Σύγχρονα κόμματα –  θεσμοί ή εκλογικοί μηχανισμοί;

Το τέλος των εσωτερικών διαδικασιών των τριών μεγαλύτερων κομμάτων της χώρας, σηματοδοτεί και την έναρξη της άτυπης (;) προεκλογικής περιόδου, που θα οδηγήσει στις κρίσιμες επόμενες εθνικές εκλογές (κατά πως δείχνουν τα πράγματα, πολύ γρηγορα από το αναμενόμενο).

Εκλογές για την έκβαση των οποίων ένα συγκροτημένο, πολιτικά και οργανωτικά κόμμα, με θέσεις και προτάσεις, με οργανωμένες παρεμβάσεις στην κοινωνία, με δημιουργία πολιτικών γεγονότων σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, με πολλαπλασιαστές των προτάσεων του , ενημερωμένα και πολιτικά επαρκή στελέχη… θα μπορούσε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Τα στιβαρά κόμματα που γνωρίσαμε στη μεταπολίτευση, με οργανώσεις και μέλη, με πολιτικές διαδικασίες και οργανωτική δράση, με σύνδεση με την κοινωνία, με επαφή με τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου, απλά … δεν υπάρχουν.

Η κρίση πολιτικής αξιοπιστίας, οι τεκτονικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό που ακολούθησαν την μνημονιακή περίοδο, η δυσπιστία απέναντι στους πολιτικούς θεσμούς, η αίσθηση αποκλεισμού των πολιτών από οποιαδήποτε πολιτική διεργασία, οδήγησε σε κόμματα “αδειανά κουφάρια”.

Κόμματα ολίγων στελεχών, που συνωστίζονται στον περίγυρο της αυλής του εκάστοτε “ηγεμόνα”, χωρίς ιδιαίτερη επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα.

Η προσπάθεια εκλογικής ενεργοποίησης των πολιτών με αφορμή εσωκομματικές διαδικασίες, είτε εκλογής προέδρων κομμάτων, είτε εκλογής συνέδρων και οργάνων, μπορεί να εξυπηρετεί, στον α ή β βαθμό, τις επικοινωνιακές ανάγκες, αλλά απέχει πολύ από το να αποτελέσει αναζωογονητικό στοιχείο για τα ίδια τα κόμματα.

Το ότι φίλοι ή γνωστοί στηρίζουν ένα πρόσωπο σε μια εκλογική διαδικασία, στην οποία εμφανίζονται μια Κυριακή για να ψηφίσουν, πληρώνοντας 1,2 ή 3 ευρώ, υπογράφοντας μια αίτηση φίλου ή μέλους, απέχει έτη φωτός, από τη συνειδητή ένταξη των ίδιων ατόμων σε μια συλλογική λειτουργία κόμματος, με υποχρεώσεις και δικαιώματα.

Η Κυριακάτικη βόλτα σε ένα εκλογικό κέντρο, προκειμένου να στηρίξουμε με την ψήφο κάποιον ή κάποια, σε καμία περίπτωση δε σημαίνει συνειδητή στράτευση με βάση τις αρχές του πολιτικού φορέα!

Αντίθετα, αυτή η πρακτική, με τη λάθος ανάγνωσή της μπορεί να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της κοινωνικής ισχυροποίησης ενός κόμματος , όταν στην πραγματικότητα θα πρόκειται για μια εκλογική καταγραφή που καμία σχέση δεν θα έχει με το ίδιο το κόμμα!

Τι θα περιμένεις δηλαδή από ανθρώπους που ψήφισαν και στην εκλογή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ και στην εκλογή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ;

Ή συμπολίτες μας που εμφανίζονται μέλη άλλου κόμματος να ψηφίζουν για εκλογή συνέδρων… άλλου κόμματος;

Γραφικότητες; Μπορεί. Παλαιοκομματισμός; Σίγουρα. Παραγοντισμός; Εννοείται.

Πολιτική ουσία; Αγνοείται!

Η πολιτική κυριαρχία της επόμενης ημέρας  ανήκει σε εκείνα τα κόμματα που θα μπορέσουν να εμπνεύσουν το απλό μέλος, το φίλο, τον ψηφοφόρο, τον κοινωνικό και πολιτικό τους περίγυρο, να ανανεώσουν και να εμπλουτίσουν την ιδεολογία τους και τις αξίες που υπηρετούν.

Που θα πάψουν να αποτελούν χώρους υποδοχής “επισκεπτών” και θα μετατραπούν σε συλλογικά κέντρα ανάλυσης, σχεδιασμού και απόφασης που να απαντά και να προωθεί τις σύγχρονες και διαρκώς εξελισσόμενες ανάγκες της κοινωνίας.

Που θα αφήσουν πίσω απολίτικες καταστάσεις και λογικές μεταφερόμενων ψηφοφόρων και θα αποκτήσουν συλλογικές διαδικασίες που διαμορφώνουν πολιτική, την οποία τα πρόσωπα καλούνται να υλοποιήσουν.

Που θα κατοχυρώσουν την ουσιαστική αντιπαράθεση των ιδεών, απόψεων και πρακτικών, που ξαναφέρνουν την πολιτική στο προσκήνιο σαν ζωντανή και δημιουργική πράξη αλλαγής.

Που τελικά θα μπορέσουν να προσαρμοστούν και στις ανάγκες μιας άλλης εποχής, που απαιτεί αξιοποίηση των σύγχρονων μέσων επικοινωνίας (δες ψηφιακό κόμμα, όχι τύποις, αλλά με ουσιαστική λειτουργία).

Που θα είναι και ανανεωμένα και πολιτικά επαρκή.

Η Δημοκρατία μας έχει ανάγκη κόμματα με κατοχυρωμένες θεσμικές διαδικασίες, εσωτερική δημοκρατία και πλουραλισμό, με διαδικασίες πολιτικής αξιολόγησης των στελεχών τους, με καθαρά μητρώα μελών, με κοινωνική, πολιτική και μαζική δράση και κυρίως με συγκεκριμένες πολιτικές και ιδεολογικές αναφορές.

Τα κόμματα – εκλογικοί μηχανισμοί είναι θνησιγενή και σύντομα θα αποτελέσουν παρελθόν.

Βασίλης Ραούλης