Ο Κασσελάκης και οι «γεροντοκόρες» της Αριστεράς

ΓΡΑΦΕΙ Ο Ανδρέας Γιουρμετάκης 

ΣΤΙΣ 13 του περασμένου Ιουνίου, στο μεσοδιάστημα των δύο εκλογικών αναμετρήσεων, ταξίδευα στο Λονδίνο για δουλειά. Η εταιρεία που με είχε προσκαλέσει είχε φροντίσει να μου κλείσει εισιτήριο στην πρώτη θέση και αυτό αποτέλεσε αφορμή για μια ενδιαφέρουσα γνωριμία, όταν στο διπλανό κάθισμα κάθισε ένα ιδιαίτερα προβεβλημένο στέλεχος του ΣυΡιζΑ, που την περίοδο της πολιτικής του ακμής χαρακτηριζόταν ως το alter ego του Αλέξη Τσίπρα, λόγω κυρίως της προσωπικής σχέσης που τους συνέδεε.

-Είσαι ο Κ, του είπα μόλις κάθισε…

-Αυτός είμαι… Κι εσύ ποιος είσαι;

Του συστήθηκα με το ονοματεπώνυμο μου και την ιδιότητα και πρόσθεσα:

-Και για να σου συστηθώ και πολιτικά, αν υπήρχε επικεφαλής του «αντί ΣυΡιζΑ μετώπου» όπως το ονομάζετε εσείς ,θα μπορούσα κάλλιστα να διεκδικήσω  την ηγεσία  του…

Ξαφνιάστηκε με την ειλικρινή επιθετικότητα μου και ρώτησε :

-Γιατί τόσο μένος εναντίον μας;

-Γιατί στο παρελθόν ψήφιζα την ανανεωτική αριστερά… Ξέρεις, όταν

προέβαλε ηθικές αξίες και δεν εκφραζόταν όπως σήμερα με το «Μητσοτάκη γαμιέσαι»… Και όταν ο Λεωνίδας Κύρκος εξέφραζε την γόνιμη αντιπαράθεση, την παραγωγική στην πολιτική ζωή της χώρας…

-Εγώ ήμουνα στην ΚΝΕ, μου είπε… Άλλες εποχές τότε… Αλλά και σήμερα δεν εκφράζεται όλη η αριστερά με το σύνθημα που προανέφερες…

-Δεν είδα και να θυμώνει μ’ αυτούς που εκφράζονται όμως! Ενέδωσε στον χουλιγκανισμό και με τους Πολλάκηδες τον πριμοδότησε κιόλας. Μέχρι και η Ακρίτα  τον υπηρέτησε… Η Αυριανή είδε την Αυγή να γίνεται διάδοχος της…

ΗΤΑΝ η αρχή ενός διαλόγου που μας έδωσε την αφορμή για μια πολύ ουσιαστική συζήτηση στη συνέχεια, που διήρκεσε όσο και η πτήση… Ένα τρίωρο και πλέον δηλαδή. Που ξεκίνησε από αντιπαράθεση απόψεων περί  την εικόνα του ΣυΡιζΑ και εξελίχθηκε σε μία ειλικρινή συζήτηση μεταξύ φίλων. Βοήθησε σ αυτό, αφενός το γεγονός ότι γινόταν λίγες ημέρες μετά τη συντριβή του ΣυΡιζΑ με 20 μονάδες διαφορά στις εκλογές του Μαΐου και αφετέρου οι κοινές μνήμες από τη δεκαετία του 80 στην Λάρισα όπου ο ίδιος σπούδασε, δίδαξε για ένα φεγγάρι στο ΤΕΙ και απόλαυσε, όπως μου διηγήθηκε με λεπτομέρειες, την ζωντάνια της πόλης και κυρίως την νυχτερινή της ζωή.

ΤΑΞΙΔΕΥΕ στην πρώτη θέση, καλεσμένος από πολυεθνική εταιρία της οποίας, όπως μου είπε, είναι σύμβουλος. Μάλιστα, όταν φτάσαμε στο Λονδίνο τον περίμενε οδηγός με αυτοκίνητο για να τον πάει στον προορισμό του…

-Πρώτη θέση τού είπα γελώντας, στην αρχή της κουβέντας μας… Θα περίμενα να είσαι στις πίσω θέσεις με το λαό…

-Δεν την έκλεισα εγώ, η εταιρεία με την οποία συνεργάζομαι…

-Δεν είναι λίγο καπιταλιστικά όλα αυτά; Είχα την αίσθηση ότι ο ΣυΡιζΑ αφόριζε και τις εταιρείες και τους συμβούλους και όσους ταξίδευαν πρώτη θέση κυρίως για μπίζνες… Ότι καλλιεργούσε τον φθόνο μεταξύ εκείνων οι οποίοι κάνουν αυτά τα πράγματα για τα οποία σε εγκαλώ εγώ τώρα και εκείνων οι οποίοι δεν μπορούν να τα κάνουν…

ΓΙΑ να μην τα πολυλογώ, ο άνθρωπος δεν είχε καμία σχέση με αυτούς που καλλιεργούσαν το φθόνο τα χρόνια των ΣυΡιζΑνελ. Μου μίλησε απενοχοποιημένα για την αγάπη του για τις πόλεις με τους ουρανοξύστες, τις σύγχρονες μητροπόλεις στις οποίες θα του άρεσε να ζει και για τον Μαρξ που όπως είπε χαρακτηριστικά, ουδέποτε αφόρισε  την αγορά… «Αυτά είναι βλακείες ορισμένων της Αριστεράς οι οποίοι ζουν ακόμη στο 19ο αιώνα και δεν έχουν ερμηνεύσει σωστά τον Μαρξ», τον οποίο ο ίδιος είχε ξεσκονίσει από τα 16 του… Έτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια για τον Τσίπρα «τον οποίο ένα τμήμα του ΣυΡιζΑ, δεν τον άφηνε να ξεδιπλώσει τον πραγματικό του εαυτό» και προεξοφλούσε, (όχι ως πρόβλεψη αλλά έχοντας προφανώς εσωτερική πληροφόρηση), την παραίτησή του από την ηγεσία του ΣυΡιζΑ μετά τις δεύτερες εκλογές του Ιουνίου…

-Δεν τον αφήνουν να κάνει το κόμμα που θέλει οι άθλιες γεροντοκόρες της Αριστεράς μου είπε, αναφέροντας ενδεικτικά τα ονόματα δυο εύσωμων πρωτοκλασάτων στελεχών της κυβέρνησης του ΣυΡιζΑ, «που μια ζωή κάθονται στις ταβέρνες και αμπελοφιλοσοφούν και που αισθάνονται καλά μόνο στη φωλιά του 3%,ασφαλεις στον μικρόκοσμο τους, εκεί που έχουν περάσει όλη τη ζωή τους, έχουν ανδρωθεί, ερωτευτεί και που μια μέρα θα  πεθάνουν…»

ΑΝ έχει  αξία εκείνη η ειλικρινής συζήτηση και την δημοσιοποιώ είναι γιατί σήμερα, ο συνομιλητής μου εκείνος της πτήσης προς το Λονδίνο, δίνει μάχη υπέρ του Κασσελακη, εκπροσωπώντας προφανώς, όσους θεωρούν ότι η Αριστερά όπως την αισθάνονται όσοι ταύτισαν τη ζωή τους με την μεταπολιτευτική της ιστορία είναι βαρίδιο για ένα κόμμα που θέλει να υπάρχει απλώς ως αντίπαλο δέος της δεξιάς και του Μητσοτάκη. Το εάν επιστράτευσαν οι ίδιοι τον Κασσελακη για να ενσαρκώσει τη νέα εικόνα του ΣυΡιζΑ ή τους προέκυψε στο δρόμο και τον υιοθέτησαν, θα το μάθουμε αργά ή γρήγορα. Το τι ρόλο θα παίξει ο Τσίπρας (του οποίου όλο το σόι στηρίζει απροκάλυπτα τον εξ Αμερικής μεσσία) θα το δούμε επίσης προσεχώς. Είναι σίγουρο ωστόσο, ότι ο πρώην αρχηγός του ΣυΡιζΑ δεν πρόκειται να συμπεριφέρεται του λοιπού σαν παλαίμαχος ή συνταξιούχος πολιτικός πριν ακόμη κλείσει τα 50 του… Η πολιτική είναι στο αίμα του τόσο, που εκτός της θα αισθάνεται σαν ψάρι έξω από το νερό..

ΔΕΝ θα ήταν παράτολμο πάντως, να προβλέψει κανείς ότι αργά ή γρήγορα ο Τσίπρας θα βρεθεί για τον άλφα ή τον βήτα λόγο στο στόχαστρο εκείνων που μέχρι χθες τον δόξαζαν. Ήδη ο Σκουρλέτης τον κάλεσε να πάρει θέση την ώρα που όλο και περισσότεροι τις τελευταίες ημέρες του χρεώνουν παρασκηνιακή δράση μέχρι του σημείου να κινεί τα νήματα… Οι διαφορετικές αναγνώσεις  άλλωστε, της ήττας στις  εκλογικές αναμετρήσεις του καλοκαιριού υπονοούν ευθύνες του ίδιου ή άλλων και προδιαθέτουν για ενδυνάμωση του εμφυλίου που ξεκίνησε με αφορμή τις εσωκομματικές εκλογές και μετά την εκλογική διαδικασία της Κυριακής. Ενός εμφυλίου που εκχυδαΐζει την έννοια της πολιτικής αντιπαράθεσης και που ανακάλυψαν όψιμα κάποιοι ότι δεν αρμόζει στα ήθη της Αριστεράς. Πρόκειται  για τους ίδιους που ως χτες έτρεφαν το φίδι του αυριανισμού και της αλητείας στον κόρφο τους.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ για αυτούς ο Κασσελάκης είναι ο καθρέφτης τους. Η θεία δίκη τους:

• Τον κατηγορούν επί παραδείγματι γιατί δεν ξέρει ότι δεν είναι κρατίδιο το ψευδοκράτος, αυτοί που δεν είχαν κανένα πρόβλημα όταν ο Τσίπρας έλεγε ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα και προσπαθούσε να ταξιδέψει από τη Λέσβο στην Μυτιλήνη!
• Αναρωτιούνται αν το βιογραφικό του είναι αληθινό και ψάχνουν να βρουν πως κατάφερε μέσα σε τόσο λίγα χρόνια να ανελιχθεί. Ποιοι; Οι άνθρωποι που δεν είχαν καμία απορία για το πως κάποιος που οργάνωνε τις καταλήψεις στο σχολείο του βρέθηκε πρωθυπουργός της χώρας και πως η σύζυγος του βρέθηκε από διοικητική υπάλληλος ΤΕΙ, καθηγήτρια πανεπιστημίου στα μόλις δύο πρώτα χρόνια της πρωθυπουργίας του συζύγου της!
• Αναρωτιούνται αν έχει θέση στην αριστερά ένας εφοπλιστής, ένας καπιταλιστής που στήριξε Μητσοτάκη από το 2012 έως το 2015.Ποιοι; Οι άνθρωποι που δεν είχαν κανένα πρόβλημα να κάνουν αντιπρόεδρο της κυβέρνησης της Αριστεράς τον Καμμένο, υπουργό παρά τω πρωθυπουργώ της κυβέρνησης της Αριστεράς τον Τέρενς Κουίκ, πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο, υπουργό Δικαιοσύνης τον διοικητή της Κ.Υ.Π επί Κώστα Καραμανλή, συνομιλητή τους και υποψήφιο βουλευτή τον Βαγγέλη Αντώναρο, ευρωβουλευτή έναν άλλον εκπρόσωπο του πλούτου τον Πέτρο Κόκκαλη και να υποδεχθούν μετά βαΐων και κλάδων την Ραχήλ Μακρή και όλα τα ορφανά του Καμμένου, του Κουρή και του αυριανισμού!

ΘΕΩΡΟΥΝ ότι, αν εκλεγεί ο Κασσελάκης χάνεται η Αριστερά και δεν θεωρούν ότι αυτή χάθηκε οριστικά όταν ένοιωθε οικεία μαζί της ο Καμμενος! Ακόμη κι όταν  είδαν τον μόνο πραγματικά αριστερό της εσωκομματικής τους εκλογικής διαδικασίας, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, να περιορίζεται στο ισχνό 12%, δεν κατάλαβαν ότι οποιαδήποτε σχέση του ΣυΡιζΑ με την αριστερά είχε τελειώσει προ πολλού. Για πολλά χρόνια ο ΣυΡιζΑ ήταν ένας πολυσυλλεκτικός εκλογικός μηχανισμός που μοίραζε καρέκλες σε όποιον προσέρχονταν, απ’ όπου κι αν ερχόταν. Όταν στη Λάρισα, η κοινοβουλευτική του δύναμη περιορίστηκε στον έναν και μόνο βουλευτή, αυτός δεν ήταν ούτε η Βαγενά, ούτε ο Καριπίδης, ούτε ο Ζωγράφος, άλλα ο προερχόμενος από την δεξιά Βασίλης Κόκκαλης! Και το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και συν Δήμο, στον συνδυασμό του οποίου έγινε δεκτός μετά βαΐων, κλάδων και εγκάρδιων φωτογραφιών με τον δήμαρχο, μέχρι κι ο ιδιαίτερος του Κούβελα!

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ, σοσιαλιστές, αυριανιστές, αναρχικοί, Ρουβίκωνες, καραμανλικοί, ακροδεξιοί, συνωμοσιολόγοι συνυπήρξαν όλα αυτά τα χρόνια χωρίς καυγάδες, όσο ο Τσίπρας τους εγγυόταν την εξουσία. Όσοι δεν είναι κολλημένοι με την Αριστερά ξέρουν ότι για να συνεχίσουν να υπάρχουν ως κόμμα εξουσίας πρέπει να βρεθεί ένας νέος Τσίπρας. Και ο Κασσελάκης αυτό ακριβώς είναι. Ένας τύπος που έρχεται από  το πουθενά για να πει με θράσος «εγώ μπορώ να κερδίσω τον Μητσοτάκη». Δεν έχει απλώς το θράσος του Τσίπρα. Έχει και την ημιμάθεια του και την ίδια γρήγορη ανέλιξη. Και μια φωτογένεια που του δίνει τη δυνατότητα να κάνει γκελ στον κόσμο όπως ο Τσίπρας το 2012.

Εκπροσωπεί αυτό που λάτρεψαν όσοι ένιωθαν ως βαρίδιο τις γεροντοκόρες της Αριστεράς και έρχεται να ολοκληρώσει την μετάλλαξη του ΣυΡιζΑ από ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα με επίχρισμα Αριστεράς, σε ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα απαλλαγμένο από την αριστερά. Ο Τσίπρας και οι φίλοι του, οι λεγόμενοι «προεδρικοί» που βρήκαν εμπόδια στο να αλλάξουν τον ΣυΡιζΑ νωρίτερα, έρχονται να πάρουν τη ρεβάνς. Το rebranding ξεκίνησε.