Οι discos της Λάρισας στα ‘80s: «Η μηχανή του χρόνου» μας μεταφέρει στην εποχή που οι Λαρισαίοι χόρευαν σε ρυθμούς disco

«…H disco σαν λέξη πέθανε, αλλά ό,τι συνδέεται μαζί της παραμένει πολύ ζωντανό…», είπε κάποιος λάτρης της disco εποχής. Ποιος θα περίμενε πράγματι το 1969, ότι η playlist του club «Stonewall» της Νέας Υόρκης, ένα «gay club» με «pure Funk and Soul» μουσική, θα έδινε το έναυσμα για την οικοδόμηση μιας νέας μουσικής κουλτούρας, η οποία χαρακτήρισε για τουλάχιστον 2 δεκαετίες – 70s και 80s – τον τρόπο ζωής (αισθητική, ντύσιμο, συνήθειες) και τη διασκέδαση σε Αμερική και Ευρώπη.  Αυτή είναι η γνωστή και αγαπητή σε πολλούς disco εποχή, η οποία στην Ελλάδα – και στη Λάρισα- αφορά κυρίως τη δεκαετία του ’80, ενώ τα disco ακούσματα (Michael Jackson, Bee Gees, Donna Summer, George Michael, Chic, Modern Talking, Radiorama, Savage, Gazebo και άλλα πολλά) κυριαρχούσαν εκείνη την περίοδο στα «decks» των DJs της πόλης μας.

«…Είναι γεγονός ότι όλοι οι djs, που τη δεκαετία του 1980, κάναμε τα πρώτα μας επαγγελματικά βήματα ως djs στις discos της πόλης, ταυτιστήκαμε απόλυτα όχι μόνο με τα ακούσματα αλλά και με ό,τι πληροφορία έφερε μαζί της η disco κουλτούρα…Αυτό γιατί η ταυτότητα μιας disco βραδιάς, για είναι αυθεντική πρέπει απαραίτητα να περιλαμβάνει τα εξής στοιχεία: Φώτα, πίστα, χορό, και ιδανικά την γνωστή σε όλους disco-μπάλα! Η επιλογή κάποιων disco τραγουδιών σε ένα πάρτι δεν αρκεί για να μεταφέρει κάποιον στο κλίμα της εποχής!». Τόσο έντονη ήταν η επιρροή της disco εποχής στα μουσικά ακούσματα, στις επιλογές διασκέδασης, και στην αισθητική όλων, όπως μας είπε ο Γιάννης Καλλιμάνης, ένας από τους «masters» του είδους στην πόλη – και πια όχι μόνο στη Λάρισα-: Γιάννης Καλλιμάνης, Λάμπρος Μπλέκος, Βασίλης Βάιλας. Η τριπλέτα των djs της Λάρισας τη δεκαετία του 1980, οι οποίοι με τις μουσικές τους disco-επιλογές, σήκωναν στις πίστες των discos της Λάρισας, χιλιάδες Λαρισαίους, για πολλά χρόνια.

Ποιες ήταν οι κυριότερες discos της Λάρισας τη δεκαετία του 1980; Ρωτήσαμε τους  Γιάννη Καλλιμάνη και Λάμπρο Μπλέκο.

« Οι “Stales”, υπόγεια disco στην Ασκληπιού, η “Starship” στη Μεγ. Αλεξάνδρου, το “Studio 53” στην οδό Βόλου, η “Biberon” στο 3^ο χλμ Λάρισας-Βόλου, η “Points” στη Μανωλάκη, η “Atomic” στη Φαρσάλων, η «Αναμπέλλα» στον σταθμό των τρένων, η “Stadium” στην οδό Χρυσοχόου, η υπόγεια “Garden” στην κεντρική πλατεία στη στοά και η “Δυναστεία” στην περιοχή του bowling. Οι πιο “in” στα 80s ήταν η υπόγεια disco «Stales», στο κέντρο της πόλης, η οποία άρχισε να λειτουργεί στα 70s και κάθε βράδυ πλήθος Λαρισαίων όλων των ηλικιών, χόρευαν σε ρυθμούς disco μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Στη συνέχεια, αρχές 80s το «Studio 53» έφερε σχεδόν επανάσταση στη νυχτερινή διασκέδαση των Λαρισαίων, γιατί αποτέλεσε τον πρώτο μη υπόγειο χώρο-disco, μεγάλης χωρητικότητας, με disco-μπάλες και άλλα στοιχεία disco, όπως οι καθρέφτες. Η «Stadium» επίσης άφησε εποχή με τα θεματικά πάρτι και τους προχωρημένους για την εποχή διαγωνισμούς, όμως είχε περισσότερο την αισθητική και το στήσιμο του club των 90s! Η επανάσταση στη νυχτερινή διασκέδαση συνεχίστηκε με τη «Βiberon», η οποία διέθετε 4 πίστες, και ήταν η πρώτη disco που διέθετε και αίθριο, επομένως λειτουργούσε και το καλοκαίρι. Το εντυπωσιακό δεδομένο για όλες τις disco, ήταν ότι λειτουργούσαν κάθε μέρα από Δευτέρα έως Κυριακή (7/7), ήταν κάθε μέρα γεμάτες από κόσμο όλων των ηλικιών, από τις 7 το απόγευμα και για όσο «τραβούσε» η διασκέδαση. Μοναδικές εμπειρίες, οι οποίες είναι δύσκολο να τις ξαναζήσουμε…».

Πράγματι, η «Biberon» διαφημιζόταν την εποχή εκείνη ως η μεγάλη και πρωτοποριακή disco, με πλούσια φωτιστικά εφέ, άριστη ποιότητα ήχου, πλήρως ενημερωμένη δισκοθήκη, πλούσια κάβα, άψογο service, καλύπτοντας τα standards της μοντέρνας διασκέδασης! Ο Χ.Σ. ως μόνιμος θαμώνας των discos της Λάρισας, μας επιβεβαιώνει το «full of» κέφι κλίμα της νυχτερινής ζωής στα 80s: « Όλη η παρέα ξεκινούσε από το Δικαστικό στην κεντρική πλατεία είτε προς «Stales» είτε προς Biberon» με τα πόδια.. Με τα πόδια πηγαίναμε, με τα πόδια γυρίζαμε και χορεύαμε σε όλο τον δρόμο με ένα ποτό στο χέρι…Το ποτό μας τότε στα 18 ήταν ούζο-πορτοκαλάδα…Ωραία χρόνια…», μας εξομολογείται με έντονα νοσταλγική διάθεση.

Ποιο ήταν το χαρακτηριστικό στοιχείο στις discos;

«Ξεκάθαρα η πίστα! Το σήμα κατατεθέν των discos. Μάλιστα, το να προλάβει κάποιος να ανέβει στην πίστα για να δείξει τις χορευτικές του φιγούρες ήταν ένας κύριος λόγος για να πάει από αρκετά νωρίς στην disco» μας λέει ο Γιάννης Καλλιμάνης. «Disco χωρίς πίστα δεν υπάρχει, γιατί χορός χωρίς πίστα δεν γίνεται. Γι’ αυτό και η διασκέδαση τότε είχε άλλη χροιά. Ήταν ουσιαστική! Ο κόσμος πήγαινε στις discos και χόρευε όλη νύχτα. Δεν ήταν όπως σήμερα, που η βραδινή έξοδος έχει συνδεθεί με ένα ποτό στο χέρι και τίποτα άλλο. Είναι πραγματική διασκέδαση αυτό;» αναρωτιέται, βάσιμα κατά την άποψή μας. «Σταδιακά, οι πίστες έφυγαν από το προσκήνιο της νυχτερινής ζωής, γεγονός που σηματοδότησε τη μετάβαση από τις discos στα clubs, τα οποία μεσουρανούσαν στα 90s και early 00s.»

Το «event» σας «One night in disco» έχει στόχο την αναβίωση της disco διασκέδασης; Ρωτήσαμε τον Γιάννη Καλλιμάνη.

«Ο στόχος με αυτό το event είναι να διασκεδάσει ο κόσμος, μεταφέροντάς τον στην εποχή της disco, με δεδομένο ότι πια δεν υπάρχουν χώροι γι’ αυτό Από το 2016 που ξεκίνησα το “event”, ως μια προσπάθεια αναβίωσης της πραγματικής διασκέδασης, με κύρια στοιχεία τη μουσική -disco- και τον πολύ χορό, ο κόσμος που θέλει να περάσει καλά και να χορέψει έχει τη δυνατότητα να μπει στη «μηχανή του χρόνου», και να περάσει μια βραδιά disco, βγαλμένη από τα 80s. Γι’ αυτό πλέον το «one night in disco» γνωρίζει  πολύ μεγάλη επιτυχία, σε όλη την Ελλάδα, γεγονός που δείχνει την ανάγκη που έχει ο κόσμος να διασκεδάσει πραγματικά. Κατά τη γνώμη μου, αυτό μόνο με τον χορό μπορεί να το πετύχει!»

Ας επιτρέψουμε λοιπόν και ας προτρέψουμε τους εαυτούς μας, να ζούμε πιο συχνά βραδιές όπως εκείνες των 80s και των 90s, ως αντίδοτο σε όποια δύσκολη, σύνθετη, διαφορετική σίγουρα καθημερινότητα…Σε μια εποχή που η βιομηχανία των «hits» του 21^ου αι. κυριαρχεί, ας διατηρήσουμε ζωντανό οποιοδήποτε μουσικό άκουσμα και τρόπο διασκέδασης που θυμίζει ότι η μουσική δεν είναι προϊόν μόνο των σύγχρονων -ηλεκτρονικών μέσων της τεχνολογίας, αλλά κυρίως ανθρώπινη δημιουργία, που δημιουργεί, μεταφέρει και ξυπνάει συναισθήματα…

Φωτογραφίες από εκείνη την αξέχαστη εποχή:

Γράφει η Κατερίνα Δημηνίκου / Πληροφορίες: Καλλιμάνης Γιάννης, Μπλέκος Λάμπρος, Σδόγκος Χρήστος / Φωτογραφίες: Καλλιμάνης Γιάννης, Μπλέκος Λάμπρος, Σδόγκος Χρήστος