Ένωση Γυναικών Λάρισας μέλος ΟΓΕ: Το μήνυμα της Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ

Το μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας περνά μέσα από την κάθωθι ανακοίνωσή της η Ένωση Γυναικών Λάρισας μέλος ΟΓΕ:

“Το μήνυμα της Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ.

Η 8η Μάρτη, η Παγκόσμια μέρα της Γυναίκας, μέρα αφιερωμένη στους αγώνες των γυναικών για τα δικαιώματά τους στην εργασία, για την ισότιμη θέση τους στην κοινωνία, δεν είναι απλά μια επέτειος την οποία τιμούμε.

Είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα των αγώνων και διεκδικήσεών κάθε εργαζόμενης, άνεργης, αυτοαπασχολούμενης, φοιτήτριας, νέας μητέρας, συνταξιούχου, μετανάστριας, πρόσφυγα. Είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα όσων παλεύουν για όσα έχουμε ανάγκη σήμερα τον 21ο αιώνα, εμείς οι γυναίκες του μόχθου.
Το μήνυμα που στέλνουμε με την κοινή δράση των σωματείων, της ΟΓΕ, των φοιτητικών συλλόγων σε όλη την Ελλάδα είναι «σπάμε τις αλυσίδες του ατομικού δρόμου, δυναμώνουμε τον συλλογικό αγώνα για υγεία και ζωή με δικαιώματα».

Σ αυτές τις δύσκολες συνθήκες καμία γυναίκα δεν είναι μόνη της. Ατομικά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τα αδιέξοδα που γεννά η εκμετάλλευση και η καταπίεση.

Η ανασφάλεια και η αγανάκτηση που νιώθει κάθε γυναίκα για τις συνθήκες εργασίας γενικότερα τις συνθήκες ζωής δεν μπορούν να βρουν διέξοδο στον ατομικό δρόμο αλλά στο δρόμο της συλλογικής διεκδίκησης για όσα έχουμε ανάγκη τον 21ο αιώνα.

Η διέξοδος για μας βρίσκεται στη συλλογική διεκδίκηση και στον αγώνα, στην αλληλεγγύη, ιδιαίτερα σ αυτές τις συνθήκες, που ζούμε εδώ και ένα χρόνο αλλά και τώρα που η περιοχή μας χτυπήθηκε και από τον σεισμό. Και εκατοντάδες οικογένειες βρίσκονται στους δρόμους, έξω από τα σπίτια τους, με μεγάλη ανησυχία για το πώς θα διαχειριστούν την κατάσταση.

Και ενώ πολλά κτίρια και στην πόλη της Λάρισας έχουν υποστεί ζημιές εργαζόμενοι καλούνται να πάνε στη δουλειά τους παρά τον κίνδυνο λόγω των συνεχών μετασεισμών και παρόλο που η πολιτική προστασία καλεί τον κόσμο να μείνει εκτός.

Ο μεγάλος σεισμός ξανάφερε στην επιφάνεια τις μεγάλες ανάγκες, αλλά και τις μεγάλες ελλείψεις στον τομέα της αντισεισμικής προστασίας, για τις οποίες ευθύνονται διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα σχολεία των παιδιών μας. Σχολεία σε παλιά κτίρια χωρίς αντισεισμική προστασία, σε κτίρια που χαρακτηρίζονται ‘’γερασμένα’’ χωρίς ή με ελάχιστες αντισεισμικές προδιαγραφές.

Σχολεία που στεγάζονται σε προκάτ όπως αυτή του 1ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Λάρισας για παιδιά με Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές αλλά και νηπιαγωγεία που συστεγάζονται με δημοτικά σε ακατάλληλες αίθουσες.

Διεκδικούμε λήψη μέτρων προστασίας του λαού της περιοχής μας. Καλούμε κάθε εργαζόμενο να δείξει έμπρακτη αλληλεγγύη σε όλους όσοι έχουν πληγεί. Συλλογικά να οργανώσουμε τη διεκδίκησή μας για την προστασία από τα σεισμικά φαινόμενα.

Η φετινή Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, σχεδόν ένα χρόνο από την έναρξη της πανδημίας, βρίσκει τις εργατοϋπαλλήλους, τις αυτοαπασχολούμενες, τις άνεργες, τις φοιτήτριες, όλο το λαό μας αντιμέτωπους με την ανασφάλεια, τα αδιέξοδα που γέννησαν η κατάρρευση των δημόσιων συστημάτων Υγείας και η εξάπλωση της πανδημίας στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο, και μαζί με όλα τα παραπάνω με την αύξηση των περιστατικών βίας απέναντι στις γυναίκες σε συνθήκες εγκλεισμού των πόλεων, της κοινωνικής ζωής λόγω πανδημίας.

Στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τα θύματα που βρήκαν το θάρρος να καταγγείλουν και να αποκαλύψουν νέα ή παλιότερα περιστατικά βίας σε βάρος των γυναικών, ακόμα και ανήλικων παιδιών.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όλες τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου που έχουν υποστεί τους εκβιασμούς, τη σεξουαλική παρενόχληση, βία και κακοποίηση σε χώρους δουλειάς, στους χώρους που ζουν, εργάζονται, σπουδάζουν αθλούνται, στις γυναίκες συνδικαλίστριες που υφίστανται την κρατική βία, γιατί πρωτοστατούν στους λαϊκούς αγώνες ενάντια στην πολιτική που πλήττει τις εργαζόμενες.

Το θερμοκήπιο για τα αποκρουστικά περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης είναι οι οικονομικές και κοινωνικές πιέσεις και καταναγκασμοί, που δεσμεύουν τα όνειρα, την πορεία μιας γυναίκας, ενός νέου ανθρώπου.

Πίσω από τη σιωπή των γυναικών βρίσκεται η εργοδοτική τρομοκρατία και η απειλή της ανεργίας, οι εκβιασμοί των μεγαλοπαραγόντων του αθλητισμού, οι πιέσεις του πανεπιστημιακού κατεστημένου. Πίσω από τη σιωπή τους κρύβεται η πραγματικότητα της εμπορευματοποίησης των αναγκών μας. Κρύβεται η πραγματικότητα του ατομισμού και του ανταγωνισμού.

Το θάρρος, η αντοχή, η χειραφέτηση από τις κάθε είδους πιέσεις που δέχονται οι γυναίκες στους εργασιακούς χώρους και αλλού μπορούν να ανθίσουν στο έδαφος της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης. Η πραγματική ασπίδα προστασίας χτίζεται στο συλλογικό αγώνα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα τον 21ο αιώνα.

Η ολόπλευρη στήριξη της γυναίκας ώστε να σταθεί οικονομικά και κοινωνικά ανεξάρτητη, να αντισταθεί, να αποκρούσει, να καταγγείλει την πολύμορφη βία σκοντάφτει πάνω στις πολιτικές των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Σ αυτή τη βάση αποκαλύπτουμε και την όψιμη ευαισθησία των εκπροσώπων της σημερινής, αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων που καλούν τις γυναίκες να ‘’σπάσουν τη σιωπή’’, αλλά να μη βγάλουν άχνα για τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που τις υποχρέωσαν να υποστούν τη βία και να μη μιλήσουν.

Τη φετινή 8η Μάρτη δυναμώνουμε τη φωνή μας και διεκδικούμε αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας με έμφαση στην ΠΦΥ, που να καλύπτει τις ιδιαίτερες ανάγκες των γυναικών, για πρόληψη, θεραπεία, αποκατάσταση και προαγωγή της υγείας.

Δεν νομιμοποιούμε τη βαρβαρότητα που σκιάζει κάθε πτυχή της ζωής μας.

Αφετηρία είναι η θέση μας ότι η υγεία δεν είναι μόνο η έλλειψη αρρώστιας, αλλά η κατάσταση πλήρους σωματικής, πνευματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας του ανθρώπου, η κατάσταση που του επιτρέπει όχι μόνο να εργάζεται, αλλά να συμμετέχει δημιουργικά στην οικογενειακή του ζωή, στην κοινωνική δραστηριότητα.
Αν δεν υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις μιλάμε απλά για επιβίωση.

Και η άλλη πλευρά είναι ότι η υγεία δεν είναι ατομική υπόθεση. Γιατί η υγεία ορίζεται από τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, δλδ από το εισόδημα, τις συνθήκες εργασίας, τη δυνατότητα κάποιου να μορφωθεί, τη στέγαση, το καθαρό περιβάλλον κλπ.

Ας σκεφτούμε ότι κάθε πλευρά της ζωής σήμερα υποτάσσεται στο κέρδος και έτσι υπολογίζεται.

Η υγεία όμως δεν είναι ατομική υπόθεση και ευθύνη του εργαζόμενου και της οικογένειάς του. Η υγεία του ανθρώπου δεν εξαρτάται από τη στάση και τη συμπεριφορά. Η λογική αυτή αξιοποιείται για να καλύψει τις τεράστιες ευθύνες του κράτους για την ανάπτυξη τέτοιων δομών που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην προστασία και σήμερα από την πανδημία.

Η πανδημία ξεγύμνωσε τις αιτίες της βαρβαρότητας που βιώνουμε που δεν είναι άλλες από την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, τωρινής και παλιών, που θεωρούν την υγεία κόστος για το κράτος και όφελος για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Από τη μια χαρίζουν εκατομμύρια ευρώ στους κλινικάρχες, δισεκατομμύρια στις φαρμακευτικές εταιρείες, στους νατοϊκούς εξοπλισμούς και από την άλλη περικόπτουν τις δαπάνες του κράτους για την Υγεία.
96 εκατ. Ευρώ κόπηκαν φέτος από την ΠΦΥ.

Δεν είναι λοιπόν ούτε ‘’οι έκτακτες συνθήκες’’ ούτε ‘’η ανικανότητα της κυβέρνησης’’, είναι η πολιτική τους που μας αφήνει ξεκρέμαστες, χωρίς γιατρούς και εξετάσεις και μας σπρώχνουν να τα χρυσοπληρώσουμε στους ιδιωτικούς ομίλους της Υγείας. Είναι η πολιτική τους που έχει κάνει χιλιάδες γυναίκες υγειονομικούς να καταρρέουν από την ψυχική και σωματική κόπωση και την υπεργασία, αφού αναγκάζονται να καλύψουν τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, υπερβαίνοντας τις δυνάμεις τους. Είναι η πολιτική τους που κάνει χιλιάδες γυναίκες να νιώθουν ανασφάλεια για τους ηλικιωμένους γονείς, τα ΑμΕΑ, τους χρόνια πάσχοντες λόγω της ανυπαρξίας δημόσιων και δωρεάν υποδομών για την παρακολούθηση και φροντίδα τους.

Το αίτημα για δημόσιο δωρεάν σύστημα υγείας για όλες τις γυναίκες και τις οικογένειές τους είναι επίκαιρο όσο ποτέ!

Αίτημα που αφορά και την αντιμετώπιση αλλά κυρίως την πρόληψη. Ένα σύστημα ΠΦΥ που θα καλύπτει τις ανάγκες μας με ή χωρίς πανδημία, που θα παρακολουθεί συστηματικά τους ασθενείς με υψηλού κινδύνου νοσήματα, που σήμερα είναι χωρίς παρακολούθηση και ιδιαίτερα ευάλωτοι. Ένα σύστημα που θα παρακολουθεί με κατ’ οίκον επισκέψεις τους βαριά άρρωστους, τους ανάπηρους, τους ηλικιωμένους που χρειάζονται παρακολούθηση και φροντίδα και μπορεί να απαλλάξει τις γυναίκες από φροντίδες και βάρη που το κράτος πρέπει να παρέχει δωρεάν. Ένα σύστημα που θα καλύπτει τον προγεννητικό έλεγχο των εγκύων και τις ιδιαίτερες ανάγκες φροντίδας τους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όπως και σε όλες τις ηλικίες με βάση τις ιδιαίτερες ανάγκες τους.

Πρόληψη που θα προσεγγίζει ολόπλευρα την εργαζόμενη γυναίκα και την οικογένειά της, θα καλύπτει τις ανάγκες της στην εργασία, τη μητρότητα, τον ελεύθερο χρόνο. Αυτή την πρόληψη προβάλλουμε εμείς, που θα φροντίζει να μην κατακλύζει τη γυναίκα το άγχος και το στρες για το μισθό που δε φτάνει, για τα χρέη που την πνίγουν, για την ανεργία που καραδοκεί, για όλα αυτά που καθιστούν ευάλωτο τον οργανισμό της. Πρόληψη που έχει στραμμένο το βλέμμα στη σωματική και ψυχική υγεία της γυναίκας, στις περιβαλλοντικές συνθήκες, στην υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, που θα παίρνει όλα τα μέτρα αποφυγής του συνωστισμού στα ΜΜΜ και στις σχολικές αίθουσες.

Αντί για όλα αυτά, αντί για νέες δομές ΠΦΥ στις γειτονιές διαλύονται κι αυτές που υπάρχουν. Βαφτίζονται εμβολιαστικά κέντρα τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας, χωρίς να στελεχώνονται με προσωπικό. Γίνονται μπαλάκι γιατροί και νοσηλευτές και με την εντατικοποίηση οδηγούνται σε εξόντωση. Ακυρώνονται χειρουργεία, ραντεβού και εξετάσεις, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία χιλιάδων ασθενών. Εκατοντάδες υπερήλικες καλούνται να ταξιδέψουν δεκάδες χιλιόμετρα για να εμβολιαστούν.

Δεν ανεχόμαστε και δεν πρέπει κανένας να ανέχεται τον 21ο αιώνα επιστημονικά επιτεύγματα, όπως τα εμβόλια και τα φάρμακα, αντί να είναι κοινωνικά αγαθά να είναι πανάκριβα εμπορεύματα και να παράγονται με κριτήριο τα κέρδη που φέρνουν στους ομίλους.

Γι αυτό διεκδικούμε δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας με έμφαση στην ΠΦΥ, με κάλυψη των ιδιαίτερων αναγκών των γυναικών χωρίς καμιά πληρωμή στην πρόνοια και στο φάρμακο και άμεση προμήθεια εμβολίων όπως και όλων των φαρμάκων που μπορούν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση της νόσου.

Δε θα αφήσουμε κανένα δικαίωμά μας να μπει σε καραντίνα!

Οι αγώνες των εργατριών για δουλειά με δικαιώματα και ανθρώπινα ωράρια εργασίας τον προηγούμενο αιώνα, που σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της, φωτίζουν και σήμερα την ανάγκη της οργάνωσης και πάλης των εργαζόμενων και άνεργων γυναικών.

Δυναμώνουμε τη φωνή μας για να μη φορτώσουν κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι πάλι στις πλάτες μας τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και της διαχείρισης της πανδημίας.

Η επίθεση στα δικαιώματά μας ήδη ρίχνει βαριά τη σκιά της με χιλιάδες απολυμένες ή με αναστολή συμβάσεων, γενίκευση της ευελιξίας, της εντατικοποίησης, της τηλεργασίας. Και βέβαια όλες τις αντιδραστικές ανατροπές που ετοιμάζει η κυβέρνηση να φέρει όπως η νομοθέτηση της 10ωρης εργασίας με διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, η επέκταση της δουλειάς την Κυριακή, η αύξηση των υπερωριών, τις καμουφλάρει με την ευρωπαϊκή οδηγία για την ‘’ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής για τους γονείς και τους φροντιστές’’.

Οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου έχουν ανάγκη από μέτρα προστασίας της μητρότητας, μέτρα προστασίας των γυναικών που φροντίζουν ηλικιωμένους, αρρώστους, ΑμΕΑ, θεσμοθέτηση αδειών μεγαλύτερης διάρκειας για τις εργαζόμενες, άδεια κύησης, τοκετού, λοχείας, μητρότητας με πλήρεις αποδοχές και ασφαλιστικά δικαιώματα για όλες. Κατάργηση του περιορισμού των 200 ενσήμων τα τελευταία 2 χρόνια για τη χορήγηση επιδόματος από τον ΟΑΕΔ.

Αντί για όλα τα παραπάνω που είναι δίκαια και αναγκαία και δυνατά το 2021, θέλουν να μοιράσουν τις ευθύνες και τα βάρη σε άνδρες και γυναίκες. Σ αυτή την κατεύθυνση είναι και η έκθεση Πισσαρίδη που λέει χαρακτηριστικά ‘’ να αφαιρεθούν διαφορές και περιορισμοί ανάμεσα στα δύο φύλα όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών και την αγορά εργασίας’’.

Και να πούμε ότι είναι στρατηγική επιλογή η αύξηση της γυναικείας απασχόλησης και η επέκταση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων. Πρόσφατη μελέτη αναφέρει ‘’το ΑΕΠ της Ελλάδας θα αυξανόταν κατά ¼ αν υπήρχε πλήρης ισοτιμία στην απασχόληση ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες’’.

Έτσι η κυβέρνηση προωθεί την τηλεργασία και το ευέλικτο ωράριο ενώ η ευελιξία φτάνει μέχρι και στην άδεια τοκετού, προσαρμόζοντας την άδεια δλδ στις ανάγκες της εργοδοσίας.

Συναγωνίστριες,

Ετοιμάζουν νέα μέτρα για να χτυπήσουν τα δικαιώματά μας και μας θέλουν απομονωμένες και φοβισμένες.
Δε θα τους περάσει!
Όσα μέτρα και να πάρουν δε θα καταστείλουν τους αγώνες μας!
Η κρατική και εργοδοτική βία δε θα μας κλείσουν το στόμα!
Τα σχέδια της κυβέρνησης, της ΕΕ και των μεγαλοεπιχειρηματιών δεν πρέπει να μας βρουν απογοητευμένες!

Ο αγώνας για το μέλλον το δικό μας και των οικογενειών μας πρέπει να μας βρει δυνατές και μαχητικές!
Η πραγματική ασπίδα προστασίας χτίζεται στο συλλογικό αγώνα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες που υπάρχουν τον 21ο αιώνα”.