Αναζητώντας τη διαφορά που δεν… υπάρχει!

Όταν ο Παπανδρέου απαντά σε ερώτηση που του γίνεται στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ, στην εκπομπή “Τα παιδιά της Αλλαγής” για τον Βενιζέλο, ότι έχει συγκρουστεί μαζί του πολιτικά αλλά αναγνωρίζει ότι έχει κάνει έργο, προσθέτοντας ότι μπορεί πάντα να προσφέρει (!)… είναι προφανές ότι δεν  κλείνει το μάτι στο Βενιζέλο, έξω είναι μια υπέροχη μέρα και ο ήλιος λάμπει.

Τυχαίνει μάλιστα οι φανατικοί οπαδοί του να ασχολούνται με άλλα πράγματα και δεν το ακούνε, οπότε δεν σχολιάζουν. Ή κάνουν πως δεν το ακούνε…

Όταν ο Ανδρουλάκης το βράδυ της περασμένης Τρίτης, σε συνέντευξη του στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Mega, ερωτάται αν υπό την ενδεχόμενη ηγεσία του, χωράνε στο κόμμα πολιτικοί όπως ο Βενιζέλος και η Διαμαντοπούλου και  απαντά ότι “ο χώρος υπάρχει για όσους έχουν προσφέρει στο παρελθόν, έχουν ένα δείκτη υψηλής αξιοπιστίας και δεν έχουν πληγώσει τον ελληνικό λαό”… δεν είναι μια υπέροχη ημέρα, ο ήλιος δε λάμπει και ο “άκαπνος” ανοίγει πόρτα για επιστροφή!

Σήμα κινδύνου πέφτει σε f/b και twitter:  “τον φέρνει πίσω” … “ντροπή και προδοσία” … “το σχέδιο αποκαλύφθηκε” και άλλα πολλά και χαρούμενα!

Όταν την επόμενη μέρα, σε συνέντευξη στο ίδιο μέσο και με τους ίδιους δημοσιογράφους, ερωτάται την ίδια ερώτηση ο Παπανδρέου και απαντά “είμαστε μια μεγάλη παράταξη που χωράει όλους, όχι όμως αυτούς που πλήγωσαν την παράταξη, δηλαδή αυτούς που πήγαν σε άλλες παρατάξεις και πήραν πολιτικές θέσεις” …έξω πάλι είναι μια υπέροχη μέρα , ο ήλιος λάμπει και  τα πουλάκια  πετούν χαρούμενα, αναζητώντας τον Ρούντολφ το ελαφάκι…

Εννοείται ότι σχόλια δεν υπάρχουν , η ίδια με την προηγούμενη απάντηση δεν σημαίνει ότι “τον φέρνουν πίσω” … “ντροπή και προδοσία” … “σχέδιο που αποκαλύφθηκε” κοκ.

Τα σπαθιά μπαίνουν στα θηκάρια αμέσως, τα όπλα χαμηλώνουν, κράνη , παλάσκες, χειροβομβίδες αφήνονται στην άκρη και οι λιλιπούτειοι καθοδηγητές του f/b ασχολούνται με το άλλο μεγάλο θέμα: “Ναι αλλά δε μιλά καλά αγγλικά”…

Και εγώ μένω να αναζητώ τη διαφορά των δύο απαντήσεων στο ίδιο ερώτημα, ξεχνώντας ο άμοιρος, πως ο τυφλός φανατισμός επηρεάζει τη λογική και στερεί την ικανότητα να υπερασπιστείς έστω στοιχειωδώς, τη σοβαρότητά σου.

«Άνθρωποι, άνθρωποι, προς τι το μίσος και η αλληλοεξόντωσις, προς τι ο αλληλοσπαραγμός…». H πασίγνωστη κινηματογραφική ερώτηση του Χρήστου Τσαγανέα για τις προ 70ετίας μετεμφυλιακές ψυχώσεις, θα μπορούσε να επαναληφθεί και σήμερα με αφορμή  την προσπάθεια αναπαλαίωσης του φανατισμού, της μισαλλοδοξίας και του διχαστικού κλίματος, που επιχειρείται από – ευτυχώς – ελάχιστους  και που καμία σχέση δεν έχουν με τις ανάγκες του σήμερα, με την ίδια την κοινωνία, αλλά και τον πολιτικό φορέα που διεκδικεί τη θέση που του αξίζει στην πολιτική σκηνή της χώρας.

ΥΓ: Τελικά νομίζω πως συμφωνώ και με τις δύο απαντήσεις, που είναι ίδιες και απαράλλακτες!

Βασίλης Ραούλης