Οι εκλογές στο ΚΙΝΑΛ και τα μηνύματα… Κάποιες πρώτες σκέψεις

Η μεγάλη για τα δεδομένα της εποχής, συμμετοχή στις εκλογές για την ανάδειξη του Προέδρου στο ΚΙΝΑΛ, είναι το πρώτο θετικό της χθεσινής διαδικασίας.

Η κινητοποίηση του κόσμου και η θέλησή του να συμμετάσχει σε μια εκλογική διαδικασία – υπό συνθήκες covid – αποδεικνύει ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος είναι «ζωντανός» και μπορεί να παίξει τον καθοριστικό ρόλο που θέλει, στην πολιτική σκηνή του τόπου.

Η κινητοποίηση του κόσμου δεν είναι τυχαία.  Οφείλεται α) στο κλίμα συγκίνησης και συμπάθειας που δημιούργησε ο θάνατος της Φώφης Γενημματά , β) στις υποψηφιότητες, καθώς η κάθε μία προσέθεσε ψηφοφόρους, γ) στην πολιτισμένη «προεκλογική περίοδο» που έδωσε τη δυνατότητα να ακουστούν απόψεις, να ανοιχτούν θέματα, να ζωντανέψει ένας πολιτικός διάλογος αρκετά σημαντικός.

Το μήνυμα της κάλπης την πρώτη Κυριακή νομίζω είναι διπλό:

Ανανέωση σε ιδέες – πρόσωπα και απαίτηση να περάσει στο προσκήνιο μια άλλη γενιά πολιτικών, που μπορούν να λειτουργήσουν μακριά από τη φθορά που προκαλεί η πολύχρονη ενασχόληση με την πολιτική, ιδιαίτερα από θέσεις ευθύνης.

Και δεύτερο η αναγκαιότητα να αποκτήσει το αίτημα της «ενότητας» , ουσιαστικό και πολιτικό περιεχόμενο. Είναι σαφές ότι μια θετική πορεία απαιτεί τη συνεισφορά όλων, στη βάση συγκεκριμένων και συμφωνηθέντων στόχων και επιλογών. Το «μαζί» εδώ αποκτά την πραγματική του σημασία.

Αυτό είναι πολύ σημαντικό όταν καλείσαι να ηγηθείς ενός κόμματος που ξεκινά την πορεία ανασυγκρότησής του, με εντελώς διαφορετικά προαπαιτούμενα από το να ηγείσαι ενός κόμματος που βρίσκεται στην ακμή του ή σε φάση διαχείρισης της εξουσίας.

Η πρωτιά του Νίκου Ανδρουλάκη είναι μια νίκη πέρα από κομματικούς μηχανισμούς και αντίθετα με τις εκτιμήσεις που υπήρχαν ότι η μεγάλη συμμετοχή θα ευνοούσε πιθανώς άλλους συνυποψήφιούς του.

Είναι το αποτέλεσμα που φέρνει το αγκάλιασμα μια υποψηφιότητας από την κοινωνία.

Είναι όμως ταυτόχρονα και μία επιπλέον ευθύνη, στο βαθμό που θα κόψει πρώτος το νήμα στην τελική κούρσα της ερχόμενης Κυριακής.

Η υποχρέωση του να  ακούσει την κοινωνία και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και τα ζητούμενα της εποχής.

Νομίζω ότι η «προίκα» της μεγάλης συμμετοχής και η αξιοποίησή της, η ανασυγκρότηση του πολιτικού υποκειμένου ΚΙΝΑΛ στη βάση ενός προοδευτικού – σοσιαλδημοκρατικού προγράμματος στόχων, το ξεπέρασμα των παλιών διχασμών και αντιπαλοτήτων που καλλιεργήθηκαν κυρίως στη βάση προσωπικών και όχι πολιτικών αντιθέσεων και η δυναμική μια νέας ηγετικής ομάδας , μπορούν να δημιουργήσουν την ανατροπή στον πολιτικό χάρτη της χώρας.