξενούνταν στην παιδιατρική κλινική του ΓΝΛ, λόγω έλειψης δημόσια δομής φιλοξενίας, γεγονός απαράδεκτο υγιή παιδιά να κλείνονται σε νοσοκομεία, προσπαθεί να μας πείσει ότι αυτό γίνεται λόγω σχετικού πρωτοκόλου!

Οτι οι υποστελεχωμένες κοινωνικές υπηρεσίες δεν εντόπισαν κάποια έλλειψη αναφορικά με τον εντοπισμό και την άμεση κοινωνική παρέμβαση στο πεδίο της Παιδικής Προστασίας και ότι αφού διαπιστωθούν οι ανάγκες σε επίπεδο ψυχοσυναισθηματικό, υλικό, οικονομικό, οι κοινωνικοί λειτουργοί δικτυώνουν το παιδί και την οικογένειά του με το κέντρο κοινότητας, το κοινωνικό παντοπωλείο, το κοινωνικό φαρμακείο!!!

Υποστηρίζει ότι η λύση είναι η αναδοχή και όχι η «ιδρυματοποίηση» των ανηλίκων, προκειμένου να κρύψει τις μεγάλες ευθύνες της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, της περιφέρειας και των δήμων, για την απουσία δημόσιας δομής φιλοξενίας και ολοκληρωμένης κρατικής στήριξης και προστασίας των εγκατελειμμένων και κακοποιημένων παιδιών, για τις «πλάτες» που κάνουν σε διάφορους επιτήδειους και ΜΚΟ, που με την ταμπέλα της φιλανθρωπίας κάνουν μπίζνες με τα παιδιά.

Είναι προκλητικό να βαφτίζουν έτσι τις δημόσιες δομές παιδικής προστασίας, αφήνοντας ερωτηματικά για να συγκαλύψουν τις δικές τους εγκληματικές ευθύνες για την τραγική κατάσταση και τις ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό στις δημόσιες δομές, ενώ οι δομές του ιδιωτικού τομέα «ανθίζουν» με τις πλάτες τους.

Εξίσου αντιδραστική είναι η προσπάθεια να φέρουν σε αντιπαράθεση τις κρατικές δομές οργανωμένης φιλοξενίας, με την εναλλακτική οικογενειακού τύπου φροντίδα. Η αποκατάσταση των παιδιών που στερούνται τη φυσική τους οικογένεια, σε κατάλληλα οικογενειακά περιβάλλοντα, σαφώς και είναι η καλύτερη επιλογή για πολλά παιδιά. Ως ΚΚΕ έχουμε διαφωνήσει στην αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, καθώς αποτελεί ένα ακόμη βήμα και για την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια», θεωρώντας απαραίτητο να μεγαλώσουν μέσα σε ένα πλαίσιο όπου είναι διακριτή η σχέση άνδρα – γυναίκας, πατέρα – μητέρας.

Ταυτόχρονα όμως, είναι αναγκαία η ύπαρξη σύγχρονων δημόσιων δομών παιδικής προστασίας, υψηλού επιπέδου, με όλες τις σύγχρονες υποδομές και στελεχωμένες με μόνιμο, επαρκές και κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό, μέχρι την ένταξη του παιδιού σε ποιοτικό και ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον με επιστημονικά – κοινωνικά κριτήρια. Η διεπιστημονική στήριξη των απροστάτευτων παιδιών είναι προϋπόθεση ώστε να μπορέσουν να επουλώσουν τις τραυματικές τους εμπειρίες. Δεν μπορεί να αφήνεται στον αλτρουισμό, στη φροντίδα που θα τους προσφέρουν οι ανάδοχοι ή θετοί γονείς.

Η αναδοχή αφορά την ανάληψη της φροντίδας ενός ανήλικου έως 16 ετών από ανάδοχη οικογένεια ή ανάδοχο άτομο.

Η ανάδοχη οικογένεια δεν υποκαθιστά, αλλά αναπληρώνει την «αδύναμη» φυσική οικογένεια. Είναι υποχρέωση των ανάδοχων γονέων να διευκολύνουν την επικοινωνία και τη διατήρηση των προσωπικών σχέσεων μεταξύ ανηλίκου και φυσικών γονέων, από τη στιγμή που δεν υπάρχει δικαστική απόφαση και δεν βλάπτει τα συμφέροντα του ανηλίκου.

Σε συνθήκες ακρίβειας, έντασης της φτώχειας και των λαϊκών προβλημάτων, των ιμπεριαλιστικών πολέμων με νέες εισροές ασυνόδευτων προσφυγόπουλων, σε συνθήκες που αυξάνονται τα κοινωνικά προβλήματα και μέσα στην οικογένεια, όπως η ενδοοικογενειακή βία, αντικειμενικά θα έχουμε αύξηση των παιδιών που θα χρειαστούν εξειδικευμένη φροντίδα.

Αλήθεια, πώς στηρίζεται κάθε απροστάτευτο παιδί όταν παραμένει για πολλές ημέρες, ακόμα και μήνες σε δημόσια παιδιατρικά νοσοκομεία, προσθέτοντας κι άλλες τραυματικές εμπειρίες σε όσα ήδη έχει βιώσει;

Πώς σκοπεύουν η κυβέρνηση, η περιφέρεια, οι δήμοι, να ενισχύσουν τον θεσμό της εναλλακτικής οικογενειακού τύπου φροντίδας, τον αναγκαίο επιστημονικό έλεγχο, την καταλληλότητα και την στήριξη των ανάδοχων και θετών γονιών, όταν είναι υποστελεχωμένες οι κοινωνικές υπηρεσίες τους, που ανάμεσα στα άλλα έχουν στην ευθύνη τους τον έλεγχο των καταγγελιών για παραμέληση, κακοποίηση και επισφαλείς συνθήκες διαβίωσης παιδιών;

Αλλά και το νομικό πλαίσιο που διαμόρφωσαν ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία, οι κυβερνήσεις Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ, με βάση τις κατευθύνσεις της Ε.Ε, για την αναδοχή παιδιών, έγινε πιο αντιδραστικό και ενισχύει την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση και σ’ αυτόν το ευαίσθητο τομέα, προκειμένου να φύγει ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη απο το κράτος για την προστασία των εγκατελειμμένων και κακοποιημένων παιδιών..

Μειώθηκε ο χρόνος κοινωνικής έρευνας και εκπαίδευσης για την αναδοχή (έως 6 μήνες) και απολοποιήθηκε η διαδικασία, διευρήνθηκαν τα ηλικιακά όρια των υποψηφίων αναδόχων, απο τα 30 έως 60 ετών, που ήταν παλιότερα, στα 25 έως 75 ετών για αναδοχή. Επιπλέον με νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που διατήρησε η Ν.Δ, καθορίστηκαν οι περιπτώσεις ανηλίκων που μπορούν να τοποθετηθούν σε ανάδοχο γονέα με σύμβαση και ο απαράδεκτος θεσμός του επαγγελματία ανάδοχου, που επιτρέπει την αναδοχή παιδιών με αναπηρία ή σοβαρές ψυχικές διαταραχές, με δικαστική απόφαση, σε επαγγελματίες που προσφέρουν υπηρεσίες έναντι μηνιαίας αντιμισθίας και ασφάλισης!!!

Ταυτόχρονα, τόσο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ όσο και προηγούμενα του ΣΥΡΙΖΑ, διατηρούν ανέγγιχτο το πλαίσιο των ιδιωτικών υιοθεσιών, δηλαδή των υιοθεσιών που διεξάγονται εκτός των δημόσιων ιδρυμάτων.

Τα 2 αδελφάκια, όπως και κάθε εγκαταλειμμένο ή κακοποιημένο παιδί έχουν ανάγκη από σύγχρονες αποκλειστικά δημόσιες δομές προστασίας και όχι να τα στοιβάζουν σε νοσοκομεία ή να τα παραδίδουν στα χέρια ΜΚΟ.

Χρειάζεται γενναία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, για την ενίσχυση του Κέντρου Προστασίας Παιδιού, για την κατασκευή και λειτουργία δημόσιων δομών παιδικής προστασίας, ανάμεσα σ’ αυτές και στη Λάρισα, με αναγκαίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων, που θα συμβάλουν στην ολόπλευρη ψυχοσωματική ανάπτυξη των παιδιών.

Τα δικαιώματα του παιδιού μπορούν να «ανθίσουν» στη σοσιαλιστική – κομμουνιστική κοινωνία. Η πολιτική του ΚΚΕ για την παιδική προστασία έχει αφετηρία τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες του παιδιού. Από αυτήν τη σκοπιά αντιμετωπίζει τις υποχρεώσεις των γονιών – φυσικών, ανάδοχων, θετών – απέναντι στα παιδιά, σε οποιασδήποτε μορφής συμβίωση. Ιδιαίτερα η προστασία των παιδιών που έχουν υποστεί κάθε μορφής κακοποίηση, των παιδιών που έχουν στερηθεί τη φυσική τους οικογένεια, πρέπει να αποτελεί αποκλειστική ευθύνη του κράτους.

Η προστασία τους, η ψυχοκοινωνική αποκατάστασή τους, είναι αναγκαίο να συνδυάζει τη φροντίδα σε σύγχρονες δημόσιες κοινωνικές δομές, που θα βρίσκονται μέσα στη γειτονιά, όχι απομονωμένες, ώστε να πηγαίνουν σχολείο, σε αθλητικές, πολιτιστικές δραστηριότητες μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά, και αυτό να συνδυάζεται με τη ζωή στην οικογένεια με αναδοχή. Απαιτείται επιστημονική, κοινωνική ευθύνη για την καταλληλότητα της αναδοχής και της τεκνοθεσίας, από διεπιστημονική ομάδα, και όχι αυτό να γίνεται με στενά οικονομικά κριτήρια.

Αυτά προϋποθέτουν μια κοινωνία που στο επίκεντρο έχει τον εργαζόμενο άνθρωπο, τις σύγχρονες ανάγκες του και τις δυνατότητες του 21ου αιώνα, απαλλαγμένη από την ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση, τη σοσιαλιστική – κομμουνιστική κοινωνία».