Πώς θα λειτουργήσει το αρχαίο θέατρο της Λάρισας κυρία Μενδώνη;

ΓΡΑΦΕΙ Ο Ανδρέας Γιουρμετάκης

ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΗ η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη στην επίσκεψή της στη Λάρισα:

«Θα λειτουργήσει όπως η Επίδαυρος το Αρχαίο Θέατρο» τιτλοφορούνται οι δηλώσεις της στην τοπική «Ελευθερία», που συμπληρώνονται στο ρεπορτάζ της εφημερίδας και από δηλώσεις της προϊσταμένης της Εφορείας Αρχαιοτήτων κ. Σταυρούλας Σδρόλια σχετικά με τη μελέτη αποκατάστασης της σκηνής  του Θεάτρου: «Κάνουμε τη μελέτη, θα την υποβάλουμε το συντομότερο δυνατόν στο Υπουργείο για έγκριση, λάβαμε δε τη διαβεβαίωση της υπουργού Λίνας Μενδώνη ότι μόλις εγκριθεί θα αναζητηθούν κονδύλια. Διαπίστωσε και η ίδια ότι η σκηνή είναι αλληλένδετο μέρος του θεάτρου και πρέπει να γίνουν όλα εκείνα ώστε όταν ανοίξει το Θέατρο να είναι και λειτουργική και προστατευμένη». «Αν κάτι δεν πάει καλά και δεν εγκριθεί η μελέτη», συνεχίζει η κυρία Σδρόλια, «δεν είναι κάτι που θα επηρεάσει τη λειτουργία του θεάτρου, αφού το κομμάτι των εργασιών που εκτελούμε τώρα αφορά σε όλο το θέατρο εκτός από τη σκηνή, που μετά το πέρας του θα είναι επισκέψιμο, ενώ και οι παραστάσεις θα δίνονται κανονικά. Το κοινό θα μπαίνει κατευθείαν στην ορχήστρα κι από κει θα περνάει στα εδώλια» μας απάντησε η υπουργός.

ΚΛΕΙΝΩ τα μάτια και προσπαθώ να πλάσω με τη φαντασία μου την εικόνα: Λαρισινό, θερμό, καλοκαιρινό σαββατόβραδο και χιλιάδες πολιτών σπεύδουν στο αρχαίο θέατρο να παρακολουθήσουν την πρεμιέρα του «Φεστιβάλ Λάρισας», ενός ανερχόμενου θεσμού που φιλοδοξεί να ανταγωνιστεί το «Φεστιβάλ Επιδαύρου». Μια παράσταση στο αρχαίο θέατρο της θεσσαλικής πρωτεύουσας είναι η εκπλήρωση του πόθου όλων των Λαρισαίων και κυρίως  εκείνων που κάθε καλοκαίρι καταφεύγουν στην Επίδαυρο για ν’ απολαύσουν μια νέα παραγωγή του «Πλούτου» , ή τον Κιμούλη ως Κρέοντα στην Αντιγόνη του Σοφοκλή…Όμως, μια στιγμή…Ενώ η φαντασία μου λειτουργεί άψογα και οργιάζει φέρνοντας σε πρώτο πλάνο τη λειτουργία ενός εξαιρετικού θεάτρου γεμάτο με θεατές ν’ απολαμβάνουν αρχαία τραγωδία κάτω από το φεγγαρόφωτο,  «σκοντάφτει» στην σύγχρονη πραγματικότητα και γειώνεται απότομα: θα απαγγέλει άραγε ο Κιμούλης τον μονόλογό του και στο παρακείμενο καφέ, πέντε μέτρα απ’ τη σκηνή, ο σερβιτόρος θα καθησυχάζει «έφτασεεε!» όσους περιμένουν τη μπύρα τους; Στη Βενιζέλου θα βολτάρουν μαμάδες με τα μωρά, μεσήλικες με τις φόρμες που πάνε για τρέξιμο στο Αλκαζάρ και δίμετρες κόρες που έβγαλαν βόλτα τον σκύλο τους;

ΑΝΟΙΓΩ και πάλι τα μάτια…Οι κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις για τη λειτουργία του θεάτρου και πολύ περισσότερο για τη φιλοξενία παραστάσεων είναι απανωτές το τελευταίο διάστημα κι έρχονται από πολλές πλευρές: υπουργός Πολιτισμού, Περιφερειάρχης, Δήμαρχος…Μας χαροποιεί το ενδιαφέρον όλων για ένα μνημείο που θα αλλάξει τη φυσιογνωμία της πόλης… Επικροτούμε το γεγονός ότι το αναγάγουν σε υπ’ αριθμόν ένα στόχο της ανάπτυξης της πόλης συνδέοντας τον με τον πολιτισμό και το τουρισμό… Όμως, δεν είναι η αποκατάσταση της σκηνής που θα κάνει λειτουργικό το θέατρο και θα το εντάξει στη ζωή της πόλης… Είναι πολλά περισσότερα…  Η δική μας Επίδαυρος π.χ δεν βρίσκεται στην άκρη του πουθενά, ούτε περιβάλλεται από λιβάδια και δάση… Βρίσκεται στο κέντρο μιας πολύβουης πόλης, στην οποία ανθεί το εμπόριο κι οι υπηρεσίες ψυχαγωγίας… Το πίσω μέρος της σκηνής του εφάπτεται μ’ ένα πεζόδρομο της Βενιζέλου  που σφύζει από ζωή: ποδηλάτες κάνουν τη βόλτα τους, λαχειοπώλες προτείνουν λαχεία, θαμώνες καφενείων και μπαρ απολαμβάνουν ποτά και μουσικές… Μπορεί να διασφαλίσει μια τόσο έντονη δραστηριότητα τις συνθήκες για το ανέβασμα μιας παράστασης;

ΤΟ ερώτημα είναι σαφές: έχει προβλεφθεί κάτι για τον περιβάλλοντα χώρο του θεάτρου; Απ’ ότι γνωρίζουμε, αν εξαιρεθεί η προαναγγελθείσα κατεδάφιση του μικρού οικοδομικού τετραγώνου απέναντι από το θέατρο, δεν έχει προβλεφθεί τίποτα…Αντιθέτως, την ώρα ακριβώς που διαβεβαιώνεται απ’ όλες τις πλευρές η διασφάλιση της λειτουργίας του αρχαίου θεάτρου την φιλοξενία παραστάσεων και η εξαγγελθείσα κατεδάφιση του μικρού οικοδομικού τετραγώνου απέναντι του παραπέμπει σε διαδικασίες διαμόρφωσης περιβάλλοντα χώρου,  σε απόσταση μόλις πέντε μέτρων από τη σκηνή γνωστός επιχειρηματίας της Λάρισας επενδύει στην αγορά πολυορόφου  ακινήτου και  έχει ήδη δρομολογήσει διαδικασίες για τη λειτουργία ξενοδοχείου (ιατρικού κέντρου  κατ’ άλλους)!Που ακριβώς; Στο κτίριο του πρώην εμπορικού καταστήματος «Μονακό», εκεί ακριβώς όπου λειτούργησε το εκλογικό κέντρο του δημάρχου Απ. Καλογιάννη στις εκλογές του περασμένου Μαΐου!…

ΙΣΧΥΕΙ; Αν ισχύει υπάρχει θέμα:  ποιος επενδύει σ’ έναν χώρο που λογικά θα έπρεπε να προσαρμοστεί στις συνθήκες που διασφαλίζουν τη λειτουργία ενός θεάτρου; Είτε σε ξενοδοχείο, είτε σε ιατρικό κέντρο, είτε σε οτιδήποτε άλλο αφορά η επένδυση; Του έχουν δοθεί εγγυήσεις ότι η επένδυση του δεν κινδυνεύει ή είναι μια επένδυση που  συνδέεται με τη λειτουργία του θεάτρου; Και πώς; Κι εν πάση περιπτώσει: πως  οραματίζονται όσοι εξαγγέλλουν τη λειτουργία του θεάτρου; Με τους θεατές να μπαίνουν κατευθείαν στην ορχήστρα- όπως λέει η κυρία Μενδώνη- κι από εκεί να περνάει στα εδώλια και τους ηθοποιούς  να φωνάζουν για να σκεπάσουν τη βουή της πόλης; Ή μήπως, να καλούνται οι πολίτες του βόρειου τομέα της Λάρισας να μιλούν ψιθυριστά για ένα δίωρο, ώστε να μην συμμετέχουν ακουσίως στην παράσταση; Όσοι μιλούν για «νέα Επίδαυρο» ελπίζω ότι την έχουν επισκεφθεί:  ο περιβάλλων χώρος της είναι τόσης έκτασης όσο το μισό εμπορικό κέντρο της Λάρισας… Η ακουστική της δεν ανταγωνίζεται τον  ήχο μιας  μεγαλούπολης…

ΝΟΜΙΖΩ ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να κληθούν οι εκπρόσωποι των τοπικών φορέων να μιλήσουν με λεπτομέρειες για το πως οραματίζονται τη λειτουργία ενός θεάτρου στον αστικό ιστό της Λάρισας… Πιο αναλυτικά και περισσότερο ουσιαστικά για τη λειτουργία της πόλης.