Λιακούλη: «Η βία και η παραβατικότητα των ανηλίκων δεν προσφέρεται για διαφημιστική ρεκλάμα…»

Με παρέμβασή της, η Ευαγγελία Λιακούλη, Τομεάρχης Δικαιοσύνης, Θεσμών & Διαφάνειας και βουλευτής Λάρισας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, για τη δημοσίευση από την Κυβέρνηση της Εθνικής Στρατηγικής για την πρόληψη της βίας και της παραβατικότητας ανηλίκων, τονίζει τα εξής:

«Στη δημοσίευση από την Κυβέρνηση της «Εθνικής Στρατηγικής για την πρόληψη της βίας και την αντιμετώπιση της παραβατικότητας ανηλίκων», απαντάμε όχι εμείς, αλλά η ίδια η Πρόεδρος της Επιτροπής, η οποία αποκαλύπτει ότι υπάρχει « σοβαρό έλλειμμα στοιχείων στη χώρα για τη βία ανηλίκων και την παραβατικότητα, το οποίο δεν επιτρέπει εκτιμήσεις για τη συνολική έκταση, τη συχνότητα και την εξέλιξη της βίας κατά των παιδιών στη χώρα» . Αυτό, από μόνο του σημαίνει καταρχήν , ότι έξι ολόκληρα χρόνια η Κυβέρνηση των «αρίστων», δεν ασχολήθηκε με το θέμα, δεν δημιούργησε στοιχειώδη αξιόπιστη βάση δεδομένων με ποιοτικά στοιχεία, ούτε βέβαια εκπόνησε – έστω και σε πιλοτικό επίπεδο – άξονες πρόληψης και ευαισθητοποίησης με προσέγγιση του γενικού και ειδικού πληθυσμού, στα θέματα της βίας και της παραβατικότητας, με έμφαση σε προγράμματα στα σχολεία και συμβουλευτική στις οικογένειες .

Μάλλον λοιπόν περισσότερο με … «ραντεβού στα τυφλά», φαντάζει η «εθνική στρατηγική για την πρόληψη της βίας των ανηλίκων» που ανακοίνωσε η Κυβέρνηση, η οποία, παραμένοντας βουτηγμένη στα σκάνδαλα και στα αδιέξοδά της, προσπαθεί να ενδυθεί το μανδύα του κοινωνικά ευαίσθητου!

Ποιος όμως αλήθεια τους πιστεύει πια; Όταν ακόμη κι αυτό, το Εθνικό ζήτημα της πρόληψης της βίας και της παραβατικότητας των παιδιών μας, το αντιμετωπίζει με όρους επικοινωνίας, χωρίς να συνδέσει καταρχήν τα βασικά αίτια – όπως την ψυχική υγεία των νέων και τα σοβαρά ζητήματα που άφησε πίσω της η πανδημία, την φτώχεια

που βιώνουν μία στις τρεις οικογένειες της χώρας, την ανεργία, τη χρήση ουσιών , την εξάρτηση από τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, το τζόγο, το διαδίκτυο – και με όλες αυτές τις θλιβερές πρωτιές που έχει η χώρα σε θέματα ψυχικής υγείας, ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης, τότε πραγματικά πρόκειται για έναν ακόμη τίτλο εσωτερικής πολιτικής κατανάλωσης.

Το ΠΑΣΟΚ μίλησε δυνατά και καθαρά για την αντιμετώπισης της βίας και της παραβατικότητας των ανηλίκων , με πρόσημο ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης και όχι με το «ποινολόγιο» του Υπουργείου Δικαιοσύνης, όχι με αναμορφωτικά μέτρα, εγκλεισμό και αυστηρότερες ποινές , που δεν καταγράφουν κανένα αποτέλεσμα στις εκθέσεις των διεθνών οργανισμών και τις έρευνες των κοινωνικών επιστημόνων.

Η Πολιτεία μαζί με το σχολείο και την οικογένεια, διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντιμετώπιση του φαινομένου.

Η Πρόληψη, με δομές που δεν θα υπονομεύονται από τον νεότευκτο ΕΟΠΑΕ, που συγχώνευσε όλους τους φορείς υγείας, αλλά που παραμένει ακόμη δραματικά αόρατος στα πεδία της πολιτικής και της αποτελεσματικότητας, είναι η κατεύθυνση που δεν ακολούθησε η Κυβέρνηση.

Η δικτύωση των δομών που αφορούν στους ανηλίκους, η χάραξη στρατηγικής μετά από διαβούλευση με όλους τους θεσμικούς φορείς, τα κόμματα, συλλογικότητες και προσωπικότητες με τεράστια εμπειρία στο αντικείμενο, είναι μια κατεύθυνση που πρότεινε το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν ακολούθησε η Κυβέρνηση.

Αποφάσισε να ανακοινώσει ένα «Εθνικό Σχέδιο» χωρίς συναινετικές και ανοιχτές διαδικασίες στην κοινωνία και τους εκπροσώπους της, χωρίς να την ενδιαφέρει για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα να συγκροτήσει κοινό εθνικό μέτωπο, χωρίς να την ενδιαφέρει να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα στην αντιμετώπιση .

Όλα στο βωμό της επικοινωνιακής ρεκλάμας, θυσιάζονται – ακόμη και τα παιδιά….»