ΦΟΔΣΑ: Τα παράλογα ενός νόμου που έκανε τους Θεσσαλούς δημάρχους από… δυο χωριά χωριάτες!

Όταν στις 20 Ιανουαρίου η τότε Γενική Συνέλευση του ΦΟΔΣΑ Δυτικής Θεσσαλίας αποφάσιζε το καταστατικό της νέας του μορφής, στην οποία συμπεριλαμβάνονταν και οι υπό κατάργηση ΦΟΣΔΑ Θεσσαλίας και Μαγνησίας, οι αυτοδιοικητικοί των δύο μεγαλύτερων νομών της Θεσσαλίας απορούσαν:

Στην αρχή για το γεγονός ότι κανένας τους δεν προσκλήθηκε να πει τη γνώμη του…

Στη συνέχεια διαβάζοντας το προτεινόμενο καταστατικό, το οποίο κατατέθηκε και στο ΓΕΜΗ, διαπίστωναν ότι διαμορφώνονταν τεχνητές πλειοψηφίες στη Γενική Συνέλευση και το Διοικητικό Συμβούλιο, πέρα και έξω από οποιαδήποτε λογική. (Είναι περισσότερο από γνωστό ότι τόσο πληθυσμιακά όσο και από άποψη διαχείρισης απορριμμάτων, οι νομοί Λάρισας και Μαγνησίας σηκώνουν πολύ μεγαλύτερο βάρος από τους νομούς της Δυτικής Θεσσαλίας).

Και στο τέλος διαπίστωναν ότι προκειμένου να αλλάξουν οι βασικές προβλέψεις του καταστατικού, απαιτούνταν η πρωτοφανής πλειοψηφία του 90% (!) της Γενικής Συνέλευσης, ποσοστό που δεν συναντάται πουθενά στην ελληνική νομοθεσία, μαζί με άλλες, εμφανώς νομικά προβληματικές, παραδοχές που διαμόρφωναν μία κατάσταση που δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή.

Δεν είναι δηλαδή δυνατόν, ο Δήμος Λαρισαίων να  έχει την ίδια βαρύτητα στη λήψη απόφασης με την Τοπική Κοινότητα Παλαιοπύργου (από ένας εκπρόσωπος στο ΔΣ) ή να βρίσκεται ο Δήμος Τρικκαίων με 3 εκπροσώπους στο 13μελές Δ.Σ., έναντι 1 του δήμου Βόλου ή να μην αναγνωρίζεται ως περιφερειακή Ενότητα, η υπάρχουσα των Βορείων Σποράδων!

Όλα αυτά, όταν μιλάμε για τη διαχείριση των απορριμμάτων, που έχει άμεση σχέση  με την  εξυπηρέτηση των πολιτών, ενώ μεγάλα θέματα όπως  ανακύκλωση, Μονάδες Επεξεργασίας Αποβλήτων, βιοαπόβλητα, πράσινα σημεία, κομποστοποιήσεις είναι ανοιχτά και αναζητούν απαντήσεις, προγραμματισμό και υλοποίηση με απόλυτη διαφάνεια.

Η κατάθεση από την πλευρά του δημάρχου Λαρισαίων συγκεκριμένης πρότασης διαμόρφωσης του καταστατικού του Περιφερειακού ΦΟΣΔΑ με αντικειμενικό τρόπο, χωρίς αποκλεισμούς και τεχνητές πλειοψηφίες, αντιμετωπίστηκε με πολεμική που άγγιζε πολλές φορές τα όρια της υπερβολής, δίνοντας την εικόνα μιας μάχης χαρακωμάτων από την πλευρά των δυτικών Θεσσαλών, άγνωστο γιατί, τουλάχιστον φανερά.

Γιατί πίσω από τις πόρτες είναι λογικό πολλά να ακούγονται και να λέγονται.

Κάποιοι μάλιστα προσπάθησαν να καλλιεργήσουν ένα κλίμα «Θεσσαλικού εμφυλίου» φθάνοντας στο σημείο να διαδίδουν πως η Λάρισα «θέλει να πάρει την έδρα του ΦΟΔΣΑ της Περιφέρειας από τα Τρίκαλα», κάτι το οποίο ουδέποτε ζητήθηκε ή ειπώθηκε. Αντίθετα, δηλώθηκε κατηγορηματικά ότι κανείς δεν ζητά να αλλάξει η έδρα.

Το θέμα καλείται να λύσει η Κυβέρνηση, που στην ουσία το δημιούργησε, ακολουθώντας την ίδια λογική που ακολούθησε και στην Κρήτη. Καλείται δηλαδή να εξετάσει σοβαρά την δημιουργία δύο ΦΟΔΣΑ στη Θεσσαλία, έναν για την Ανατολική και έναν για τη Δυτική.

Θα το κάνει; Και αν όχι τι θα γίνει και πως θα εξελιχτεί η υπόθεση αυτή;

Μέχρι τότε, για τον πολίτη, θα παραμένουν ανοικτά τα ερωτήματα που έθεσε στην εισήγησή του ο Θανάσης Μαμάκος:

• ⁠ ⁠Πως θα μειώσουμε το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της διαχείρισης των απορριμμάτων της Περιφέρειας;
• ⁠ ⁠Πως θα δημιουργήσουμε ολοκληρωμένα συστήματα  διαχείρισης απορριμμάτων,  με την ανάπτυξη των συστημάτων διαλογής στην πηγή (ΔσΠ) συμβάλλοντας ουσιαστικά στην επίτευξη των εθνικών στόχων για ανακύκλωση;
• ⁠ ⁠Πως θα μεγιστοποιήσουμε την  ανακύκλωση και την κομποστοποίηση;
• ⁠ ⁠Πως θα προωθήσουμε την  παραγωγή πράσινης ενέργειας;
• ⁠ ⁠Πως θα ευαισθητοποιήσουμε Περιβαλλοντικά τους  πολίτες με την παγίωση μιας νέας οικολογικής και περιβαλλοντικής νοοτροπίας στη διαχείριση απορριμμάτων;

Και βεβαίως, πως θα επιτευχθούν οι στόχοι της χώρας μας στη διαχείριση των απορριμμάτων και την ανακύκλωση, που είναι άμεσα συνδεδεμένοι με το χαράτσι του τέλους ταφής και των ευρωπαϊκών προστίμων;

Α.Ρ.