Δυστυχώς, χάσαμε…

Στην πολιτική, οι αριθμοί είναι εκείνοι που ορίζουν την πραγματικότητα και τα δεδομένα, είναι εκείνοι που θέτουν τέλος στα όποια διλήμματα, τις όποιες φαντασιώσεις ή επιθυμίες, και που θέτουν, εντέλει, το πραγματικό επίδικο της ίδιας της πολιτικής, ως μέγιστη δημοκρατική διαδικασία.

Σύμφωνα λοιπόν με τους αριθμούς, την Κυριακή που μας πέρασε, οι Λαρισαίοι πολίτες, με ποσοστό 57,42% επέλεξαν τον Απόστολο Καλογιάννη δήμαρχο της πόλης, και με ποσοστό 42,58% την Ρένα Καραλαριώτου επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο.

Με τους ίδιους, πάντα, αριθμούς, σε απόλυτα νούμερα, 32.260 Λαρισαίοι ανανέωσαν την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο του νυν Δημάρχου και 23.925 Λαρισαίοι ήθελαν την Ρένα Καραλαριώτου στην καρέκλα της Ίωνος Δραγούμη.

Ωστόσο υπάρχουν και κάποια νούμερα που «περιπλέκουν» λίγο τα πράγματα. Από τους 113.940 εγγεγραμμένους πολίτες στο δημοτολόγιο του Δήμου Λαρισαίων, προσήλθαν στις κάλπες και ψήφισαν στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών οι 58.128. Περίπου δηλαδή οι μισοί. Στο σύνολο λοιπόν των δημοτών, ο δήμαρχος Λαρισαίων έχει την στήριξη, περίπου του 27% των πολιτών! Ακόμα μικρότερο το ποσοστό της επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης.

Το φαινόμενο της αποχής βέβαια δεν είναι κάτι που αφορά μόνο την πόλη της Λάρισας. Αφορά τα χωριά της επαρχίας, αλλά και τις μεγαλύτερες σε πληθυσμό ελληνικές πόλεις. Αφορά ολόκληρη την χώρα, αλλά και την Ευρώπη.

Η πολιτική δεν είναι πλέον θελκτική. Το γεγονός πως ούτε η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει καταφέρει να κινητοποιήσει τους πολίτες, ώστε αυτοί να προσέλθουν στις κάλπες, είναι ένα φαινόμενο που οφείλει να προβληματίσει και να κινητοποιήσει.

Την προηγούμενη Κυριακή ψηφίζαμε για την πόλη μας. Για να επιλέξουμε εκείνο το πρόσωπο που εγγυάται την πρόοδο της. Περισσότεροι από τους μισούς επέλεξαν να κάνουν κάτι άλλο από το να συμμετάσχουν σε μια διαδικασία, το αποτέλεσμα της οποίας έχει άμεση σχέση με την καθημερινότητά μας.

Είναι εντελώς λογικό και ανθρώπινο, μετά από μια εκλογική διαδικασία να κυριαρχούν τα αισθήματα της χαράς ή της απογοήτευσης, της περηφάνιας ή της δυσαρέσκειας. Όλα τα συναισθήματα αυτά όμως κρατάνε για λίγο. Το έλλειμμα δημοκρατίας όμως, όπως αυτό αποτυπώνεται στις κάλπες, κρατάει πολύ περισσότερο και είναι επικίνδυνο.

Καλό θα ήταν όλοι να εστιάσουν σ’ αυτό…

Λευτέρης Παπαστεργίου