Συ τα λες, συ τα πιστεύεις

Tου Θωμά Παπαλιάγκα, δικηγόρου

Χθες το πρωί με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο πρωθυπουργός της χώρας έκανε μία σύντομη ανασκόπηση “στις πολιτικές υπέρ των νέων, των γυναικών και των νέων οικογενειών, στην προσπάθεια που κάνουμε να αλλάξουμε τη ζωή των πολιτών προς το καλύτερο”. Πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτά είναι μέτρα ανακούφισης και τίποτα παραπάνω. Δεν χτυπούν όμως τη ρίζα του προβλήματος. Ο πρωθυπουργός στην ανάρτησή του αναφέρθηκε στις πρωτοβουλίες του για την ανεργία, με το “πρώτο ένσημο”, την αύξηση του κατώτατου μισθού και τον “ατομικό κουμπαρά”. Όσο καλά ως εξαγγελίες κι αν είναι τα μέτρα αυτά και χωρίς να θέλουμε να μηδενίζουμε καμία θετική πρωτοβουλία, είναι σαν ασπιρίνες στον καρκίνο. Το μεν πρώτο ένσημο με την επιδοτούμενη εργασία των νέων είναι ένα θετικό βήμα, όπως και η αύξηση του κατώτατου μισθού.

Το πρόβλημα με αυτά είναι ότι προϋποθέτουν ότι οι επιχειρήσεις θα έχουν αρκετή δουλειά και την οικονομική δυνατότητα να πληρώνουν τα υπόλοιπα χρήματα για τις αποδοχές και την ασφάλιση των υπαλλήλων. Όταν η κατάσταση της οικονομίας δεν επιτρέπει την ανάπτυξη των επιχειρήσεων και την αύξηση του τζίρου τους, είναι αδύνατον εκείνες να προσλάβουν επιπλέον προσωπικό. Όταν οι ασφαλιστικές εισφορές είναι τόσο υψηλές, αποτελούν από μόνες τους αντικίνητρο για τις προσλήψεις. Όταν είναι αναγκαία η αλλαγή του χαρακτήρα ολόκληρου του ασφαλιστικού συστήματος σε ανταποδοτικό, η δημιουργία ενός ατομικού κουμπαρά από μόνη της δεν λέει τίποτα. Και προφανώς δεν μπορεί να λειτουργήσει ή να γίνει πιστευτή, ιδίως αφού η αξιοπιστία της ελληνικής πολιτείας και των ασφαλιστικών ταμείων έναντι των ασφαλισμένων είναι μηδαμινή.

Θα περιμέναμε από μία φιλελεύθερη, όπως αυτοαποκαλείται, κυβέρνηση να ανοίξει το παιχνίδι στην αγορά, να δώσει ευκαιρίες για νέες επιχειρήσεις και δουλειές και όχι να ασκεί σκληρή ολιγοπωλιακή πολιτική, ληστεύοντας τους πολλούς σε βάρος των λίγων. Για την ενέργεια και το μεγάλο κόλπο της κυβέρνησης και των τεσσάρων μεγάλων τα έχουμε πει άλλοτε.

Ως προς τα θέματα, για τα οποία καμαρώνει ο πρωθυπουργός, οι λύσεις υπάρχουν, αλλά είναι άλλες. Και μάλιστα πολύ απλούστερες:

α) Επιδότηση σε ύψος τουλάχιστον 70% νέων θέσεων εργασίας αντί για την καταβολή των 1.800,00€ + 1.800,00€ της επιδότησης ασφαλιστικών εισφορών και μισθού, που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός.

β) Το επίδομα ανεργίας να μετατραπεί σε επίδομα εργασίας και να καταβάλλεται στον εργαζόμενο που θα προσλαμβάνεται, υπό τον όρο ότι θα παρέχει την εργασία του, η οποία θα επιλέγεται από ένα σύστημα επιλογής ανάλογα με τις προτιμήσεις και την ειδικότητά του για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και με υποχρέωση του εργοδότη να τον απασχολεί για ελάχιστο χρονικό διάστημα και μετά τη λήξη της επιδότησης. Η διαφορά μέχρι το ύψος του μισθού της πλήρους απασχόλησης θα καταβάλλεται από τον εργοδότη.

γ) Αντίστοιχη επιδότηση θέσεων εργατών στη γεωργία και την κτηνοτροφία, όπου παρουσιάζονται τα μεγαλύτερα κενά σε προσφορά εργασίας, με αποτέλεσμα να αφήνονται πολλές καλλιέργειες ασυγκόμιστες.