Από κωπηλάτης, ιερέας και προπονητής νέων αθλητών στον σύλλογο «Δημητριάς»

Η πίστη του στον Θεό τον οδήγησε στην ιερουργία, αλλά η αγάπη του για τον αθλητισμό, τον έχει φέρει στο πλευρό των νέων που αγαπούν την κωπηλασία. Ο π. Δημήτριος Κοτρώτσος στέκεται δίπλα στα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με αυτό που αγαπούν και το πετυχαίνει προπονώντας τα στην πλαζ Αλυκών. Ένας νέος άνθρωπος, συνδυάζει αυτά στα οποία πιστεύει, και αφοσιώνεται με την ψυχή του. Για τους ενορίτες του, αλλά και για τους αθλητές του, βρίσκεται «πάντα εκεί».

Ο π. Δημήτριος ήταν αθλητής κωπηλασίας από το 1987. Έως το 1989 ήταν πηδαλιούχος στον Ναυτικό όμιλο Βόλου «Αργοναύτες» και έπειτα ξεκίνησε ως κωπηλάτης, ενώ έως σήμερα έχει διάφορες επιτυχίες στο ενεργητικό του και έχει κερδίσει 63 μετάλλια σε πανελλήνιες διακρίσεις, όπως δεύτερος παγκόσμιος πρωταθλητής το 1987 και πρωταθλητής Ελλάδας το 1995.
Η προπονητική ξεκίνησε το 2012 όταν ο π. Δημήτριος βρισκόταν στη Νέα Ζηλανδία για ιεραποστολικό έργο και του προτάθηκε να βοηθήσει τους Έλληνες αθλητές για να μπορέσουν να κερδίσουν υποτροφία για την εισαγωγή τους σε πανεπιστήμια. Στη Ν. Ζηλανδία βρέθηκε για ιεραποστολή για τέσσερα χρόνια, από το 2012 έως τα τέλη του 2015.
Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, «γεννήθηκε» και η ιδέα της δημιουργίας τμήματος κωπηλασίας. «Με τον Σεβασμιότατο μητροπολίτη κ. Ιγνάτιο συζητήσαμε διάφορους τρόπους προσέγγισης των νέων. Είχε ξεκινήσει από το 2007 τον Αθλητικό Σύλλογο «Δημητριάς», όπου εκεί η προσπάθεια γινόταν για την ένταξη και την κοινωνικοποίηση των Ρομά. Σε αυτό το κομμάτι, προτάθηκε το τμήμα κωπηλασίας, μου έδωσε την ευλογία του και έτσι ξεκίνησε το 2016 το τμήμα κωπηλασίας στον Αθλητικό Όμιλο Δημητριάς, στην πλαζ Αλυκών» δήλωσε στη «Θ».

Αυτή τη σεζόν το τμήμα κωπηλασίας του Συλλόγου αριθμεί 12 παιδιά, αγόρια και κορίτσια, ηλικίας 14-15 ετών. Με τον σύλλογο έχει αγωνιστεί ο Νίκος Σολομωνίδης, που έλαβε μέρος σε δύο πανελλήνια πρωταθλήματα και έχει κατακτήσει ένα ασημένιο και ένα χάλκινο μετάλλιο, αλλά και Ελευθέριος Μαλλιαρός με διακρίσεις στο διπλό σκιφ ΑμεΑ.
«Αυτός είναι και ο στόχος της κωπηλασίας Δημητριάς. Δεν είναι ο πρωταθλητισμός, αλλά να περάσει στις οικογένειες ο αθλητισμός. Τα παιδιά πρέπει να έχουν στην καθημερινότητά τους έναν τρόπο για να ξεφεύγουν από τα διαβάσματα και να ασχολούνται με τον αθλητισμό μία ώρα κάθε μέρα» δήλωσε ο π. Δημήτριος.
Σημείωσε πως αυτό θα τους βοηθήσει πνευματικά να συνεχίσουν τα διαβάσματά τους. «Σαφέστατα θα υπάρξουν και παιδιά που θα θελήσουν να κάνουν πρωταθλητισμό. Για αυτά τα παιδιά, όταν το ζητήσουν και οι γονείς, υπάρχει εμπειρία και η γνώση που μπορούμε να την προσφέρουμε. Αλλά δεν είναι ο βασικός μας στόχος» σημείωσε.
Βέβαια, στην αρχή, φάνηκε κάπως περίεργο στα παιδιά ότι ο προπονητής τους θα είναι ο π. Δημήτριος. «Από τη συζήτηση με τους γονείς, έχω μάθει ότι στα παιδιά φαίνεται περίεργο στην αρχή. Προβληματίζονται πως θα με αποκαλέσουν. Έχω ακούσει το κύριε πάτερ, κύριε προπονητά ή πάτερ coach».
Aπό την πλευρά των γονέων βλέπει την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο της εκκλησίας και όπως δηλώνει αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα.
Ο π. Δημήτριος ιερουργεί στον ιερό ναό Ναού Αγίου Στεφάνου Αλυκών από το 2015. Παρέχει τις υπηρεσίες του εθελοντικά, ως αδιόριστος ιερέας και ζει με το βοήθημα της Μητρόπολης Δημητριάδος. Είναι πατέρας τριών παιδιών.

Η παρουσία του στους αθλητικούς χώρους ως προπονητής είναι και αυτή αμισθί. «Δεν εισπράττω χρήματα ως προπονητής. Το κάνω με όλη μου την αγάπη και θεωρώ ότι έχω υποχρέωση λόγω σχήματος και λόγω εκλογής του Κυρίου να παρέχω στα παιδιά τις υπηρεσίες μου».
Ο Αθλητικός Σύλλογος «Δημητριάς» είναι ανοιχτός και για τις οικογένειες που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες. «Εμείς τους δεχόμαστε γιατί είναι κρίμα τα παιδιά να μένουν έξω από αυτό που προσφέρει η εκκλησία. Στην ηλικία των 12 ετών που ένα μεγάλο μέρος των παιδιών φεύγουν από το κατηχητικό γιατί έχουν τα μαθήματα του σχολείου και τα φροντιστήρια, μπορούν να έρθουν σε εμάς και να ασχοληθούν με τον αθλητισμό».

Τα τελευταία εννιά χρόνια, έχει δημιουργήσει και στην τοπική κοινωνία εντύπωση που ένας αθλητής βρέθηκε στην εκκλησία. «Είναι περίεργο ξαφνικά να βλέπεις έναν αθλητή να ιερουργεί. Αλλά και όταν ιερουργήσεις ένας αθλητής είσαι. Προσπαθείς όλη μέρα να καλύψεις τις ανάγκες στις ψυχές των ανθρώπων. Για μένα είναι μια συνήθεια το να αγωνίζομαι» εξήγησε ο π. Δημήτριος.
Η ανάγκη του να βρεθεί στην εκκλησία «γεννήθηκε» στις αρχές του 2011. «Μαζί με τον πνευματικό μου και μετά από διάφορες συζητήσεις, θεώρησα ότι αυτός είναι ο προορισμός μου. Να προσφέρω μέσα από αυτό που κάνω σήμερα». Με αγάπη και στήριξη από την πρεσβυτέρα πήρε την απόφαση άφησε τη δουλειά που έκανε και αφοσιώθηκε.

Πηγή: e-thessalia.gr