Σουηδικό Μοντέλο

Γράφει ο Πέτρος Τσιουμάνης*

Tα Τesla του Ίλον Μασκ δεν τα επισκευάζουν και τα συντηρούν ρομπότ αλλά μηχανικοί.

Στην Σουηδία μια χώρα με παράδοση στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας 130 από αυτούς καθώς και ιδιοκτήτες συνεργείων μέσω του συνδικάτου If Metall που ανήκουν, βρίσκονται σε απεργία από τις 27 Οκτωβρίου διεκδικώντας αυτό που η εταιρία αρνείται να διαπραγματευτεί σε όλες τις χώρες τις οποίες δραστηριοποιείται.

Μέχρι στιγμής τα συνδικάτα στην Αμερική και στην Γερμανία δεν κατάφεραν να φέρουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων την Tesla.

Σε μια χώρα όμως που ακόμα και η κόλαση παγώνει,τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά.

Οι λιμενεργάτες εκφράζοντας έμπρακτη αλληλεγγύη απέκλεισαν τα τέσσερα μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας εμποδίζοντας την εκφόρτωση αυτοκινήτων της Tesla.Το σωματείο των καθαριστών σταμάτησε να καθαρίζει τα γραφεία της εταιρίας ενώ οι ταχυδρομικοί υπάλληλοι σταμάτησαν την παράδοση αλληλογραφίας σ’αυτά.

Την περασμένη Παρασκευή οι ηλεκτρολόγοι της εταιρίας σταμάτησαν τις εργασίες σέρβις και επισκευής ενώ διέκοψαν την υποστήριξη των σταθμών φόρτισης σε ολόκληρη την χώρα.

Στην γειτονική Νορβηγία 50 εργαζόμενοι της Hydro Extrusion, θυγατρικής της νορβηγικής εταιρείας αλουμινίoυ Hydro οι οποίοι ανακοίνωσαν ότι αν δεν υπάρξει κάποια θετική εξέλιξη για τους σουηδούς μηχανικούς, από την προσεχή εβδομάδα θα σταματήσουν να εργάζονται για προϊόντα που σχετίζονται με αυτοκίνητα  της Tesla.

Για τους σωστούς λόγους και με σωστούς τρόπους το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού αμφισβητείται στην καρδιά της παραγωγής στην Ευρώπη.Αχαλίνωτες ευέλικτες εργασιακές σχέσεις δεν γίνονται δεκτές.

Στην ημιπεριφέρεια της Ευρώπης οι «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις δεν είναι απλά κανόνας αλλά επίσημη πολιτική. Με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο, με νόμο του κράτους,το διάστημα  2012-2024 αποτελεί περίοδο μαύρης εργασίας μιας και δεν αναγνωρίζεται καμμία προυπηρεσία σε αυτό το διάστημα.

Αποτελεί ευθεία παραδοχή πως τα τρία διαδοχικά κύματα φτωχοποίησης που υπέστη ο ‘Ελληνας εργαζόμενος, το μνημονικό, το πανδημικό και το ενεργειακό σε συσχετισμό με το γεωπολιτικό υποτίμησαν την αξία της εργασίας με στόχο να μην επανέρθει ποτέ εκεί που βρισκόταν πριν το 2008.

Ο συσχετισμός δύναμης ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους μεγάλους εργοδότες είναι καταθλιπτικός.Μέσα από ένα πολύπλοκο ιστό που ξεκινάει από την εξάρτηση της χώρας σε όλα τα επίπεδα και εξυφαίνεται με την ολιγοπωλιακή οργάνωση της οικονομίας και την απουσία πραγματικής παραγωγικής συγκρότησης ο εργαζόμενος στην Ελλάδα αποτελεί παγκόσμιο πείραμα εργασιακού case study.

Αμοιβές που φτάνουν ίσα ίσα για να πληρώσει κάποιος το νοίκι δουλεύοντας εξαντλητικά 9ωρα και 10ωρα.

 Την ίδια στιγμή στην άλλη άκρη του Ατλαντικού,ενάμιση μήνα πρίν ο πρόεδρος των ΗΠΑ επισκεπτόμενος απεργιακή γραμμή εργαζομένων στις αυτοκινητοβιομηχανίες δήλωσε «Επιμείνετε σε αυτό, διότι αξίζετε τις σημαντικές αυξήσεις που χρειάζεστε και άλλες παροχές. Πάρτε πίσω ό,τι χάσαμε. Τους σώσαμε [τις εταιρείες] και είναι καιρός να μας σώσουν κι αυτοί.»

Οι τεκτονικές πλάκες στον πλανήτη κινούνται με ιλιγγιώδη τρόπο διαλύοντας παραδοχές ετών.

Ο κόσμος της εργασίας στην χώρα επιζητεί μια νίκη που θα σηματοδοτήσει την αλλαγή κατεύθυνσης που ήδη συντελείται παγκόσμια.

Ας αρχίσουμε άμεσα με μικρές αλλά σημαντικές νίκες.

Έτσι σηματοδοτείται η μεγάλη. 

Ο Πέτρος Τσιουμάνης είναι πρόεδρος του Πανελλαδικού Σωματείου Υπαλλήλων Γερμανός και μέλος του ΔΣ της ΟΜΕ-ΟΤΕ.