Ξηρομερίτης: «Εκθέσατε ολόκληρο το ΔΩΛ μέσω ΑΣΕΠ»

Αναφορικά με το θέμα των προσλήψεων στο ΔΩΛ, ο Δημοτικός σύμβουλος Λαρισαίων κ. Μάριος Ξηρομερίτης, αναφέρει τα εξής:

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας σε μια δημοτική αρχή για όλα τα σοβαρά θέματα και σε όλους τους οργανισμούς τον πρώτο και τελευταίο λόγο τον έχει ο Δήμαρχος και για το λόγο αυτό  πάντα την ουσιαστική πολιτική ευθύνη την επωμίζεται ο ίδιος .Δυστυχώς Η ΔΗΜΟΤΙΚΉ ΑΡΧΉ  Λαρισαίων εξέθεσε όπως διαφάνηκε από την έκθεση του ΑΣΕΠ  ολόκληρο το ΔΩΛ και αυτό γιατί με μεθοδεύσεις και τακτικές που περιγράφονται στην έκθεση , γίναμε περίγελος στο υπουργείο Εσωτερικών και Πολιτισμού . Το χειρότερο όλων είναι ότι η δημοτική αρχή εξέθεσε όλους τους εμπλεκόμενους  με τον χειρότερο τρόπο ( αφού τους ενέπλεξε σε έναν διαγωνισμό παρωδία) και στη συνέχεια  έρχεται  να τους επαινέσει για την προσφορά τους και το τεράστιο έργο τους που δεν το αμφισβήτησε ποτέ κανένας εντός και εκτός της χώρας μας .

Δυστυχώς χθες στην εισήγησή του ο Δήμαρχος έκανε  λόγο για πολιτική έλλειψη  ορθότητας τόσο για την εισαγγελική παραγγελία ( για το έγγραφο ΑΣΕΠ) όσο και για ανίερες συμμαχίες μεταξύ των αντιπολιτεύσεων .

Δυστυχώς όσο θα πλησιάζουνε οι εκλογές τόσο ο πήχης χαμηλώνει και ο Δήμαρχος κρίνει τους πάντες και είναι ο μόνος που γνωρίζει το ορθό  ενώ ως άλλος ιεροεξεταστής αναφέρθηκε ότι η τακτική των αντιπολιτεύσεων για αναζήτηση της αλήθειας βαφτίστηκε  ως ανίερη σύμπραξη ….

Η εισαγγελική παραγγελία ορθά έγινε και πιο ορθά η δικαιοσύνη δικαίωσε τους εκζητούντες τα έγγραφα ώστε να γνωρίζουμε όλοι πόσο έχει εκθέσει η Δημοτική αρχή το ΔΩΛ  σε άλλους θεσμούς  αλλά και σε φυσικά πρόσωπα που γνώριζαν όλο αυτό το παρασκήνιο. Όταν γίνονται σφάλματα από την δημοτική αρχή τα οποία εκθέτουν θεσμούς και πρόσωπα εννοείτε ότι οι αντιπολιτεύσεις θα συμπράττουν και θα διαφυλάττουν τον ρόλο τους εντός του δημοτικού συμβουλίου .

Αυτό που αναδείχθηκε από την έκθεση του ΑΣΕΠ  είναι η ανικανότητα της δημοτικής αρχής να μονιμοποιήσει με ορθό και νόμιμο τρόπο τους εργαζομένους με αποτέλεσμα να παραμένουν σε μια ιδιόμορφη «ομηρία» εργασιακή.